Η Mercosur (Κοινή Αγορά του Νότου) είναι ένα οικονομικό μπλοκ που χαρακτηρίζεται από το ότι είναι α τελωνειακή ένωση και δημιουργήθηκε το 1991 από τη Συνθήκη της Ασουνσιόν, που υπογράφηκε στην Παραγουάη. Η περιφερειακή συμφωνία περιλαμβάνει συνολικά δώδεκα χώρες μέλη που χωρίζονται μεταξύ αποτελεσματικών, συνδεδεμένων και παρατηρητών. Αν και έχει περιορισμένη διεθνή εκπροσώπηση, η Mercosur θεωρείται πολύ σημαντική για το στενότερο εμπόριο μεταξύ της Βραζιλίας και των άλλων χωρών της νοτιοαμερικανικής ηπείρου.
Η δημιουργία της Mercosur συνέβη όταν η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Παραγουάη και η Ουρουγουάη σύναψαν μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, η οποία σταδιακά επεκτάθηκε και στις γειτονικές χώρες της περιοχής. Το 1995, το μπλοκ εξελίχθηκε στο σημερινό καθεστώς τελωνειακής ένωσης, με την υιοθέτηση του TEC (Common External Tariff), το οποίο καθορίζει τους ίδιους εισαγωγικούς δασμούς και εξαγωγές που εφαρμόζονται από χώρες μέλη σε σχέση με τρίτες χώρες, αν και δεν εφαρμόζεται πλήρως (πολλά προϊόντα θεωρούνται εξαιρέσεις σε αυτό κανόνας).
δείτε περισσότερα
Ανισότητα: Η IBGE αποκαλύπτει τις 10 χειρότερες πολιτείες σε…
Το Ισραήλ είναι η 4η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. ελέγξτε την κατάταξη
Το 1996 ξεκίνησε η διαδικασία ένταξης άλλων χωρών -τότε Χιλή και Βολιβία- ως συνδεδεμένα μέλη, δηλαδή μέλη της μπλοκ με λίγες μόνο συγκεκριμένες συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών, χωρίς έγκριση της ΣΕΚ και χωρίς δικαιώματα ψήφου στις γενικές αποφάσεις της Mercosur. Αργότερα, το 2013, το Περού και η Βενεζουέλα προσχώρησαν επίσης στο μπλοκ, ακολουθούμενες από την Κολομβία και τον Ισημερινό τον επόμενο χρόνο. Την ίδια δεκαετία, το Μεξικό άρχισε να εμφανίζεται με την ιδιότητα του μέλους παρατηρητή, ακολουθώντας δηλαδή μόνο τις αποφάσεις, χωρίς όμως να συμμετέχει ουσιαστικά στο μπλοκ. Το 2010, η Νέα Ζηλανδία – μια χώρα στην Ωκεανία – προσχώρησε επίσης ως παρατηρητής, λόγω του ενδιαφέροντός της να έρθει πιο κοντά πολιτικά και οικονομικά με τη Νότια Αμερική στο σύνολό της.
Από το 2006, η Βενεζουέλα άρχισε να εισέρχεται στη διαδικασία ένταξης για να γίνει α πλήρες μέλος του μπλοκ, δηλαδή θα υιοθετούσε όλους τους όρους της συμφωνίας και θα είχε την εξουσία να ψήφος. Η χώρα, που κυβερνάται από τον Ούγκο Τσάβες και αργότερα από τον διάδοχό του Νικολάς Μαδούρο, σκόπευε να επιτύχει μεγαλύτερη πολιτική και εμπορική ολοκλήρωση με τα αποτελεσματικά μέλη της Mercosur, από την οποία κέρδισε την πλήρη υποστήριξη, εκτός από την Παραγουάη, της οποίας το συνέδριο, με πιο συντηρητικό ιδεολογικό προσανατολισμό, αρνήθηκε να εγκρίνει την είσοδο του νέου μέλους αποτελεσματικός.
