Volgens een nieuwe studie is de rijkdom aan details in een verhaal de sleutel tot het opsporen van leugenaars. Als een persoon in staat is om in detail te beschrijven wie, wat, wanneer, hoe en waarom, is de kans groter dat hij de waarheid spreekt. Aan de andere kant, als de persoon deze details niet verstrekt, is de kans groter dat hij liegt.
volgens een onderzoek aan de Universiteit van Amsterdam, kan een eenvoudige test worden gebruikt om de waarheid van de leugen te scheiden met een nauwkeurigheid van bijna 80%. In een poging om leugenaars te identificeren, zoeken we meestal naar een verscheidenheid aan veelbetekenende signalen, zoals nerveuze bewegingen en verdacht gedrag.
Bekijk meer
Astrologie en genialiteit: DIT zijn de 4 meest briljante tekenen van...
iPhones die niet zijn gelukt: 5 lanceringen afgewezen door het publiek!
Na de aanslagen van 11 september, beveiliging op Amerikaanse luchthavens VS werd getraind om te zoeken naar 92 gedragskenmerken van liegen. Leugendetectoren, zoals de polygraaf, gebruiken verschillende fysiologische signalen, zoals bloeddruk, hartslag en ademhalingsfrequentie, om mogelijke leugens te identificeren.
Ondanks training slagen professionals er niet in waarheid van leugens te onderscheiden, zo blijkt uit onderzoek. De enorme hoeveelheid tegenstrijdige gegevens in realtime maakt het moeilijk om er een binaire beslissing over waarheidsgetrouwheid van te maken.
"Het is een onmogelijke taak", zegt Bruno Verschuere, een forensisch psycholoog en hoofdauteur van de studie.
Verder, stereotypen over het uiterlijk van onschuldige en schuldige mensen zijn niet voorspellend voor het vertellen van de waarheid of liegen. Om dit te ondervangen probeerden de Amsterdamse onderzoekers een 'radicaal alternatief': deelnemers instrueren van de studie om zich te concentreren op slechts één aanwijzing - het detailniveau in iemands verhaal - en de rest.
Nieuw onderzoek geeft aan dat de waarheid in eenvoud te vinden is. De onderzoekers stellen voor om signalen weg te laten bij het ontdekken van leugens. Aan 1.445 mensen werd gevraagd te raden of handgeschreven verklaringen, videotranscripten, video-interviews of live-interviews over de activiteiten van een student op de campus waren waar of fout.
Deelnemers die veel factoren of intuïtie gebruikten om beslissingen te nemen, presteerden niet beter dan toeval. Degenen die zich concentreerden op het detailniveau in de rapporten, waren in staat om de waarheid nauwkeurig van de leugen te scheiden met een nauwkeurigheid van 59% tot 79%.
Studiedeelnemers werden geïnstrueerd om de boodschap te evalueren op basis van de mate van detail, inclusief beschrijvingen van mensen, plaatsen, acties, objecten, gebeurtenissen en tijd van gebeurtenissen.
"Onze gegevens laten zien dat vertrouwen op één goede keu voordeliger kan zijn dan het gebruik van te veel keu's", zeggen de onderzoekers.
De vuistregel van de onderzoekers om "de beste te gebruiken (en de rest te negeren)" was een superieur detectiemiddel. leugens, ongeacht of de deelnemers wisten dat de activiteit bedoeld was om op te sporen leugens. Dit suggereert dat reeds bestaande stereotypen over schuld en onschuld het gebruik van detailniveau als hulpmiddel voor leugendetectie niet in de weg stonden.
In risicovolle situaties kunnen mensen leugens verrijken met details om hun geloofwaardigheid te vergroten, dus het is mogelijk dat de vuistregels voor leugendetectie contextafhankelijk zijn, zeggen de onderzoekers. onderzoekers.
In een recent onderzoek beweren onderzoekers dat het gebruik van meer aanwijzingen, big data en machine learning niet noodzakelijkerwijs de nauwkeurigheid van leugendetectie zal vergroten.
In een eerder onderzoek beoordeelden mensen bij het gebruik van 11 verschillende criteria het detailniveau correct, maar andere nutteloze informatie vertroebelde hun algehele oordeel.
“Soms is minder meer”, zeggen de onderzoekers, eraan toevoegend dat het negeren van de meeste beschikbare informatie een contra-intuïtieve manier is om met informatie-overload om te gaan.
