ბუნებრივია, ადამიანები ეძებენ ბედნიერებას თავიანთი ცხოვრების ყველა სფეროში, მაგრამ ისინი ყოველთვის არ გრძნობენ თავს ბედნიერად მათში. 134 ქვეყანაში ჩატარებულმა გამოკითხვამ აჩვენა ბედნიერების მრუდის არსებობა რა ასაკში ვაღწევთ უბედურების პიკს, რითაც აღწერს ადამიანების ფსიქიკურ მდგომარეობას მთელი ცხოვრების მანძილზე. ამ თვალსაზრისით, დადგენილია, რომ უბედურების პიკს 40 წლის ასაკში აღწევს.
Წაიკითხე მეტი:აღმოაჩინეთ ბედნიერების პოვნის უმარტივესი გზები
მეტის ნახვა
დედა სკოლას აცნობებს, რომ 4 წლის ქალიშვილს, რომელიც ლანჩს ამზადებს, შეუძლია…
პრინცესა შარლოტა „უნებლიეთ“ უსიამოვნებას უქმნის…
კვლევა დევიდ ბლანჩფლაუერმა ჩაატარა შეერთებულ შტატებში, დარტმუთის კოლეჯის უნივერსიტეტში. მან მხედველობაში მიიღო კულტურული განსხვავებები ქვეყნებს შორის, მაგრამ გამოავლინა ნიმუშები, რომლებიც ვარაუდობენ, რომ ადამიანები საუკეთესოდ არიან მოზარდებში, უბედურები 40-იან წლებში და უფრო გვიან.
ლექსიკონში ბედნიერება არის ბედნიერების ხარისხი ან მდგომარეობა, სადაც არის სრული კმაყოფილების, კმაყოფილების, ბედნიერების ცნობიერების მდგომარეობა. თუმცა, ყოფნა და ბედნიერება ძალიან ფარდობითია და შეიძლება განსხვავდებოდეს თითოეული ადამიანის მიხედვით.
ჩვენ ძალიან ბევრს ვახდენთ საკუთარ თავს პირად და კარიერულ ცხოვრებაში შედეგებზე და ხანდახან გვაკლია ბედნიერების პატარა მომენტები, რაც გვაქვს ცხოვრებაში. მაგალითად, გაატარეთ ერთი დღე ოჯახთან და მეგობრებთან ერთად ან უბრალოდ ჭამეთ ვინმესთან ერთად. ეს არის პატარა სიხარულის მომენტები, რომლებსაც ხშირად ვიზიარებთ.
როგორც ასეთი, კვლევამ აჩვენა, რომ საშუალო ასაკი, როდესაც განვითარებულ ქვეყნებში ადამიანები ყველაზე ნაკლებად ბედნიერად გრძნობდნენ თავს, იყო 47,2 წელი. მეორეს მხრივ, განვითარებად ქვეყნებში დეპრესიის მაღალი დონე 48,2 წლის ასაკში აჩვენეს. ბლანჩფლაუერი ამტკიცებს, რომ ეს თვისება ადამიანის გენეტიკური მასალის ნაწილია. ამრიგად, დადგენილია, რომ 47 წლიდან ადამიანები უფრო რეალისტები ხდებიან, რაც გვაიძულებს მივუდგეთ იმედგაცრუების და, შესაბამისად, სევდისა და დეპრესიის გრძნობებს.
თუმცა, კვლევებმა აჩვენა, რომ 50 წლის შემდეგ ჩვენ უფრო მადლიერი ვიქნებით იმისთვის, რაც გვაქვს. ამ გზით, ჩვენი მიზნები იცვლება მთელი ჩვენი ცხოვრების განმავლობაში, როდესაც ჩვენ მომწიფდებით. რაც რეალურად შეიცვალა არის ბედნიერების პარამეტრები. როდესაც ახალგაზრდები ვართ, ხშირად გვიბიძგებს პროფესიული ზრდის მიზანი, ინვესტიციები და შრომა ვსწავლობთ კარიერის დასაპყრობად. ასაკის მატებასთან ერთად ხანდახან თავს უბედურად ვგრძნობთ და ნელ-ნელა სხვა მიზნებს ვაყენებთ იმას, რაც გვახარებს.