Ωστόσο, το 2012, λόγω αυτού που θεωρήθηκε «λευκό πραξικόπημα» στην Παραγουάη, κατά το οποίο ο τότε πρόεδρος Φερνάντο Λούγκο καθαιρέθηκε από τα καθήκοντά του χωρίς ταγματάρχη. λόγω αιτιολόγησης, η Mercosur ανέστειλε τη συμμετοχή της χώρας σε προσωρινή βάση, καθώς το μπλοκ δεν επιτρέπει τη λήψη αντιδημοκρατικών αποφάσεων μεταξύ των μέλη του. Ως αποτέλεσμα, την ίδια χρονιά, η Βενεζουέλα κατάφερε τελικά να γίνει μόνιμο μέλος, το οποίο κατέληξε να εγκριθεί από το συνέδριο της Παραγουάης δύο χρόνια αργότερα, όταν η χώρα έγινε και πάλι μέρος της Mercosur. Επί του παρόντος, η Βολιβία –του Έβο Μοράλες– βρίσκεται επίσης στη φάση ένταξης για να γίνει μόνιμο μέλος, η οποία θα ψηφίζεται ακόμη από τα κοινοβούλια όλων των επί του παρόντος ενεργών μελών.
Επομένως, η διαμόρφωση των μελών της Mercosur οργανώνεται ως εξής:
Σε στατιστικούς όρους, οι χώρες μέλη της Mercosur αποτελούν περίπου το 40% του πληθυσμού της Λατινικής Αμερικής και το μεγαλύτερο μέρος του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Νότιας Αμερικής, με έμφαση στα για τη Βραζιλία, που θεωρείται η πιο ανεπτυγμένη χώρα της περιοχής, αν και είναι λίγο πίσω σε επίπεδο ανάπτυξης ο άνθρωπος. Στόχος του μπλοκ είναι να επιτύχει, στο μέλλον, τη συνθήκη μιας κοινής αγοράς, με την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, αγαθών, κεφαλαίων και ανθρώπων μεταξύ της. μέλη, η οποία εξακολουθεί να απαιτεί, εκτός από μεγαλύτερη πολιτική ολοκλήρωση, διασύνδεση όσον αφορά τις υποδομές, που περιλαμβάνει τηλεπικοινωνίες και μεταφορά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο αντίκτυπος της Mercosur στην οικονομία των αντίστοιχων χωρών τους αναμφίβολα τονίζεται από τη μεγαλύτερη εμπορική σχέση που έχουν αποκτήσει. Για να σας δώσω μια ιδέα, πριν από τη δεκαετία του 1990, οι κύριοι εισαγωγείς και εξαγωγείς της Βραζιλίας ήταν οι ΗΠΑ, τις οποίες ξεπέρασε η Αργεντινή ακριβώς λόγω της εξέλιξης της συμφωνίας περιφερειακό. Επιπλέον, αρκετές βραζιλιάνικες εταιρείες έχουν δημιουργήσει δραστηριότητες σε εδάφη της Αργεντινής και της Ουρουγουάης, εκτός από το να κάνουν φθηνότερα τα γεωργικά και βιομηχανικά προϊόντα. Ο τουρισμός, με τη σειρά του, γνώρισε ένα μεγάλο άλμα λόγω του γεγονότος ότι δεν απαιτείται βίζα για όσους κατοίκους μιας χώρας-μέλους επιθυμούν να επισκεφθούν την άλλη.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μεγάλος όγκος κριτικής που απευθύνεται στη Mercosur, πολλές από τις οποίες σχετίζονται με προστατευτικά μέτρα υιοθετήθηκε τελικά από τα μέλη της –κυρίως από την Αργεντινή– προς όφελος των εθνικών παραγωγών της. Επιπλέον, στο εσωτερικό πλαίσιο, πολλοί θεωρούν ότι η συμμετοχή της Βραζιλίας στο μπλοκ περιορίζει τις εμπορικές δραστηριότητες της χώρας σε σχέση με το εξωτερικό εμπόριο. Αυτή η ίδια σκέψη αναπαράγεται στο πλαίσιο άλλων χωρών μελών, έτσι ώστε οι κυβερνήσεις συχνά αμφισβητούνται από έντονες συζητήσεις για αυτό το θέμα.
Ωστόσο, ακόμη και με την κριτική που δέχεται, η Mercosur δείχνει μια εξελικτική τάση και η αναμενόμενη πορεία είναι οι συμφωνίες της να επιτύχουν μεγαλύτερη εξέλιξη τα επόμενα χρόνια. Οι κύριες δυσκολίες που συναντώνται είναι η εξίσωση των προοπτικών ανάπτυξης μεταξύ τους λαών και να επιτύχουν μεγαλύτερο βαθμό ανταγωνιστικότητας έναντι άλλων οικονομικών μπλοκ, ιδίως των NAFTA και η Ευρωπαϊκή Ένωση.