თვითშეფასება არის ჩვენი პირადი ცოდნა იმის შესახებ, თუ ვინ ვართ. ის მოიცავს ჩვენს ყველა აზრს და გრძნობას საკუთარ თავზე. ის ასევე მოიცავს ჩვენს ცოდნას იმის შესახებ, თუ როგორ ვიქცევით, ჩვენს შესაძლებლობებსა და ინდივიდუალურ მახასიათებლებს.
ჩვენი თვითშეფასება ყველაზე სწრაფად ვითარდება ბავშვობაში და მოზარდობაში. ეს ცოდნა აგრძელებს ფორმირებას და ცვლილებას დროთა განმავლობაში, როდესაც უფრო მეტს ვიგებთ საკუთარ თავზე.
მეტის ნახვა
მასწავლებელთა მუშაობა არის ძირითადი ფაქტორი სტუდენტების სრული ჩართულობისთვის…
ეეიზმი, სოციალური ჭირი, რომელიც კომპრომისს აყენებს ბრაზილიის საზოგადოების მომავალს
სოციალური ფსიქოლოგი როი ბაუმეისტერი ამბობს, რომ თვითკონცეფცია უნდა გავიგოთ, როგორც ცოდნის სტრუქტურა. ადამიანები ყურადღებას აქცევენ საკუთარ თავს, ამჩნევენ მათ შინაგან მდგომარეობას, პასუხებს და გარე ქცევას.
ამ თვითშეგნების საშუალებით ადამიანები აგროვებენ ინფორმაციას საკუთარ თავზე. საკუთარი თავის კონცეფცია აგებულია ამ ინფორმაციის საფუძველზე და განაგრძობს განვითარებას, როდესაც ადამიანები აფართოებენ თავიანთ იდეებს იმის შესახებ, თუ ვინ არიან ისინი.
თვითმმართველობის კონცეფციის ადრეული კვლევა ეფუძნებოდა იმ აზრს, რომ ეს იყო საკუთარი თავის ერთიანი, სტაბილური და ერთიანი კონცეფცია. თუმცა, ახლახან მეცნიერებმა აღიარეს ის, როგორც დინამიური და აქტიური სტრუქტურა, რომელიც გავლენას ახდენს როგორც ინდივიდის მოტივაციაზე, ასევე სოციალურ ვითარებაზე.
კარლ როჯერსი, ჰუმანისტური ფსიქოლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, ვარაუდობს, რომ თვითკონცეფცია მოიცავს სამ კომპონენტს:
საკუთარი თავის იმიჯი არის ის, თუ როგორ ვხედავთ საკუთარ თავს. საკუთარი თავის იმიჯი მოიცავს იმას, რაც ვიცით საკუთარ თავზე ფიზიკურად, ჩვენს სოციალურ როლებზე და პიროვნულ თვისებებზე.
ეს კომპონენტი ყოველთვის არ შეესაბამება რეალობას. ზოგიერთ ადამიანს აქვს გაბერილი აღქმა მათი ერთი ან რამდენიმე მახასიათებლის შესახებ. ეს გაბერილი აღქმა შეიძლება იყოს დადებითი ან უარყოფითი. ინდივიდს შეიძლება ჰქონდეს უფრო პოზიტიური შეხედულება „მე“-ს გარკვეულ ასპექტებზე და უფრო ნეგატიური შეხედულება სხვებზე.
თვითშეფასება არის ღირებულება, რომელსაც ჩვენ ვაძლევთ საკუთარ თავს. თვითშეფასების ინდივიდუალური დონე დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ ვაფასებთ საკუთარ თავს. ეს რეიტინგები მოიცავს ჩვენს პირად შედარებებს სხვებთან, ისევე როგორც სხვა ადამიანების პასუხებს ჩვენზე.
როდესაც საკუთარ თავს ვადარებთ სხვებს და ვხვდებით, რომ რაღაცაში უკეთესები ვართ, ჩვენი თვითშეფასება ამ სფეროში იზრდება. მეორეს მხრივ, როცა საკუთარ თავს სხვებს ვადარებთ და აღმოვაჩენთ, რომ გარკვეულ სფეროში არც ისე წარმატებულები ვართ, ჩვენი თვითშეფასება ეცემა.
ჩვენ შეიძლება გვქონდეს მაღალი თვითშეფასება ზოგიერთ სფეროში და ამავე დროს გვქონდეს დაბალი თვითშეფასება ზოგიერთ სფეროში.
იდეალური მე არის ის, რაც ჩვენ გვინდა ვიყოთ. ყოველთვის არის განსხვავება ადამიანის თვითშეფასებასა და ადამიანის „იდეალურ მე“-ს შორის. ამ შეუსაბამობამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ვინმეს თვითშეფასებაზე. კარლ როჯერსის აზრით, საკუთარი თავის გამოსახულება და იდეალური მე შეიძლება იყოს თანმიმდევრული ან არაკონგრუენტული.
თვითშეფასება იწყებს განვითარებას ადრეულ ბავშვობაში. ეს პროცესი მთელი ცხოვრების მანძილზე გრძელდება. თუმცა, ადრეულ ბავშვობასა და მოზარდობას შორის თვითშეფასება განიცდის ყველაზე დიდ ზრდას.
2 წლის ასაკში ბავშვები იწყებენ სხვებისგან დიფერენცირებას. 3 და 4 წლის ასაკში ბავშვებს ესმით, რომ ისინი ცალკე და უნიკალური მე არიან. ამ ეტაპზე ბავშვის თვითშეფასება დიდწილად აღწერითი ხასიათისაა. იგი ძირითადად ეფუძნება ფიზიკურ მახასიათებლებს ან კონკრეტულ დეტალებს.
თუმცა ბავშვები სულ უფრო მეტ ყურადღებას აქცევენ თავიანთ შესაძლებლობებს. 6 წლის ასაკში ბავშვებს შეუძლიათ აცნობონ იმას, რაც სურთ და სჭირდებათ. ისინი ასევე იწყებენ საკუთარი თავის განსაზღვრას სოციალური ჯგუფების თვალსაზრისით.
7-დან 11 წლამდე ბავშვები იწყებენ სოციალური შედარებების გაკეთებას. ამრიგად, ისინი თვლიან, თუ როგორ აღიქვამენ სხვებს. ამ ეტაპზე ბავშვების საკუთარი თავის აღწერა უფრო აბსტრაქტული ხდება. ისინი იწყებენ საკუთარი თავის აღწერას უნარებით და არა მხოლოდ კონკრეტული დეტალებით.
მაგალითად, ბავშვი ამ ეტაპზე დაიწყებს საკუთარი თავის დანახვას, როგორც სხვებზე უფრო სპორტულს და სხვებზე ნაკლებად სპორტულს. ამ ეტაპზე იდეალური მე და საკუთარი თავის წარმოდგენა იწყებს განვითარებას.
მოზარდობა არის თვითშეფასების საკვანძო პერიოდი. მოზარდობის პერიოდში ჩამოყალიბებული თვითკონცეფცია, როგორც წესი, არის საკუთარი თავის კონცეფციის საფუძველი მთელი ცხოვრების განმავლობაში. მოზარდობის პერიოდში ადამიანები განიცდიან განსხვავებულ როლებს, პიროვნებებს და საკუთარ თავს.
მოზარდებისთვის თვითშეფასებაზე გავლენას ახდენს წარმატება იმ სფეროებში, რომლებსაც ისინი აფასებენ და ღირებული სხვების პასუხები მათზე. წარმატებამ და მოწონებამ შეიძლება ხელი შეუწყოს უფრო მეტ თვითშეფასებას და უფრო ძლიერ თვითშეფასებას შემდგომ ცხოვრებაში.
