Een inleiding tot ecotoerisme

Ecotoerisme wordt in grote lijnen gedefinieerd als low-impact reizen naar bedreigde en vaak ongestoorde locaties. is anders dan traditioneel toerisme omdat de reiziger hierdoor kan worden voorgelicht over de gebieden. Dit gebeurt zowel qua fysieke landschappelijke als culturele kenmerken.

Ecotoerisme levert vaak geld op voor natuurbehoud en komt de economische ontwikkeling van plaatsen die economisch arm zijn ten goede.

Wanneer is ecotoerisme ontstaan?

Ecotoerisme en andere vormen van duurzaam reizen vinden hun oorsprong in de milieubeweging van de jaren zeventig. Ecotoerisme zelf werd pas eind jaren tachtig mainstream als reisconcept.

Gedurende deze periode maakten het toegenomen milieubewustzijn en de wens om naar natuurlijke locaties te reizen, in tegenstelling tot gebouwde toeristische locaties, ecotoerisme wenselijk.

Sindsdien hebben zich verschillende organisaties ontwikkeld die gespecialiseerd zijn in ecotoerisme. Veel verschillende mensen zijn hierin experts geworden. Martha D. Honey, PhD, mede-oprichter van het Centre for Responsible Tourism, bijvoorbeeld, is slechts een van de vele experts op het gebied van ecotoerisme.

Principes van ecotoerisme

Vanwege de groeiende populariteit van avontuurlijke en milieugerelateerde reizen, worden verschillende soorten reizen geclassificeerd als ecotoerisme. De meeste van hen zijn niet echt ecotoerisme, omdat ze geen nadruk leggen op natuurbehoud, onderwijs, low-impact reizen en sociale en culturele participatie in de bezochte plaatsen.

Om als ecotoerisme te worden beschouwd, moet een reis daarom voldoen aan de volgende principes die zijn vastgesteld door de International Ecotourism Society:

• Minimaliseer de impact van het locatiebezoek (d.w.z. het gebruik van wegen).
• Bouw respect en bewustzijn van het milieu en culturele praktijken op.
• Zorg ervoor dat toerisme positieve ervaringen biedt voor zowel bezoekers als gastheren.
• Directe financiële hulp bieden voor natuurbehoud.
• Financiële hulp, training en andere voordelen bieden aan lokale mensen.
• Vergroot het bewustzijn van reizigers over het politieke, ecologische en sociale klimaat van het gastland.

voorbeelden van ecotoerisme

Mogelijkheden voor ecotoerisme bestaan ​​op veel verschillende locaties over de hele wereld en hun activiteiten kunnen sterk variëren.

Madagaskar staat bijvoorbeeld bekend om zijn activiteiten op het gebied van ecotoerisme, aangezien het een cruciaal punt is voor de biodiversiteit, maar het heeft ook een hoge prioriteit voor milieubehoud en zet zich in voor armoedebestrijding.

Conservation International zegt dat 80% van de dieren in het land en 90% van de planten alleen op het eiland endemisch zijn. De maki's van Madagaskar zijn slechts een van de vele soorten waarvoor mensen het eiland bezoeken.

Aangezien de regering van het eiland zich inzet voor natuurbehoud, is ecotoerisme in kleine aantallen toegestaan, omdat onderwijs en reisgelden het werk in de toekomst gemakkelijker zullen maken. Daarnaast helpen deze toeristeninkomsten ook om de armoede van het land te verminderen.

Ecotoerisme is ook populair in Midden- en Zuid-Amerika. Bestemmingen zijn onder meer Bolivia, Brazilië, Ecuador, Venezuela, Guatemala en Panama. In Guatemala kunnen ecotoeristen bijvoorbeeld terecht bij de Eco-Escuela de Español.

Kritiek op ecotoerisme

Ondanks de populariteit van ecotoerisme in de bovengenoemde voorbeelden, zijn er ook verschillende punten van kritiek op ecotoerisme. De eerste is dat er geen eenduidige definitie van de term is, dus het is moeilijk om te weten welke reizen eigenlijk als ecotoerisme worden beschouwd.

Verder worden de termen ‘natuur’, ‘low impact’ en ‘groen’ toerisme vaak afgewisseld met ‘ecotoerisme’. Deze voldoen over het algemeen niet aan de principes die zijn opgesteld door organisaties zoals de Nature Conservancy of de International Ecotourism Society.

Critici van ecotoerisme halen ook aan dat meer toerisme naar gevoelige gebieden of ecosystemen zonder goede planning en beheer dat wel kan het ecosysteem en zijn soorten schade toebrengen, omdat de infrastructuur die nodig is om het toerisme in stand te houden, zoals wegen, kan bijdragen aan de achteruitgang milieu.

Ecotoerisme zou volgens critici ook een negatieve invloed hebben op lokale gemeenschappen, vanwege de komst van buitenlandse bezoekers kunnen de politieke en economische omstandigheden veranderen en het gebied soms afhankelijk maken van toerisme in plaats van economische praktijken huiselijk.

Ongeacht deze kritieken nemen ecotoerisme en toerisme in het algemeen toe populariteit over de hele wereld en toerisme speelt een belangrijke rol in veel economieën over de hele wereld. wereld.