Αν είστε λάτρης της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας τότε θα πρέπει να το γνωρίζετε ήδη Μανουέλ Μπαντέιρα είναι ένα όνομα που πρέπει να έχετε για τη βιβλιοθήκη σας, έτσι δεν είναι; Αυτός ο σημαντικός ποιητής, που παρά τη σωματική του ευθραυστότητα (πολεμούσε τη φυματίωση όλη του τη ζωή) διέσχισε τον 20ο αιώνα και έγινε ένας από τους πιο παραγωγικό και μακρόβιο στην ιστορία των γραμμάτων μας, άφησε τεράστια προσφορά στη λογοτεχνία, που ακόμη και σήμερα προκαλεί το ενδιαφέρον αμέτρητων αναγνωστών του χώρου. Βραζιλία. Μέσα από τον αμφιβληστροειδή του πέρασαν αμέτρητα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτιστικά γεγονότα, και πήγαν να κατοικήσουν στους διαποτισμένους από μεγάλο λυρισμό στίχους, το κύριο χαρακτηριστικό του.
Ο Bandeira, μαζί με τον Oswald και τον Mário de Andrade, ήταν ο πρόδρομος του Βραζιλιάνικος μοντερνισμός. Ωστόσο, σε αντίθεση με την κατεδαφιστική ποίηση και πεζογραφία των συνομηλίκων του, ο ποιητής πρόσφερε στους αναγνώστες του δωρεάν στίχους και λυρικό, ασχολείται περισσότερο με τη μετάφραση καθημερινών γεγονότων παρά με το να σοκάρει ή να επιβάλει μια νέα ταυτότητα λογοτεχνικός. Όχι ότι ένα τέτοιο έργο δεν κατοικούσε στην ποιητική του, αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι, μεταξύ των μοντερνιστών, ο Μπαντέιρα ήταν διαφορετικός. Ίσως σε αυτή την ιδιαιτερότητα να έγκειται και η διαχρονικότητα των στίχων του, που επισκέπτονται συνεχώς τεστ των πιο ετερόκλητων εισαγωγικών εξετάσεων και διαγωνισμών σε όλη τη χώρα. Ο Μπαντέιρα χρειάζεται σίγουρα διάβασμα, απαραίτητο για την κατανόηση της εξέλιξης της βραζιλιάνικης ποίησης.
δείτε περισσότερα
Το Itaú Social 2022 θα διανείμει 2 εκατομμύρια φυσικές και…
Η ΜΚΟ Pró-Saber SP προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε εκπαιδευτικούς
Για να μάθετε λίγα περισσότερα για αυτόν έναν από τους πιο σημαντικούς και λαμπρούς ποιητές της λογοτεχνίας μας, ο ιστότοπος Escola Educação επέλεξε δεκαπέντε ποιήματα του Manuel Bandeira που θα εγγυηθούν μια εισβολή στο ποιητικό σύμπαν αυτού του ατόμου από τη Ρεσίφε που αξίζει όλη την ευλάβεια του κοινού Βραζιλιανός. Καλή ανάγνωση!
παραμονή Χριστουγέννων
Όταν φτάσει ο Ανεπιθύμητος του λαού
(Δεν ξέρω αν διαρκεί ή είναι ακριβό)
Ίσως φοβάμαι.
Ίσως χαμογελάσετε ή πείτε:
– Γεια σου, αναπόδραστο!
Η μέρα μου ήταν καλή, μπορεί να πέσει η νύχτα.
(Η νύχτα με τα ξόρκια της.)
Θα βρεις το χωράφι οργωμένο, το σπίτι καθαρό,
Το στρωμένο τραπέζι,
Με όλα στη θέση τους.
φλόγα και καπνός
Αγάπη – φλόγα, μετά καπνός…
Διαλογιστείτε τι πρόκειται να κάνετε:
Ο καπνός έρχεται, η φλόγα περνά...
