1988 წლის ფედერალური კონსტიტუციის მე-13 მუხლის პირველი პუნქტი ამბობს: „დროშა, ჰიმნი, იარაღი და ეროვნული ბეჭედი ბრაზილიის ფედერაციული რესპუბლიკის სიმბოლოა“.
ამიტომ ჰიმნი ერის ოთხი ყველაზე მნიშვნელოვანი სიმბოლოდან ერთ-ერთია. ჩვენ ყველამ ვიცით, მაგრამ ცოტამ თუ იცის, ვინ შექმნა და ვინ დაწერა ლექსები, რომლებსაც სკოლებში ასწავლიდნენ და მღეროდნენ ფეხბურთის გუნდური თამაშების წინ.
მეტის ნახვა
მეცნიერები იყენებენ ტექნოლოგიას ძველი ეგვიპტური ხელოვნების საიდუმლოების გასახსნელად…
არქეოლოგებმა აღმოაჩინეს ბრინჯაოს ხანის განსაცვიფრებელი სამარხები…
ფრანსისკო მანუელ და სილვა ის იყო ბრაზილიის წერილების აკადემიის წევრი და რიო-დე-ჟანეიროს კონსერვატორიის დამფუძნებელი და იყო ლირიკო ფლუმინენსეს თეატრის დირიჟორი.
მან შეასრულა სიმღერა "თავისუფლების მოყვარულთა ბედნიერების დღე" ან "ტირანის დაცემა" ბრაზილიის პედრო I-ის გაუქმება (1831 წ.), რომელიც აღნიშნავდა პირველი მეფობის დასასრულს და პერიოდის დასაწყისს. რეგენტობა.
ამ კომპოზიციამ რამდენიმე ცვლილება განიცადა 1889 წლამდე, რესპუბლიკის გამოცხადების წლამდე, როდესაც გაიმართა კონკურსი ბრაზილიის ახალი ჰიმნის ასარჩევად. ამ შემთხვევამდე როიალისტების ჰიმნი მღეროდა როიალისტების მიერ; და მარსელიზა, რესპუბლიკელების მიერ.
არჩეული იყო ფრანცისკო მანუელ და სილვას მუსიკა, მაგრამ ის მხოლოდ 1909 წელს ხოაკიმ ოსორიო დუკე ესტრადას ტექსტით იქნა ნაპოვნი. 1922 წლამდე დუკე ესტრადამ ტექსტში ცხრა ცვლილება შეიტანა საბოლოო ვერსიამდე, რომელიც მღეროდა დამოუკიდებლობის 100 წლის იუბილესთან დაკავშირებით.
1917 წელს მომღერალმა Vicente Celestino-მ და Banda do Batalhão Naval-მა პირველად ჩაწერეს ეროვნული ჰიმნი. თუმცა, ვერსია ჩაწერილი იყო B-flat-ში, რომელიც რთული გასაღებია ადამიანების უმეტესობისთვის და ძლივს ადევნებდა თვალს მოსახლეობას გუნდში.
კავშირმა მოიპოვა ეროვნული ჰიმნის საკუთრება 1922 წლის 21 აგვისტოს 5:000 დოლარად (ხუთი contos de réis, ანუ ხუთი მილიონი réis), რაც დღეს მეტ-ნაკლებად 615 ათასი რეალის ექვივალენტურია.
