Η επαναστατική κυβέρνηση με βάση τους εργάτες ήταν –και εξακολουθεί να είναι– το όνειρο των προοδευτικών εργατών σε όλη την ιστορία. Γιατί αυτό το ιδανικό επιτεύχθηκε, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, στη Γαλλία. Αυτή είναι η Παρισινή Κομμούνα.
δείτε περισσότερα
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τεχνολογία για να ξεκλειδώσουν μυστικά στην αρχαία αιγυπτιακή τέχνη…
Οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν εντυπωσιακούς τάφους της Εποχής του Χαλκού σε…
Η Παρισινή Κομμούνα ξεκίνησε με την παρισινή προλεταριακή επανάσταση και αντιπροσώπευε την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας και εφαρμογής μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Αποκαλούμενοι «κομμουνάροι», οι επαναστάτες του Παρισιού κατέλαβαν την εξουσία σε μια λαϊκή εξέγερση αυθόρμητης και οργανικής φύσης με στόχο τον σοσιαλισμό.
Περιλάμβανε την περίοδο μεταξύ 18 Μαρτίου και 28 Μαΐου 1871 και είχε έντονες μαρξιστικές επιρροές και άλλα αριστερά ρεύματα. Σε αυτές τις σαράντα ημέρες, αντικατέστησε τη δημοκρατική κυβέρνηση σε πράξεις που χαρακτηρίζονταν από τις αρχές της Πρώτης Διεθνούς των Εργατών των μαζών και των επαναστατικών ομάδων, εκτός από την αυτοδιαχείριση.
Με το τέλος του πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Πρωσίας και την συνακόλουθη παράδοση του Ναπολέοντα Γ', η κατάσταση στο Παρίσι έγινε πρακτικά μη βιώσιμη. Από τότε ιδρύθηκε η Τρίτη Δημοκρατία, η οποία διήρκεσε από το 1870 έως το 1940, με επικεφαλής τον Adolphe Thiers για επτά χρόνια. Περικυκλωμένη από τους Πρώσους, η πόλη ζούσε υπό συνεχή ένταση, δυσφορία και εξέγερση.
Παρόλο που οι βασιλικοί βουλευτές υποστήριξαν την παράδοση, οι μικροαστοί και οι προλετάριοι διαφώνησαν. Η πολιτική πίεση προκάλεσε μια λαϊκή εξέγερση να ξεσπάσει τον Μάρτιο του 1871, η κύρια συνέπεια της οποίας ήταν η ανατροπή της δημοκρατικής κυβέρνησης. Υποστηριζόμενοι από την Εθνική Φρουρά, έδιωξαν τις πιστές δυνάμεις.
Εκεί ξεκίνησε η Παρισινή Κομμούνα, μια κυβέρνηση με επικεφαλής Ιακωβίνοι και σοσιαλιστές. Θεσμοθετήθηκε στις 26 Μαρτίου, μέσω δημοκρατικών εκλογών από περίπου ενενήντα μέλη, πολλά από τα οποία ανήκαν στην Πρώτη Εργατική Διεθνή. Η εξουσία θα συγκεντρωνόταν από τη Φρουρά, η διοίκηση από τους αξιωματούχους και τα εργοστάσια από τους εργάτες.
Το κύριο ιδανικό της Παρισινής Κομμούνας ήταν να προωθήσει τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας για τις εργατικές τάξεις και τους εργάτες χαμηλού εισοδήματος. Ως εκ τούτου, τα μέτρα της αποσκοπούσαν στην ικανοποίηση της επιθυμίας αυτών των τάξεων.
Η αστική κυβέρνηση εκδιώχθηκε από την εξουσία από την Παρισινή Κομμούνα και προφανώς δεν θα κάθονταν ήσυχοι. Ως εκ τούτου, οργάνωσαν μια αντίδραση ενάντια στους επαναστάτες που υποστηρίζονταν από ισχυρό αστυνομικό και στρατιωτικό μηχανισμό.
Με αυτό, οι ηγέτες και τα μέλη της Κομμούνας συνελήφθησαν ή εκτελέστηκαν, προωθώντας την ανάληψη της εξουσίας από την αστική τάξη στις 28 Μαΐου 1871. Η πρώτη εμπειρία μιας σοσιαλιστικής και επαναστατικής κυβέρνησης αποτελούμενης από εργάτες πλησίαζε στο τέλος της.
Η πρώτη επαναστατική εμπειρία ήταν στο Παρίσι, αλλά άλλες γαλλικές πόλεις κατάφεραν να συγκροτήσουν εργατικές κυβερνήσεις, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα. Ως παράδειγμα, μπορούμε να αναφέρουμε τις πόλεις της Τουλούζης, της Μασσαλίας και της Λυών.