შეიძლება თუ არა ქვეყანას ჰქონდეს რეგიონები საკუთარი პოლიტიკური და ეკონომიკური რეჟიმით, რომლებიც განსხვავდება საკუთარი თავისგან? ჩინეთში ეს არა მხოლოდ შესაძლებელია, არამედ უკვე 20 წელზე მეტია! აზიის ქვეყანას აქვს ორი სპეციალური ადმინისტრაციული რეგიონი: ჰონგ კონგი და მაკაო.
მეტის ნახვა
მასწავლებელთა მუშაობა არის ძირითადი ფაქტორი სტუდენტების სრული ჩართულობისთვის…
ფინანსური განათლება საუკეთესო წამალია ქრონიკული დავალიანებისთვის…
სპეციალური ადმინისტრაციული რეგიონები (SAR) არის ადმინისტრაციული დანაყოფები შედარებით ავტონომიით ჩინეთში. "ერთი ქვეყანა, ორი სისტემა" პრინციპით, რომელიც შეიქმნა ჩინეთის უზენაესი ლიდერის, დენ სიაოპინგის მიერ 1978-1990 წლებში. ჰონგ კონგი და მაკაო - ადრე აკონტროლებდნენ, შესაბამისად, ინგლისი და პორტუგალია - ისევ ტერიტორიებია ჩინური.
ამ ეროვნული პოლიტიკის მიღებით ჩინეთმა შეძლო ჰონგ კონგის სუვერენიტეტის აღდგენა და მაკაოს, ოღონდ სპეციფიკურ პირობებში, რაც უზრუნველყოფს რეგიონების ავტონომიას პოლიტიკურ საკითხებში და ეკონომიური. მათი დელიმიტაციისთვის შეიქმნა ძირითადი კანონები, თითო ადმინისტრაციული განყოფილებისთვის, რომელიც უზრუნველყოფს ორივე ლოკაციასთან დაკავშირებული სამართლებრივ საკითხებს.
ჰონგ კონგი გახდა SAR 1997 წელს; მაკაო, ორი წლის შემდეგ, 1999 წელს.
ჰონგ კონგიც და მაკაოც ჩინეთის პროვინციული დონის ტერიტორიებია. მათ აქვთ საკუთარი პოლიტიკური, ეკონომიკური, სასამართლო, სავალუტო და საიმიგრაციო პოლიტიკა. ეროვნულ თავდაცვასთან და საგარეო პოლიტიკასთან დაკავშირებული საკითხები, თუმცა, შეესაბამება ჩინეთის კანონმდებლობას.
რეგიონების მოქალაქეები ასევე სარგებლობენ გამოხატვის თავისუფლებით და ინფორმაციის ხელმისაწვდომობით, რაც ჩინეთის მოსახლეობას არ გააჩნია.
თითოეულ რეგიონს ჰყავს თავისი აღმასრულებელი ხელმძღვანელი, პროვინციის გუბერნატორის მსგავსი. თუმცა, არჩევნები პირდაპირი არ არის. თანამდებობაზე არჩეულ პირს ირჩევს საარჩევნო კოლეგია, რომელიც შედგება საზოგადოების სხვადასხვა წარმომადგენლისგან.
დიდ ბრიტანეთთან და პორტუგალიასთან გაფორმებული ხელშეკრულებების თანახმად, ჰონგ კონგი და მაკაო დარჩებიან SAR-ებად 50 წლის ვადით, ანუ, შესაბამისად, 2047 და 2049 წლამდე. ამის შემდეგ უცნობია, როგორი იქნება ადმინისტრაციული დანაყოფები.
მიუხედავად იმისა, რომ მაკაოში არ არის შესამჩნევი ან პოპულარული დამოუკიდებლობის მოძრაობა, რომელიც იწვევს არასტაბილურობას, ჰონგ კონგში დაყოფა უფრო ნათელია. არის ჯგუფები, რომლებსაც სურთ ჩინეთის სრული სუვერენიტეტი, სხვებს კი სურთ დემოკრატია და მათი მთავარი აღმასრულებელი დირექტორის პირდაპირი არჩევის უფლება.
თუმცა, სხვა ჯგუფები უფრო შორს მიდიან - მათ სურთ ჰონგ კონგის დამოუკიდებლობა ჩინეთისგან. პრეტენზია მჭიდროდ არის დაკავშირებული ადგილობრივი იდენტობის ძლიერ განცდასთან, რომელიც აშენდა ოკუპაციის წლებში. ინგლისური და რომ RAE-ს სტატუსის შემდეგ, კიდევ უფრო მეტი ძალა მოიპოვა, როგორც გზა ჩინეთის გავლენის შესაჩერებლად პროვინცია.
დამოუკიდებლობის მომხრე მოძრაობები და აქტივისტები მკაცრად აპატიმრებენ ან საყვედურობენ. 2018 წელს, პარტია, რომელიც ღიად ემხრობოდა რეგიონის დამოუკიდებლობას, ჰონგ კონგის მთავრობამ აკრძალა ადმინისტრაციული დაყოფის უსაფრთხოებისა და წესრიგისთვის საფრთხის მოტივით.
თუმცა, ჩინეთისგან ჰონგ კონგის დამოუკიდებლობას ყველა პროდემოკრატიული აქტივისტი არ ამტკიცებს.
მოსახლეობა (2018): 7.434.000¹
მთლიანი ფართობი: 1104 კმ²
მთავარი აღმასრულებელი: კერი ლამი
Ოფიციალური ენები: ჩინური (კანტონური)² და ინგლისური
ოფიციალური რელიგია: არცერთი
მონეტა: ჰონგ კონგის დოლარი
თავდაპირველად ჩინეთის ტერიტორია, ჰონგ კონგი გახდა გაერთიანებული სამეფოს კოლონია 1842 წელს, პირველი ოპიუმის ომის დასრულების შემდეგ. 1997 წლის 1 ივლისიდან ის ჩინეთის სპეციალური ადმინისტრაციული რეგიონია. ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ფინანსური ცენტრი მსოფლიოში.
მოსახლეობა (2018): 692.700³
მთლიანი ფართობი: 30,8 კმ²
მთავარი აღმასრულებელი: ჩუი საი ონ
Ოფიციალური ენები: ჩინური (კანტონური) და პორტუგალიური
ოფიციალური რელიგია: არცერთი
მონეტა: პატაკა
პორტუგალიის კოლონია 400 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში, მაკაო გახდა ჩინეთის სპეციალური ადმინისტრაციული რეგიონი 1999 წლის 20 დეკემბერს. ტურიზმზე ორიენტირებული ეკონომიკით, [და ცნობილია თავისი კაზინოებით.
¹ და 3 - მონაცემები ენციკლოპედიიდან Britannica
² – ჩინური არის ენობრივი ოჯახი, რომელიც მოიცავს სხვადასხვა ენას. ერთ-ერთი მათგანია კანტონური, დიალექტი, რომელზეც საუბრობენ ჰონგ კონგსა და მაკაოში.