ΕΙΔΙΚΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ

Σε αυτήν την ανάρτηση, θα μιλήσουμε λίγο για την ατομική αναφορά ενός ειδικού μαθητή για την προσχολική εκπαίδευση, η οποία είναι συχνή ερώτηση για τους εκπαιδευτικούς. Οι αξιολογήσεις των μαθητών πραγματοποιούνται διμηνιαία και καταγράφονται έτσι ώστε να είναι δυνατή η επαλήθευση της προόδου του μαθητή ή όχι σε διαφορετικές εκπαιδευτικές πτυχές, αξιολογώντας τη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες και επίσης σηματοδοτώντας την παρουσία τους σε μαθήματα στην έκθεση σχολείο.

Η αξιολόγηση των μαθητών μπορεί να πραγματοποιηθεί με ή χωρίς τελικές εξετάσεις. Αλλά και στο LDBE, γίνεται λόγος για συνεχή αξιολόγηση, δηλαδή, κάθε στιγμή μεταξύ μαθητή και δασκάλου, πρέπει να αξιολογηθεί.

Έτσι, η ατομική έκθεση μαθητών πρέπει να αντικατοπτρίζει και να συλλογίζεται ολόκληρη την περίοδο των σχολικών δραστηριοτήτων και όχι μόνο την ώρα των εξετάσεων.

Μία από τις συχνές ερωτήσεις που προκύπτουν κατά τη σύνταξη της ατομικής αναφοράς μαθητή είναι σε σχέση με το αναπηρίες, οι οποίες μπορεί να είναι γνωστικές (μάθηση) ή φυσικές (ένας περιοριστικός παράγοντας που αποτρέπει οποιαδήποτε δραστηριότητα).

Σε αυτήν την περίπτωση, είναι σημαντικό η αξιολόγηση του σχολείου του μαθητή να γίνεται με συγκριτικό και σαφή τρόπο, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να καταγράφει επίσης την πρόοδο και τα επιτεύγματα που επιτεύχθηκαν κατά την περίοδο αξιολόγησης.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι μαθητές με διανοητική αναπηρία, στην ατομική αναφορά, το όραμα του Όλοι οι επαγγελματίες που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, ανακαλύπτουν και δημιουργούν νέες δυνατότητες για μάθηση.

Άλλες περιπτώσεις εκθέσεων σχολικής αξιολόγησης όπου χρειαζόμαστε ιδιαίτερη προσοχή είναι οι περιπτώσεις μη πειθαρχημένων ή αποκλίνων μαθητών.

Σε αυτήν την περίπτωση, εκτός από την αναφορά, είναι σημαντικό να σημειωθεί εάν αυτά τα περιστατικά δεν προέρχονται από κάποιο άλλο κοινωνικό ή οικογενειακό τραύμα.

Κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίζεται μεμονωμένα και με τρόπο που να μην αποκαλύπτει την ταυτότητα του μαθητή σε ολόκληρη τη σχολική κοινότητα.

Η παρακολούθηση των γονέων και των κηδεμόνων πρέπει να εντατικοποιηθεί και, εάν είναι απαραίτητο, να αναφέρεται στον επαγγελματία πιο κατάλληλο για καθοδήγηση ή / και θεραπεία, σε περιπτώσεις όπως διαταραχές αντίθεσης, υπερκινητικότητα ή βία άκρο.

Πηγή: Διαδίκτυο