Τι ήταν η Σαμπινάδα? Η Sabinada ήταν μια βραζιλιάνικη εξέγερση, η οποία έλαβε χώρα μεταξύ των ετών 1837 και 1838 στην Bahia, πιο συγκεκριμένα, στην πόλη του Σαλβαδόρ. Η εξέγερση πήρε το όνομά της από τον αρχηγό της, Francisco Sabino Álvares da Rocha.
δείτε περισσότερα
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τεχνολογία για να ξεκλειδώσουν μυστικά στην αρχαία αιγυπτιακή τέχνη…
Οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν εντυπωσιακούς τάφους της Εποχής του Χαλκού σε…
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, μεταξύ των κυρίων Τα κίνητρα της Sabinada εκφράζουν δυσαρέσκεια με τις πολιτικές που επιβάλλει η κυβέρνηση της αντιβασιλείας, ιδίως όσον αφορά τον διορισμό αρχών στην κυβέρνηση της Μπαΐα.
Υπήρχε ακόμη δυσαρέσκεια για τα διοικητικά μέτρα που είχε καθορίσει τότε ο αντιβασιλέας.
Η κρίσιμη στιγμή για την έναρξη της εξέγερσης ήταν όταν η κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι Μπαχιανοί έπρεπε, υποχρεωτικά, να συμμετέχουν στην War of the Rags, που συνέβαινε στα νότια της χώρας. Αυτή τη στιγμή ο πληθυσμός ξεσηκώθηκε δίνοντας χώρο για την έναρξη του κινήματος.
Σε αντίθεση με άλλες εξεγέρσεις της αντιβασιλείας, ο κύριος στόχος της δεν ήταν να χωρίσει τη Μπαΐα από την υπόλοιπη χώρα, αλλά να κατακτήσει την πολιτική αυτονομία και θεσμός του ρεπουμπλικανικού φεντεραλισμού, που θα επέτρεπε κατά συνέπεια την πολιτική και διοικητική χειραφέτηση του επαρχίες.
Μεταξύ των συμμετεχόντων του, μπορούμε να βρούμε φιλελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους, μέλη της μεσαίας τάξης και στρατιωτικούς, που αποτελούν το μεσαίο στρώμα του αστικού πληθυσμού.
Στις 7 Νοεμβρίου 1837, μια ομάδα ανταρτών, με διοικητή τον Francisco Sabino Álvares da Rocha, εξεγέρθηκε στο Σαλβαδόρ. Συμμαχώντας με τα στρατεύματα στο Φορτ Σάο Πέδρο, ανακήρυξαν τη «Δημοκρατία Μπαχιένσε» η οποία θα ήταν σε ισχύ μόνο μέχρι Dom Pedro II αποκτήσουν την ηλικία της ενηλικίωσης.
Ένα περίεργο γεγονός αυτής της σύγκρουσης είναι ότι οι στρατιώτες που στάλθηκαν από την κυβέρνηση για να περιορίσουν την εξέγερση, κατέληξαν να ενταχθούν στο κίνημα, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των ατόμων που συμμετείχαν στην εξέγερση.
Οι αντάρτες κατέλαβαν στρατιωτικούς στρατώνες και αργότερα το Δημαρχείο, όπου βρισκόταν ο Σαμπίνο διορίστηκε κυβερνητικός γραμματέας της «República Bahiana» και ο Daniel Gomes de Freitas, Υπουργός Πόλεμος.
Τους επόμενους μήνες, ενώ η νέα κυβέρνηση φαινόταν παγιωμένη, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση οργανώθηκε για να πραγματοποιήσει μια αντεπίθεση. Το γεγονός αυτό υλοποιήθηκε στις 16 Μαρτίου 1838, όταν τα στρατεύματα της αντιβασιλείας πραγματοποίησαν τον θαλάσσιο και χερσαίο αποκλεισμό του Σαλβαδόρ.
Η πόλη ανακαταλήφθηκε από την κυβέρνηση της αντιβασιλείας, κυρίως με τη χρήση βίας. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων ανταρτών και κυβερνητικών απεσταλμένων, σκοτώθηκαν στη Σαμπινάδα. Από την άλλη πλευρά, συνελήφθησαν περισσότερα από 3 χιλιάδες άτομα. Οι ηγέτες του κινήματος καταδικάστηκαν σε θάνατο ή ισόβια κάθειρξη.