Σκληρή απόλαυση, σπάνια ευτυχία,
Ο ιδιοκτήτης μου και της ύπαρξής σου,
Αγάπη – φλόγα, μετά καπνός…
Τόσο πολύ καίει! και, δυστυχώς,
Καίγοντας ό, τι καλύτερο,
Ο καπνός έρχεται, η φλόγα περνά...
Πάθος αγνό ή αδηφάγο,
Λυπημένο ή χαρούμενο, κρίμα ή ευχαρίστηση,
Αγάπη – φλόγα, μετά καπνός…
Με κάθε ζευγάρι που παγιδεύει η αυγή,
Πόσο συγκινητικό είναι το βράδυ!
Ο καπνός έρχεται, η φλόγα περνά...
Μάλλον, όλα είναι γεύση και χάρη.
Αγάπη, γραμμή που καίει φωτιά!
Αγάπη – φλόγα, μετά καπνός…
Επειδή, άρρωστος να είναι ικανοποιημένος
(Πως να στο πω...),
Ο καπνός έρχεται, η φλόγα περνά...
Η φλόγα καίει. Ομίχλες καπνού.
Είναι τόσο λυπηρό! Πρέπει όμως να είναι…
Αγάπη;... - φωνάζει και μετά καπνίζει:
Ο καπνός έρχεται, η φλόγα περνά...
Το αστέρι
Είδα ένα αστέρι τόσο ψηλά,
Είδα ένα τόσο ψυχρό αστέρι!
Είδα ένα αστέρι που λάμπει
Στην άδεια ζωή μου.
Ήταν τόσο ψηλό αστέρι!
Ήταν τόσο ψυχρό αστέρι!
Ήμουν single star
Λάμπει στο τέλος της ημέρας.
γιατί η απόσταση σου
για την εταιρεία μου
Δεν μείωσε αυτό το αστέρι;
Γιατί λάμπει τόσο έντονα;
Και το άκουσα στη βαθιά σκιά
Απαντήστε ότι έγινε
να δώσει ελπίδα
Πιο λυπηρό στο τέλος της ημέρας μου.
πνευμοθώρακα
Πυρετός, αιμόπτυση, δύσπνοια και νυχτερινές εφιδρώσεις.
Όλη η ζωή που θα μπορούσε να ήταν και που δεν ήταν.
Βήχας, βήχας, βήχας.
Έστειλε για τον γιατρό:
– Πες τριάντα τρία.
– Τριάντα τρία… τριάντα τρία… τριάντα τρία…
- Αναπνέω.
– Έχετε μια εκσκαφή στον αριστερό σας πνεύμονα και έναν διηθημένο δεξιό πνεύμονα.
– Λοιπόν, γιατρέ, δεν γίνεται να δοκιμάσω τον πνευμοθώρακα;
- Οχι. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παίξετε ένα αργεντίνικο ταγκό.
Το ποτάμι
Γίνε σαν το ποτάμι που ρέει
Σιωπή μέσα στη νύχτα.
Μη φοβάσαι το σκοτάδι της νύχτας.
Αν υπάρχουν αστέρια στον ουρανό, αντανακλάστε τα
Κι αν οι ουρανοί είναι καλυμμένοι με σύννεφα,
Σαν το ποτάμι τα σύννεφα είναι νερό,
Σκεφθείτε τα επίσης χωρίς λύπη
Στα ήσυχα βάθη.
παλιό αγρόκτημα
Το σπίτι ήταν έτσι...
Οπου? Το ψάχνω και δεν το βρίσκω.
Ακούω μια φωνή που ξέχασα:
Είναι η φωνή αυτού του ίδιου ρεύματος.
Αχ πόσος καιρός πέρασε!
(Έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια.)
Τόσα πολλά που πήρε ο θάνατος!
(Και η ζωή… στις απογοητεύσεις…)
η τοκογλυφία έκανε καθαρή πλάκα
Από τη θλιβερή παλιά αγροικία:
Το σπίτι δεν υπάρχει πια...
