η λέξη θέση έχει αρκετές Έννοιες, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με την προοπτική ή την περιοχή που υιοθετείται.
Πολύσημος χαρακτήρας, δηλαδή με πολλές σημασίες, ο όρος έχει ερμηνευτεί σε πολλαπλά γνωστικά πεδία.
δείτε περισσότερα
Ανισότητα: Η IBGE αποκαλύπτει τις 10 χειρότερες πολιτείες σε…
Το Ισραήλ είναι η 4η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. ελέγξτε την κατάταξη
Ένας από τους πρώτους ορισμούς έγινε από τον Αριστοτέλης, στο έργο του Φυσική, ορίζοντας τον τόπο ως όριο του σώματος.
Λίγους αιώνες αργότερα, Ντεκάρτ προσπάθησε να εμβαθύνει την έννοια του Αριστοτέλη υποστηρίζοντας ότι ο τόπος θα μπορούσε επίσης να προσδιοριστεί με αναφορά στην αντίθεση μεταξύ άλλων φορέων. Επιπλέον, οι La Blache και Sauer το χρησιμοποίησαν με όχι πολύ λεπτομερή τρόπο και για να συσχετίσουν την περιοχή.
Αν και χρησιμοποιήθηκε πριν, ήταν μόνο με το Ουμανιστική Γεωγραφία, μετά τη δεκαετία του 1970, ότι η Το μέρος έγινε αντιληπτό ως βασική έννοια.
Από αυτή την οπτική, όπως και από τις υπόλοιπες έννοιες, αυτή του τόπου χρειάστηκε να αντιμετωπίσει αλλοιώσεις στο πέρασμα του χρόνου, μέσα από τα ευαίσθητα γεωγραφικά θεωρητικά ρεύματα.
Αρχικά, είχε χρησιμοποιηθεί ως αναφορά τοποθεσίας και, αργότερα, κατέληξε να ενσωματωθεί ως βασική κατηγορία ανάλυσης του κλάδου.
Αυτό συνέβη μέσα από την ανάπτυξη μελετών της Ανθρωπιστικής Γεωγραφίας, στις οποίες οι συγγραφείς κατέχει μια λεπτομερέστερη άποψη των σχέσεων του υποκειμένου με τον τόπο, διαποτισμένη από τις εμπειρίες του καθημερινά.
Ο σημασία της λέξης τόπος στη γεωγραφία μπορεί να συνδέεται πλήρως με την ετυμολογία του.
Προέρχεται από τον λατινικό όρο localis, από το locus, ο όρος σημαίνει κατειλημμένος χώρος, τοποθεσία και θέση. Επιπλέον, μπορεί να αντιπροσωπεύει πόλη, τοποθεσία, περιοχή και χώρα. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ευκαιρία, ευκαιρία και χρόνο.
Ωστόσο, ο τόπος αναλύεται ως ο τόπος του υποκειμένου που τον χτίζει, αποτελώντας τον σε σχέση με τον κόσμο και την κοινωνική συλλογικότητα.
Υπάρχει επίσης μέριμνα για την κριτική γεωγραφία στην ενσωμάτωση του τόπου και του θέματος στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
Οι Edward Relph, David Lowenthal, Yi-Fu Tuan και Anne Buttimer είναι συγγραφείς του ουμανιστικού ρεύματος.
Οι ουμανιστές συγγραφείς οριοθετούν τον τόπο, σε μια φαινομενολογική στάση, ως μια οικεία έννοια στην εμπειρία που έζησε στο χώρο, δηλαδή θα ήταν το αποτέλεσμα των υποκειμενικών παραγόντων του ατόμου που βιώνεται μέσα από μια υλική βάση και τη σχέση με άλλους μαθήματα.
Ο χώρος θα ήταν μια πιο αφηρημένη έννοια και ο τόπος θα είχε συγκεκριμένη αξία. Έτσι, όσο περισσότερο ζει κανείς σε ένα μέρος, τόσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία και η προσκόλληση. Με λίγα λόγια, η εμπειρία διαμορφώνει μέρη.
Ένα άλλο ρεύμα στη γεωγραφία είναι η κριτική. Μεταξύ των κύριων εκφραστών του σήμερα είναι οι Βρετανοί γεωγράφοι David Harvey και Doreen Massey. Στη Βραζιλία, η κύρια αντιπροσωπευτική φιγούρα είναι ο γεωγράφος Milton Santos.
Λαμβάνοντας επιρροές από την παγκοσμιοποίηση, οι αναλύσεις διαπερνούν τη σχέση μεταξύ τοπικού/παγκόσμιου.
Αυτοί οι συγγραφείς οραματίζονται μια εναλλακτική ανάλυση, η οποία επαληθεύει μέρη σαν εμάς στις παγκόσμιες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλληλεπιδράσεις των δικτύων.
Ίσως σας ενδιαφέρει επίσης:
