Τι είναι η περίφραξη με αναπηρικό αμαξίδιο; Παρά το γεγονός ότι είναι παρόμοιο με το παραδοσιακό άθλημα, το περίφραξη αναπηρικού αμαξιδίου διατηρεί πολλές ιδιαιτερότητες. Η μέθοδος εφαρμόζεται στις κατηγορίες ανδρών και γυναικών. Και στις δύο, οι Ασιάτες και οι Ανατολικοευρωπαίοι αθλητές είναι οι μεγαλύτεροι παγκόσμιοι μετάλλιοι.
Με μικρή παράδοση στο άθλημα, τα τελευταία χρόνια η Βραζιλία κατακτά το διάστημα στο Παραολυμπιακούς. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε κερδίσει μετάλλιο στους Αγώνες του Ρίο 2016, το 2012, στους Αγώνες του Λονδίνου, ο Βραζιλιάνος Jovane Guissone κέρδισε το χρυσό.
δείτε περισσότερα
Ισπανός τρέχει 100 μέτρα άλμα σε ύψος και σπάει παγκόσμιο ρεκόρ.…
Ανακαλύψτε τις μόνες δύο βραζιλιάνικες ομάδες που θα σκεφτόταν ο Μέσι…
Η προσαρμοσμένη περίφραξη για αγωνιζόμενους με κινητικές αναπηρίες εμφανίστηκε το 1953. Ο υπεύθυνος για την εμφάνιση του αθλήματος ήταν ο Γερμανός γιατρός Ludwig Guttmann, που θεωρείται ο πατέρας του Παραολυμπιακού κινήματος.
Είναι ένας από τους παλαιότερους αγώνες των Παραολυμπιακών Αγώνων, καθώς υπάρχει από τον πρώτο διαγωνισμό, που διεξήχθη στη Ρώμη, το 1960.
Μέχρι το 1955 οι κανόνες περίφραξης με αναπηρικό αμαξίδιο δεν είχαν ακόμη καθοριστεί πλήρως. Χάρη στην είσοδο του αθλήματος στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων, η Γαλλία πρότεινε νέο κανονισμό, με βάση τους κανόνες της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ξιφασκίας (FIE).
Μόλις τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο του, στους Αγώνες του Τόκιο, πραγματοποιήθηκαν αγώνες στις τρεις κατηγορίες του αθλήματος: saber, foil και épée. Στην αρχή, οι γυναίκες μπορούσαν να διαγωνιστούν μόνο με αλουμινόχαρτο. Από το 1972 άρχισαν να αγωνίζονται και στο σπαθί.
Στη Βραζιλία, τα πρώτα ρεκόρ της τροπικότητας είναι από το 2002, κυρίως λόγω του ενδιαφέροντος των ατόμων με αναπηρία. Ωστόσο, από τη δεκαετία του '90, ο αθλητής Andréa de Mello, ο οποίος υπέστη εγκεφαλικό και πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες για θεραπεία, εκπροσωπούσε τη χώρα στον αθλητισμό.
Εκεί γνώρισε την ξιφασκία με αμαξίδιο και παρά το γεγονός ότι ζει και προπονείται στη χώρα της Βόρειας Αμερικής, σε διεθνείς αγώνες υπερασπίστηκε την πατρίδα της.
Αν και διοικείται από την Εκτελεστική Επιτροπή Ξιφασκίας της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (IPC), το άθλημα ακολουθεί τους κανόνες της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ξιφασκίας.
Οι αθλητικοί αγώνες γίνονται βασικά σε τρεις κατηγορίες, που διαφέρουν κυρίως από τον τύπο του όπλου που χρησιμοποιείται.
Αλουμινόχαρτο (άντρες και γυναίκες αγωνιζόμενες): έγκυρες πινελιές είναι αυτές που γίνονται στον κορμό του αντιπάλου, με την προϋπόθεση ότι χρησιμοποιείται η άκρη του φύλλου.
Σπαθί (άντρες και γυναίκες αγωνιζόμενες): η έγκυρη ζώνη αφής περιλαμβάνει ολόκληρο το μέρος του σώματος πάνω από το ισχίο. Για να ισχύει, τα αγγίγματα πρέπει να γίνονται με την άκρη του σπαθιού.
