Gelegen voor de zuidoostkust van China, Taiwan of Formosa, is een klein eiland in de Stille Oceaan. Het is een van de grootste economische centra in Azië en een van de technologische leiders ter wereld.
Sinds 1949 heeft Taiwan een onzekere politieke status. Het begon allemaal met het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945, wat uiteindelijk leidde tot een burgeroorlog op het vasteland van China. Aan de ene kant was de Nationalistische Partij, de Kwomintag, geleid door Chiang Kai-Shek, en aan de andere kant de communistische Partij, met Mao Tse Tung als leider.
Bekijk meer
Negende economie ter wereld, Brazilië heeft een minderheid van burgers met...
Wetenschappers gebruiken technologie om geheimen in oude Egyptische kunst te ontrafelen...
De nationalisten, die sinds 1927 aan de macht waren in China, werden uiteindelijk verslagen. Met Mao Zedong aan de macht trokken Chiang Kai-Shek en ongeveer 2 miljoen Chinezen naar Taiwan op zoek naar een toevluchtsoord.
Destijds was Taiwan onlangs teruggegeven aan China na een periode van Japanse overheersing die was begonnen in 1895, met het einde van de Eerste Chinees-Japanse Oorlog, en eindigde in 1945, met het einde van de Tweede Wereldoorlog Wereld.
Op het eiland vestigt Chiang Kai-Shek, met steun van de Verenigde Staten, een nieuwe regering, onafhankelijk van het communistische regime op het vasteland van China: de Nationalistisch China. De verdeeldheid versterkt het gespannen klimaat van de internationale geopolitiek in die tijd, gekenmerkt door de Koude Oorlog en de oppositie tussen de Verenigde Staten en hun kapitalistische systeem met de Sovjet-Unie en het socialisme.
Politieke vijandigheid is nog duidelijker wanneer de Volksrepubliek China Mao Zedong trad in 1950 toe tot de USSR, een relatie die duurde tot 1960. In 1954, na een bombardement op de Straat van Taiwan door de Volksrepubliek China, ondertekenen Taiwan en de Verenigde Staten een overeenkomst voor wederzijdse verdediging.
Met Amerikaanse economische steun kent Taiwan een uitzonderlijke groei. Naast Zuid-Korea, Hong Kong en Singapore behoort het toenmalige Nationalistische China tot de eerste groep Aziatische Tijgers. De ontwikkeling weerspiegelt zich in de bevolking, die een levensstandaard heeft die vergelijkbaar is met die van landen als de Verenigde Staten en Japan.
Vanaf 1970 verandert het scenario naar Taiwan. In 1971 wordt Taiwan vervangen door de Volksrepubliek China in de Verenigde Naties (VN), een weerspiegeling van het openen en verbeteren van de betrekkingen tussen het vasteland van China en het Westen. In 1979 hervatten de VS de diplomatieke betrekkingen met China en verplaatsten ze hun ambassade van Taipei, de hoofdstad van Taiwan, naar Peking. Hiermee komt een einde aan het defensieverdrag dat ze met het eiland hadden. De economische en militaire steun gaat echter door.
Ondanks dat het een betere levenskwaliteit had dan het vasteland van China, stond Taiwan ook niet onder democratisch bestuur. Chiang Kai-Shek regeerde het eiland onder een dictatoriaal militair regime dat zelfs na zijn dood in 1975 niet zou eindigen, aangezien de Nationalistische Partij aan de macht blijft.
In 1988 wordt Lee Teng-Hui, de eerste inheemse president van Taiwan, gekozen. In de jaren negentig komen er vrije en democratische verkiezingen. Het was echter pas in 2000 dat de eerste niet-nationalistische leider van het land werd gekozen, Chen Shui-Bian, van de Progressieve Democratische Partij (PDP).
De verkiezing van Chen Shui-Bian heeft geleid tot discussies over de status van Taiwan, aangezien de PDP een positie die gunstig was voor de onafhankelijkheid van het eiland - een positie die er zelfs toe leidde dat hij werd herkozen 2004.
Momenteel heeft Taiwan zijn eigen regering, nationale valuta, strijdkrachten en onafhankelijke instellingen. Het eiland slaagde erin deze autonomie te behouden door middel van het "Eén land, twee systemen"-beleid, aangenomen door de China in de jaren tachtig en die ook is overgenomen in Hong Kong en Macau, speciale administratieve regio's van de land.
Tegenwoordig noemt Taiwan zichzelf de Republiek China en wordt het door velen beschouwd als een soevereine staat. Het wordt ook wel een autonoom eiland en afgescheiden gebied genoemd.
China en het grootste deel van de internationale gemeenschap zien het eiland echter niet op die manier. Voor hen is Taiwan een Chinese provincie – een rebellenprovincie, aangezien de pro-onafhankelijkheidsbeweging erg sterk is in het gebied.
Hierdoor heeft Taiwan moeite met het aangaan van diplomatieke betrekkingen met andere landen. Een positie als deze loopt het risico een gespannen relatie te hebben met China, een van de grootste economische machten en belangrijke stukjes wereldgeopolitiek, aangezien het land stelt dat een natie geen betrekkingen kan hebben met China en Taiwan, maar alleen een van hen.
Na terugtrekking uit de VN deed Taiwan opeenvolgende pogingen om weer lid te worden van de internationale instelling, wat de spanningen met China steeds opvoerde. In 2005 keurde het land in het parlement zelfs een anti-afscheidingswet goed, die het gebruik van geweld tegen het eiland toestaat als het gebied zich onafhankelijk verklaart.
De toekomst van Taiwan is nog onzeker. Voor de huidige president van het eiland, Tsai Ing-Wen, van de PDP, zal Taiwan geen enkele overeenkomst van China accepteren die de soevereiniteit en democratie van het gebied zou kunnen vernietigen. Echter, ondanks de kracht van de pro-onafhankelijkheidsbeweging op het eiland, de nationalistische partij, die sympathiseert met Peking en heeft daardoor de afgelopen jaren aan kracht gewonnen met het idee van eenwording verkiezingen.
