ფარადეის კანონი ეს ფუნდამენტურია ელექტრომაგნეტიზმის გასაგებად და აჩვენებს, თუ როგორ იქცევა მაგნიტური ნაკადი.
ინდექსი
ფარადეის კანონი ან ელექტრომაგნიტური ინდუქციის კანონი გვიჩვენებს, რომ სქემის გავლით ხდება მაგნიტური ნაკადის ცვლილება, წარმოიქმნება გამოწვეული ელექტროძრავის ფორმა.
ვინც შეისწავლა ეს კანონი, იყო ქიმიკოსი და ფიზიკოსი მაიკლ ფარადეი 1831 წელს. ეს კანონი, რომელიც მის სახელს ატარებს, აუცილებელი იყო დინამოს შექმნისა და ელექტროენერგიის ფართომასშტაბიან წარმოებაში გამოყენებისათვის.
მცენარეებში, სადაც ელექტროენერგია წარმოიქმნება, ეს არის მექანიკური ენერგია, რომელიც წარმოქმნის მაგნიტურ ნაკადს. და სწორედ ამ ვარიაციით ჩნდება გამოწვეული დენი გენერატორში.
გაანგარიშების მათემატიკური ფორმულა შექმნა ფიზიკოსმა ფრანც ერნსტ ნეუმანმა, სადაც გამოითვლება გამოწვეული ელექტროძრავის ძალა (emf) (V) + მაგნიტური ნაკადის ვარიაცია (Wb) + დროის ინტერვალი.
იხილეთ აგრეთვე: Ელექტროენერგიის
კვლევების საფუძველზე ფარადეის კანონი, 1864 წელს, ფიზიკოსმა და მათემატიკოსმა ჯეიმს კლერკ მაქსველმა გააერთიანა ყველა ელექტრო და მაგნიტური ფენომენი, რომლებიც ამყარებდა მნიშვნელოვან კავშირებს იმ დროის თეორიებს შორის.
მაქსველმა ამ ახალი თეორიით მოახერხა იმის დემონსტრირება, რომ ყველა მაგნიტური და ელექტრული ფენომენის აღწერა მხოლოდ ოთხ სეზონში შეიძლებოდა. კვლევას, რომელმაც ეს დაადასტურა, მაქსველის განტოლება ეწოდება.
ეს განტოლება არის ფარადეის კანონი ფართოდ გავრცელებული. მასში აღწერილია, თუ როგორ ქმნის მაგნიტური ველის ცვლილება დროში, წრიული წრის მეშვეობით, არა ელექტროსტატიკური ელექტრული ველი.
ველი, რომელიც თავის მხრივ აწარმოებს ელექტრულ დენს წრეში.
ფარდობითმა მოძრაობამ მაგნიტს, მილსადენსა და თუ არა ელექტრულ ველს შორის წარმოებული ამ კონკრეტულ ექსპერიმენტში, აშკარა დიქოტომია გამოიწვია.
ამან ფუნდამენტური როლი ითამაშა ალბერტ აინშტაინის მიერ 1905 წელს ჩატარებული სპეციალური ფარდობითობის შესწავლის განვითარებაში.
მართალია, ელექტრომაგნეტიზმის ეს ძირითადი განტოლებები ფუნდამენტურია ძირითადი მექანიკისთვის.
ვია ფარადეის კანონი შეიძლება განისაზღვროს გამოწვეული emf- ის მნიშვნელობა წრეში. და ამით შესაძლებელია გამოწვეული დენის ინტენსივობის პოვნა.
აუცილებელია იცოდეთ, რომ გამოწვეულ დენას აქვს სხვადასხვა მიმართულება, რაც დამოკიდებულია მაგნიტური ნაკადის ცვალებადობაზე.
ფიზიკოსმა ჰაინრიხ ლენცმა, 1934 წელს, ფარადეის კვლევებზე დაყრდნობით, წარმოადგინა გამოწვეული დენის მიმართულების განსაზღვრის წესი.
უკვე ცნობილი იყო, რომ ელექტრული მიმდინარეობა მის გარშემო ქმნის მაგნიტურ ველს და ეს ხდება გამოწვეული დენის შემთხვევაშიც.
ჰაინრიხ ლენცმა დაინახა, რომ ამ ველის მიმართულება ყოველთვის დამოკიდებული იქნება მაგნიტური ნაკადის გაზრდაზე ან შემცირებაზე.
ლენცის კანონი აცხადებს, რომ მაგნიტური ველის მიმართულება, რომელიც წარმოიქმნება გამოწვეული დენით, ეწინააღმდეგება მაგნიტური ნაკადის ცვლილებას.
როდესაც მაგნიტური ნაკადი იზრდება, ინდუქციური დენი გამოჩნდება წრეში, რომელიც ქმნის ინდუცირებულ მაგნიტურ ველს საპირისპირო მიმართულებით, ანუ მიკროსქემის მაგნიტური ველის საპირისპიროდ.
ამპერეს კანონი შეისწავლა ქიმიკოსმა და ფიზიკოსმა ჰანს კრისტიან ორსტედმა, რაც მისმა გამოკვლევებმა დაადასტურა მაგნიტური ველის არსებობა მავთულის გარშემო, როდესაც მასში მიმდინარე აქტივობაა ელექტრო.
ჰანსმა ეს აღმოჩენა გააკეთა, მაგრამ მეცნიერმა და მათემატიკოსმა ანდრე მარი ამპერმა, რომელსაც მოგვიანებით ამპერის კანონი უწოდეს, შექმნა ამ დარგის ათვლა.
ეს კანონი ადგენს მაგნიტურ ველს, წარმოქმნილი სწორი გამტარობით, რომელსაც განიცდის i ინტენსივობის ელექტროენერგია i გამტართან დაშორებით (R).
გამოიწერეთ ჩვენი ელ.ფოსტის სია და მიიღეთ საინტერესო ინფორმაცია და განახლებები ელ.ფოსტის საფოსტო ყუთში
გმადლობთ დარეგისტრირებისთვის.
