Δραστηριότητα ιστορίας, που απευθύνεται σε μαθητές στο όγδοο έτος του δημοτικού σχολείου, με ερωτήσεις που αναπτύχθηκαν σχετικά με το εργατικό κίνημα.
Μπορείτε να κατεβάσετε αυτήν την εργασία ιστορίας σε επεξεργάσιμο πρότυπο Word, έτοιμο για εκτύπωση σε PDF και επίσης την ολοκληρωμένη δραστηριότητα.
Κατεβάστε αυτήν την άσκηση ιστορικού από:
ΣΧΟΛΕΙΟ: ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
PROF: ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:
ΟΝΟΜΑ:
1) Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 20 του περασμένου αιώνα, η κύρια δύναμη στο εργατικό κίνημα της Βραζιλίας ήταν οι αναρχοσυνδικαλιστές. Για αυτό το πολιτικό κίνημα μπορούμε να πούμε:
α) Καταπολέμησε την πτώση του εργασιακού ρυθμού, την εσκεμμένα ατελή παραγωγή αγαθών και απεργιών, θεωρώντας αυτά τα μέτρα επιβλαβή για την εκπαίδευση των εργαζομένων.
2) Στις αρχές του 20ού αιώνα, κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δημοκρατίας, δημιουργήθηκε μια εργατική τάξη στη Βραζιλία που ήταν ο πρωταγωνιστής ορισμένων απεργιακών κινημάτων, όπως αυτή του 1917. Οι περισσότεροι ηγέτες των εργαζομένων στο Σάο Πάολο επηρεάστηκαν από τις ακόλουθες ιδέες:
α) Επαναστατικός κομμουνιστής.
β) Φιλελεύθερος δημοκρατικός.
γ) Αναρχοσυνδικαλιστής.
δ) Ουτοπικοί σοσιαλιστές.
ε) Επαναστατικός σοσιαλιστής.
3) Οι περισσότερες βιομηχανικές εγκαταστάσεις στη Βραζιλία, στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, συγκεντρώθηκαν στον άξονα Ρίο ντε Τζανέιρο-Σάο Πάολο. Αυτή η περιοχή παρήγαγε το 49% της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής της Βραζιλίας το 1907 και το 51% το 1920. Όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στα πρώτα εργοστάσια της Βραζιλίας, είναι λάθος να δηλώνετε:
α) Οι εργαζόμενοι υποβλήθηκαν, γενικά, σε 16 ώρες την ημέρα. Η εβδομάδα αποτελείται από έξι και ακόμη και επτά ημέρες εργασίας. Δεν είχαν κοινωνική ασφάλιση, χωρίς συνταξιοδότηση, και οι απολύσεις έγιναν χωρίς αποζημίωση.
β) Για να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας, οι Βραζιλιάνοι εργαζόμενοι δημιούργησαν ενώσεις αμοιβαίας βοήθειας, όπου κάθε εργαζόμενος συνεισέφερε ένα ποσοστό του μισθού του που θα χρησιμοποιούσε για την υποστήριξη οικογενειών σε περίπτωση σε
θάνατος, γήρας ή ατυχήματος.
γ) Η μεγάλη αντίσταση των εργατών στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν τα πολιτικά κόμματα. Το Εργατικό Κόμμα της Βραζιλίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας πολέμησαν ενάντια στους χαμηλούς μισθούς και τις επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας της εργατικής τάξης.
δ) Ο αριθμός των γυναικών εργαζομένων ήταν μεγαλύτερος από τον αριθμό των ανδρών και, εκτός από τις χαμηλότερες αμοιβές, υπέστησαν συχνά σωματική επιθετικότητα και σεξουαλική παρενόχληση.
4) Η βραζιλιάνικη εκβιομηχάνιση των αρχών του 20ού αιώνα προήλθε από τη διαδικασία «υποκατάστασης εισαγωγών». Αυτή η διαδικασία ευνοήθηκε πολύ.
α) από το τιμολόγιο Alves Branco που καθιέρωσε προστατευτισμό.
β) για την κατάργηση της δουλείας και για την ιταλική μετανάστευση.
γ) από τη δολαριοποίηση της οικονομίας μετά την κρίση του 1929.
δ) με τη συμφωνία Taubaté, η οποία διέταξε να καεί ο καφές.
ε) από τη διακοπή του διεθνούς εμπορίου που προκαλείται από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
5) Σχετικά με τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στη Βραζιλία, τα πρώτα χρόνια του τρέχοντος αιώνα, μπορούμε να πούμε ότι:
() Ο εργαζόμενος θα μπορούσε να απολυθεί χωρίς το δικαίωμα αποζημίωσης.
() Δεν υπήρχε σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, συνταξιοδότησης και συνταξιοδότησης.
() Δεν υπήρχε νομοθεσία που να επιβάλλει όρια στις ώρες εργασίας.
() Οι ανήλικοι εργαζόμενοι, από 7 έως 14 ετών, ήταν οι μόνοι που έλαβαν διαφοροποιημένη μεταχείριση, με δίκαιο μισθό
() Μέσα στα εργοστάσια, η αυθαιρεσία που διαπράχθηκαν από τους πλοιάρχους και τους εργοδηγούς στην επιτήρηση των εργαζομένων ήταν ο λόγος για αμέτρητες εξεγέρσεις και καταγγελίες από τους εργάτες.
Ανά Camila Farias.
Στο απαντήσεις βρίσκονται στον σύνδεσμο πάνω από την κεφαλίδα.
αναφέρετε αυτήν τη διαφήμιση