Στο μακρινό παρελθόν, το τίγρεις με σπαθιά περιπλανήθηκε στη Γη, επιδεικνύοντας μια επιβολή που σημαδεύτηκε στην ιστορία. Ωστόσο, ένα ερώτημα εξακολουθεί να εγείρει αμφιβολίες: ποιος ήταν ο ήχος που εξέπεμπε αυτό το υπέροχο αιλουροειδές;
Αντιμετωπίζοντας αυτό το μυστήριο, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας ανέλυσαν δεδομένα σχετικά με η φωνή αυτών των ζώων, αναζητώντας να προσδιορίσουν αν οι ήχοι που παρήγαγαν ήταν δυνατοί βρυχηθμοί ή γουργουρητά λείος.
δείτε περισσότερα
Υπόθεση Riemann: Η Μαθηματική Πρόκληση αξίας 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων και…
ΑΥΤΟ το κόλπο θα Σώσει το καμένο τηγάνι σας. ελέγξτε το τώρα!
Η απάντηση, ωστόσο, δεν ήταν τόσο απλή όσο είχαν φανταστεί οι επιστήμονες. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Morphology διερεύνησε τις φωνές πολλών ειδών γατών με στόχο να καταλήξει σε ένα οριστικό συμπέρασμα.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι όλα τα σύγχρονα αιλουροειδή μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο ομάδες τα κυριότερα: το πρώτο αποτελείται από τις βρυχηθμένες «μεγάλες γάτες», όπως λιοντάρια, τίγρεις, πάνθηρες και ουγγιές.
Η δεύτερη ομάδα είναι η Αιλουροειδής, το οποίο περιλαμβάνει γουργουρίσματα αιλουροειδών όπως bobcats, cougars, ocelots και οικόσιτες γάτες. Σε εξελικτικούς όρους, οι τίγρεις με σπαθί δόντια αποκλίνονταν από τη γενεαλογία των αιλουροειδών νωρίτερα από άλλες σύγχρονες ομάδες.
(Εικόνα: Freepik/Αναπαραγωγή)
Αυτή η διάκριση υποδηλώνει ότι τα λιοντάρια είναι πιο κοντά στις οικόσιτες γάτες από τις τίγρεις με τα δόντια της σπαθιάς όσον αφορά τη συγγένεια. Αυτό περιπλέκει οποιεσδήποτε επιστημονικές υποθέσεις.
«Αυτό είναι κρίσιμο γιατί η συζήτηση για το είδος της φωνής που θα μπορούσαν να εκπέμψουν οι τίγρεις με δόντια εξαρτάται από την ανάλυση του ανατομία των μικρών οστών στο λαιμό», εξήγησε ο Adam Hartstone-Rose, καθηγητής στο North Carolina State University.
Η Hartstone-Rose τονίζει ότι παρόλο που η φωνή ελέγχεται από τον λάρυγγα και τους μαλακούς ιστούς του λαιμού παρά από τα οστά, οι ανατόμοι του παρελθόντος έκαναν μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση.
Τα υοειδή οστά, που αγκυροβολούν αυτούς τους ιστούς, έχει βρεθεί ότι ποικίλλουν σε μέγεθος και αριθμό μεταξύ των ειδών, εμφανιζόμενα εννέα φορές σε γάτες που γουργουρίζουν και επτά φορές σε γάτες που βρυχώνται.
Μετά από εις βάθος ανάλυση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι τίγρεις με δόντια είχαν μόνο επτά υοειδή οστά στο λαιμό τους. Αυτό οδήγησε στην αρχική υπόθεση ότι αυτά τα ζώα ήταν αναμφίβολα βρυχηθμοί.
Ωστόσο, η Hartstone-Rose σημείωσε ότι όσο περισσότεροι ερευνητές εξέτασαν την ανατομία του σύγχρονα αιλουροειδών, τόσο λιγότερο συγκεκριμένα στοιχεία βρέθηκαν ότι αυτά τα οστά έπαιξαν κάποιο ρόλο φωνητικός.
Καθώς τα οστά δεν παίζουν άμεσο ρόλο στη φωνητική φωνή, αυτή η θεωρία φαινόταν ανεπαρκής, καθώς η συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των οστών και του παραγόμενου ήχου δεν έχει ποτέ πραγματικά τεκμηριωθεί.
Έτσι, οι μελετητές άρχισαν να εξετάζουν την υοειδή δομή τεσσάρων ειδών γατών που βρυχώνται: λιοντάρια, τίγρεις, λεοπαρδάλεις και τζάγκουαρ. Επιπλέον, ανέλυσαν επίσης πέντε είδη αιλουροειδών που γουργουρίζουν: πούμα, τσιτάχ, καρακάλ, σερβάλια και οσελότ.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εάν τα υοειδή οστά, τα οποία απουσιάζουν σε γάτες που βρυχώνται, ήταν πολύ σημαντικό για την φωνητική, τα άλλα οστά θα πρέπει να παρουσιάζουν σαφείς διαφορές μεταξύ των δύο ομάδες.
Ωστόσο, το σχήμα αυτών των οστών είναι εντυπωσιακά παρόμοιο, ανεξάρτητα από το αν ανήκουν σε γάτες που βρυχώνται ή γουργουρίζουν, με μικρές διαφοροποιήσεις μόνο στα οστά που βρίσκονται πιο κοντά στη φωνητική συσκευή.
Τελικά, η τίγρη με δόντια μοιράζεται χαρακτηριστικά και με τις δύο ομάδες, κάτι που υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να έχει υιοθετήσει είτε το βρυχηθμό είτε το γουργουρητό, ή ακόμα και έναν τρίτο τύπο εκφώνηση.
