Έχουμε στην πορτογαλική γλώσσα ορισμένους τύπους λόγου, γνωστούς ως: ευθύς λόγος, έμμεσα και έμμεσα δωρεάν, κειμενικές μορφές που πηγαίνουν σύμφωνα με την πρόθεση του συγγραφέα κατά την παρουσίαση των λόγων των συνομιλητών ενός κειμένου, καταδεικνύοντας τι λένε ή σκέφτονται. Ας δούμε τι είναι το καθένα από αυτά, οι διαφορές τους και πώς μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε ή να γράψουμε κείμενα με τις χρήσεις τους:
Ο ευθύς λόγος είναι αυτή στην οποία ο αφηγητής μιας ιστορίας παρουσιάζει πιστά τον λόγο μεταξύ των χαρακτήρων. Σε αυτό το είδος λόγου γίνεται μια παύση στην αφήγηση, ώστε ο συγγραφέας να παραθέσει έναν διάλογο που επιδεικνύουν τα χαρακτηριστικά ομιλίας κάθε χαρακτήρα, μπορεί να υπάρχουν τόνοι, αργκό, μεταξύ άλλων πτυχές. Η ένδειξη των ομιλιών γίνεται με τη χρήση της παύλας και συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται δηλωτικά ρήματα, όπως ρώτησε, απάντησε, είπε, παρατηρήστε το παρακάτω παράδειγμα:
δείτε περισσότερα
Οι εγγραφές για το εργαστήριο γραφής του Unicam κλείνουν αύριο
Το Encceja απαιτεί δοκίμιο-επιχειρηματική γραφή
Ο Γιάννης λοιπόν πήγε στο γιατρό και του είπε Ρώτησε:
– Γιατρέ, πόσος χρόνος μου μένει;
Ο ΠΛΑΓΙΟΣ ΛΟΓΟΣ είναι ένα στο οποίο ο αφηγητής περιγράφει αυτά που λένε οι χαρακτήρες, λέγοντας στον αναγνώστη τι συνέβη. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει πιστή αναπαράσταση των όσων ειπώθηκαν, γι' αυτό και θεωρείται έμμεσος λόγος, με τρόπο που να υπάρχει σε όλο το κείμενο, χωρίς παύσεις. Καταδεικνύονται τα χαρακτηριστικά ομιλίας κάθε συνομιλητή, αλλά συνηθισμένη είναι και η χρήση δηλωτικών ρημάτων. Σημειώστε το παράδειγμα:
Ο Ζοάο, φοβισμένος, ρώτησε τον γιατρό πόσος χρόνος του είχε απομείνει για να ζήσει.
Ο ελεύθερος έμμεσος λόγος είναι ο συνδυασμός των δύο τύπων λόγου στην ίδια πρόταση, έτσι ώστε ο αφηγητής να παρουσιάζει πιστά αυτό που ειπώθηκε από τους χαρακτήρες, χρησιμοποιώντας όμως έναν λόγο έμμεσο στο οποίο ο ίδιος λέει όσα ειπώθηκαν, δηλαδή δεν υπάρχει διαχωρισμός γραμμών όπως στον ευθύ λόγο, αλλά διατηρούνται σημεία στίξης, όπως ανακρίσεις, επιφωνήματα. Εδώ, είναι επίσης συνηθισμένο να χρησιμοποιούνται δηλωτικά ρήματα, παρατηρήστε το παράδειγμα:
Ο Ζοάο ήταν ανήσυχος όλη μέρα για το ραντεβού που θα είχε με τον γιατρό του στο τέλος του απογεύματος. Φτάνοντας εκεί, ταυτίστηκε με τον ρεσεψιονίστ και περίμενε να τον καλέσουν. Δεν άντεξε να περιμένει άλλο, ρωτώντας: Γιατρέ, πόσος χρόνος έχω; Η απάντησή του δεν ήρθε αμέσως, φυσικά. Ο γιατρός προσπάθησε να είναι προσεκτικός, μέχρι που τελικά ήρθε η απάντηση: Έχεις περίπου έξι μήνες ζωής, αγαπητέ μου Ζοάο.
Επομένως, συνοπτικά, μπορούμε να διαχωρίσουμε τα είδη των ομιλιών παρουσιάζοντας ποιες είναι και τα παραδείγματά τους στον παρακάτω πίνακα, βλ.
τύπους ομιλίας |
Τι είναι |
Παραδείγματα |
Ευθύς λόγος |
Είναι αυτή στην οποία ο αφηγητής παραθέτει πιστά τις γραμμές των χαρακτήρων δαντελώνω, διακόπτοντας την αφήγηση για αυτό |
Μετά από όλα τα γεγονότα, η Μαρία ρώτησε τον João: – Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό, Ζοάο; Είμαι πολύ αναστατωμένος. |
ΠΛΑΓΙΟΣ ΛΟΓΟΣ |
Είναι αυτό όπου ο συγγραφέας λέει όσα ειπώθηκαν από τους χαρακτήρες, αποτελώντας μια μορφή έμμεσης περιγραφής του τι συνέβη στην ιστορία |
Μετά από όλα τα γεγονότα, η Μαρία, πολύ αναστατωμένη, ρώτησε τον Ζοάο γιατί της το έκανε αυτό. |
ελεύθερος έμμεσος λόγος |
Είναι ο συνδυασμός των δύο ειδών λόγου. Σε αυτόν τον τύπο, ο λόγος των χαρακτήρων ενσωματώνεται σε αυτόν του αφηγητή |