Σπάθη (άνδρες αγωνιζόμενες): έγκυρες πινελιές μπορούν να γίνουν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος του αντιπάλου. Εδώ, εκτός από την άκρη, οι ανταγωνιστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ίδια τη λεπίδα για να αγγίξουν.
Στην περίφραξη με αναπηρικό αμαξίδιο μπορούν να αγωνιστούν μόνο άτομα με κινητικές αναπηρίες. Οι καρέκλες είναι στερεωμένες σε ράγες στην αγωνιστική πίστα, με μήκος 4 μέτρα και πλάτος 1,5 μέτρα, με αντιολισθητικό δάπεδο.
Οι ξιφομάχοι απαγορεύεται να μετακινούν την καρέκλα. Εάν συμβεί αυτό, ο διαγωνισμός διακόπτεται και επιστρέφει μετά την επιστροφή στην κατάλληλη θέση.
Σε ατομικά αγωνίσματα, κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου, που διαρκεί το πολύ τέσσερα λεπτά, κερδίζει ο αγωνιζόμενος που θα σημειώσει πρώτος πέντε βαθμούς.
Τα επόμενα βήματα είναι τρία ημίχρονα των τριών λεπτών, το καθένα με διάλειμμα ενός λεπτού. Όποιος σκοράρει 15 πόντους ή έχει την υψηλότερη βαθμολογία στο τέλος των αγώνων κερδίζει. Αν υπάρξει ισοπαλία, υπάρχει παράταση με χρυσό σκορ.
Στα ομαδικά, όποιος σκοράρει 45 πόντους στο τέλος του αγώνα, κερδίζει.
Αν και τα όπλα που χρησιμοποιούνται στους αγώνες δεν είναι θανατηφόρα, είναι απαραίτητο για τους αθλητές να χρησιμοποιούν μια σειρά εξοπλισμού για να προστατευτούν. Επομένως, η χρήση μάσκας, προστατευτικών γαντιών και μπουφάν είναι απαραίτητη.
Στις μονομαχίες με αλουμινόχαρτο είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε προστατευτικό τροχού καρέκλας. Στους αγώνες σπαθιών, όμως, η χρήση μεταλλικού καλύμματος είναι υποχρεωτική για την προστασία των ποδιών των αθλητών και των τροχών των καρεκλών.
Όπως στα περισσότερα παραολυμπιακά αθλήματα, οι αγωνιζόμενοι ξιφασκίας με αναπηρικό αμαξίδιο είναι Ταξινομημένο ανάλογα με το επίπεδο αναπηρίας, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον κινητικό.
Τάξη 1Α – Αθλητές που δεν έχουν ισορροπία στο κάθισμα και έχουν περιορισμούς στα χέρια. Το όπλο πρέπει να στερεωθεί με επίδεσμο, καθώς δεν υπάρχει επέκταση του αγκώνα σε σχέση με τη βαρύτητα και δεν υπάρχει υπολειπόμενη λειτουργία του χεριού.
Τάξη 1Β – Οι αθλητές δεν έχουν ισορροπία στο κάθισμα και υπάρχουν περιορισμοί στο οπλισμένο χέρι. Υπάρχει και επέκταση του οπλισμένου βραχίονα, χωρίς όμως κάμψη των δακτύλων. Ομοίως, το όπλο στερεώνεται στο χέρι του αγωνιζόμενου μέσω ενός επιδέσμου.
Τάξη 2 – Αθλητές με πλήρη ισορροπία όταν κάθονται και κανονικό οπλισμένο χέρι.
Τάξη 3 – Αθλητές με καλή ισορροπία στο κάθισμα και κανονικά οπλισμένα χέρια, αλλά χωρίς στήριξη ποδιών.
Τάξη 4 – Αθλητές με καλή ισορροπία στο κάθισμα, κανονική δύναμη χεριού και στήριξη άνω άκρων.
Ελάχιστοι περιορισμοί – αναπηρία των κάτω άκρων συγκρίσιμη με ακρωτηριασμό κάτω από τα γόνατα. Σε περίπτωση εγκεφαλικών κακώσεων, ή ακόμα και σε περίπτωση αμφιβολίας, η πλήρης αξιολόγηση θα γίνει με βάση την παρατήρηση του αθλητή κατά τη διάρκεια του αγώνα.