«Αλλά το αγόρι υπάρχει ακόμα.
Δρόμος
Αυτός ο δρόμος που μένω, ανάμεσα σε δύο στροφές του δρόμου,
Ενδιαφέρον περισσότερο από μια αστική λεωφόρος.
Στις πόλεις όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν.
Όλοι είναι ίδιοι. όλοι είναι όλοι.
Όχι εδώ: είναι ωραία που ο καθένας φέρνει τη δική του ψυχή.
Κάθε πλάσμα είναι μοναδικό.
Ακόμα και τα σκυλιά.
Αυτά τα επαρχιακά σκυλιά μοιάζουν με επιχειρηματίες:
Είναι πάντα ανήσυχοι.
Και πόσοι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν!
Και όλα έχουν αυτόν τον εντυπωσιακό χαρακτήρα που σε κάνει να διαλογίζεσαι:
Ταφή με τα πόδια ή το βαγόνι με το γάλα που το σέρνει ένα κατσικάκι
πονηρός.
Ούτε λείπει το βουητό του νερού, για να υποδηλώσει, μέσω της φωνής των συμβόλων,
Περνάει η ζωή! ότι η ζωή περνάει!
Και αυτή η νεολαία θα τελειώσει.
η αδύνατη στοργή
Άκου, δεν θέλω να σου πω την ευχή μου
Θέλω απλώς να σας πω την τρυφερότητά μου
Αχ αν σε αντάλλαγμα για τόση ευτυχία μου δώσεις
Θα μπορούσα να σε αντικαταστήσω
– Ήξερα να ξεκουράζομαι –
Στη ραγισμένη καρδιά
Οι πιο αγνές χαρές των παιδικών σας χρόνων!
Το παράδειγμα των τριαντάφυλλων
Μια γυναίκα παραπονέθηκε για τη σιωπή του εραστή της:
- Δεν με γουστάρεις πια, γιατί δεν βρίσκεις λόγια να με επαινέσεις!
Τότε εκείνος, δείχνοντας το τριαντάφυλλο που πέθαινε στο στήθος της:
«Δεν θα ήταν ανόητο να ζητήσω από αυτό το τριαντάφυλλο να μιλήσει;»
Δεν βλέπεις ότι παραδίδεται στο άρωμά της;
Δορυφόρος
Αργά το απόγευμα.
Στον μολυβένιο ουρανό
το θαμπό φεγγάρι
αιωρείται
πολύ κοσμογραφικά
Δορυφόρος.
Απομεταφορικά,
Απομυθοποιημένος,
Απογυμνωμένος από το παλιό μυστικό της μελαγχολίας,
Δεν είναι τώρα το χάσμα των σχισμάτων,
Το αστέρι των τρελών και των ερωτευμένων.
αλλά μόνο
Δορυφόρος.
Αχ φεγγάρι αυτού του αργά το απόγευμα,
Παραίτηση ρομαντικών αναθέσεων,
Καμία εκπομπή για συναισθηματικές διαθεσιμότητες!
Κουρασμένος από υπεραξία,
Μου αρέσεις έτσι:
το ίδιο το πράγμα,
- Δορυφόρος.
τέχνη της αγάπης
Αν θέλετε να νιώσετε την ευτυχία της αγάπης, ξεχάστε την ψυχή σας.
Η ψυχή είναι αυτό που χαλάει την αγάπη.
Μόνο στον Θεό μπορεί να βρει ικανοποίηση.
Όχι άλλη ψυχή.
Μόνο στον Θεό - Ή έξω από τον κόσμο.
Οι ψυχές δεν επικοινωνούν.
Αφήστε το σώμα σας να καταλάβει τον εαυτό του με ένα άλλο σώμα.
Γιατί τα σώματα καταλαβαίνουν το ένα το άλλο, αλλά οι ψυχές όχι.
απογοήτευση
Γράφω στίχους σαν κάποιος που κλαίει
Απογοήτευση... απογοήτευση...
Κλείσε το βιβλίο μου αν προς το παρόν
Δεν έχεις λόγο να κλαις.
Ο στίχος μου είναι αίμα. Φλεγόμενος πόθος...
Αραιή θλίψη... μάταιες τύψεις...
Πονάει στις φλέβες μου. Πικρό και ζεστό,
Πέφτει, σταγόνα-σταγόνα, από την καρδιά.
Και σε αυτούς τους στίχους της βραχνής αγωνίας,
Έτσι από τα χείλη κυλάει η ζωή,
Αφήνοντας μια οξεία γεύση στο στόμα.
– Γράφω στίχους σαν κάποιος που πεθαίνει.
Στίχοι σε ένα ρομαντικό βαλς
το απόγευμα αγωνιά
Στο ιερό νανούρισμα
Της νυχτερινής αύρας.
Κι εγώ, που επίσης πεθαίνω,
Πεθαίνω χωρίς παρηγοριά,
Αν δεν έρθεις, Ελίζα!
Α, δεν σε εξανθρωπίζει καν
Το κλάμα τόσο πολύ
Στα πρόσωπα διαφάνειες
Του εραστή που ρωτάει
ικετευτικά
Η αγάπη σου, Ελίζα!
Γέλα, χλεύα, βήμα!
Το τραγούδι μου όμως,
Μα σε αποθεώνει,
διαφορετική γυναίκα,
τόσο αδιάφορο,
Απάνθρωπη Ελίζα!
ποιητικός
Έχω βαρεθεί τον μετρημένο λυρισμό
Του καλοπροαίρετου λυρισμού
Από τον λυρισμό δημόσιος υπάλληλος με βιβλίο ωρολογίου
πρωτόκολλο και εκφράσεις εκτίμησης στον κ. διευθυντής
Έχω βαρεθεί τον λυρισμό που σταματά και πάει να μάθει στο λεξικό
ο δημοτικός χαρακτήρας μιας λέξης
Κάτω οι καθαρολόγοι
Όλες οι λέξεις, ιδιαίτερα οι καθολικές βαρβαρότητες
Όλες οι κατασκευές, ειδικά η σύνταξη εξαιρέσεων
Όλοι οι ρυθμοί, ειδικά οι αναρίθμητοι
Έχω βαρεθεί τον φλερτ λυρισμό
Πολιτικός
Ξεχαρβαλωμένος
Συφιλιδικός
Από κάθε λυρισμό που συνθηκολογεί με ό, τι είναι έξω από τον εαυτό του.
Άλλωστε δεν είναι λυρισμός
Θα είναι λογιστικός πίνακας συνημίτονων γραμματέας του υποδειγματικού εραστή
με εκατό πρότυπα καρτών και τους διαφορετικούς τρόπους
ευχάριστες γυναίκες, κ.λπ.
Θέλω αντί αυτού τον λυρισμό του τρελού
Ο Λυρισμός των Μεθυσμένων
Ο δύσκολος και οδυνηρός λυρισμός των μεθυσμένων
Ο Λυρισμός των Κλόουν του Σαίξπηρ
– Δεν θέλω να μάθω άλλο για τον λυρισμό που δεν είναι απελευθέρωση.
Στίχοι γραμμένοι στο νερό
Οι λίγοι στίχοι που πάνε εκεί,
Τους βάζω στη θέση άλλων.
Εσύ που με διαβάζεις, το αφήνω στο όνειρό σου
Φανταστείτε πώς θα είναι.
Σε αυτά θα βάλεις τη θλίψη σου
Ή μάλλον η χαρά σας, και ίσως
Θα τα βρεις εσύ που με διαβάζεις,
Κάποια απόχρωση ομορφιάς…
Όσοι τα άκουσαν δεν τα αγάπησαν.
Φτωχοί μου συγκινημένοι στίχοι!
ξεχαστείτε λοιπόν
Εκεί που τα πέταξε ο κακός αέρας.
Λουάνα Άλβες
Πτυχιούχος Γραμμάτων
