Een bureaucratie is elke organisatie die bestaat uit meerdere afdelingen, elk met politieke en beslissingsbevoegdheid. Bureaucratie is overal om ons heen, van overheidsinstanties tot kantoren en scholen.
Daarom is het belangrijk om te weten hoe bureaucratieën werken, hoe bureaucratieën in de echte wereld zijn en wat de voor- en nadelen van bureaucratie zijn.
Bekijk meer
Wetenschappers gebruiken technologie om geheimen in oude Egyptische kunst te ontrafelen...
Wethouder stelt voor om 'Day of Batman' in te stellen in...
Een bureaucratie is elke organisatie – publiek of privaat – die bestaat uit meerdere afdelingen of beleidseenheden. Mensen die in bureaucratieën werken, worden informeel bureaucraten genoemd.
Hoewel de hiërarchische administratieve structuur van veel regeringen misschien wel het meest voorkomende voorbeeld van een bureaucratie is, kan de term dat ook beschrijf de administratieve structuur van bedrijven in de particuliere sector of andere niet-gouvernementele organisaties zoals hogescholen en ziekenhuizen.
Voorbeelden van bureaucratieën zijn overal te vinden. Staatsafdelingen van motorvoertuigen, organisaties voor gezondheidsonderhoud, bedrijven financiële instellingen en verzekeringsmaatschappijen zijn allemaal bureaucratieën waar veel mensen mee te maken hebben regelmatig.
In de federale bureaucratie creëren aangestelde bureaucraten regels en voorschriften die nodig zijn om wetten en beleid van gekozen functionarissen efficiënt en consistent te implementeren en te handhaven. De meest zichtbare van deze bureaucratieën zijn de Social Security Administration, de Internal Revenue Service en de Civil Servants' Benefits Administration.
In een ideale bureaucratie zijn principes en processen gebaseerd op rationele en duidelijk begrepen regels, en ze worden toegepast op een manier die nooit wordt beïnvloed door interpersoonlijke relaties of politieke allianties.
In de praktijk slagen bureaucratieën er echter vaak niet in dit ideaal te verwezenlijken. Het is dus belangrijk om de voor- en nadelen van bureaucratie in de echte wereld te overwegen.
De hiërarchische structuur van de bureaucratie zorgt ervoor dat de bureaucraten die de regels en voorschriften beheren, duidelijk afgebakende taken hebben. Deze duidelijke 'commandostructuur' stelt u in staat de prestaties van de organisatie te bewaken en eventuele problemen effectief aan te pakken.
De onpersoonlijke aard van bureaucratie wordt vaak bekritiseerd, maar deze 'kilheid' is zo ontworpen. Het strikt en consequent handhaven van regels en beleid verkleint de kans dat sommige mensen een gunstigere behandeling krijgen dan andere.
Door onpersoonlijk te blijven, kan bureaucratie ervoor zorgen dat alle mensen eerlijk worden behandeld. eerlijk, zonder dat vriendschappen of politieke voorkeuren de bureaucraten beïnvloeden die beslissingen nemen. beslissingen.
Bureaucratieën hebben vaak werknemers nodig met een opleidingsachtergrond en expertise die verband houdt met de agentschappen of afdelingen waaraan ze zijn toegewezen.
In combinatie met voortdurende training helpt deze kennis ervoor te zorgen dat bureaucraten hun taken consistent en effectief kunnen uitvoeren.
Bovendien beweren verdedigers van de bureaucratie dat bureaucraten over het algemeen een hoger opleidingsniveau en persoonlijke verantwoordelijkheid hebben in vergelijking met niet-bureaucraten.
Hoewel overheidsbureaucraten niet het beleid en de regels maken die ze uitvoeren, spelen ze toch een rol. integraal onderdeel van het regelgevingsproces, waarbij essentiële gegevens, feedback en informatie aan wetgevers worden verstrekt gekozen.
Vanwege hun rigide regels en procedures reageren bureaucratieën vaak traag op onverwachte situaties of passen ze zich aan veranderende sociale omstandigheden aan.
Bovendien kunnen gefrustreerde werknemers defensief worden en onverschillig worden voor de behoeften van degenen die met hen te maken hebben als ze geen speelruimte hebben om van de regels af te wijken.
De hiërarchische structuur van bureaucratieën kan leiden tot interne 'imperiumvorming'. Afdelingssupervisors kunnen onnodige ondergeschikten toevoegen, hetzij door slechte besluitvorming, hetzij om hun eigen macht en status op te bouwen.
Overtollige en niet-essentiële werknemers verminderen snel de productiviteit en efficiëntie van de organisatie.
Besluitvormende bureaucraten konden steekpenningen vragen en accepteren in ruil voor hun hulp. Vooral bureaucraten op hoog niveau kunnen de macht van hun positie misbruiken om hun persoonlijke belangen te bevorderen.
Sinds de opkomst en ondergang van het Romeinse rijk hebben sociologen, humoristen en politici theorieën ontwikkeld (zowel ondersteunend als kritisch) over bureaucratie en bureaucraten.
De Duitse socioloog Max Weber, die wordt beschouwd als de architect van de moderne sociologie, beval bureaucratie aan als de beste manier voor grote organisaties om de orde te handhaven en de efficiëntie te maximaliseren.
In zijn boek "Economy and Society" uit 1922 betoogde Weber dat de hiërarchische structuur en consistente processen van de bureaucratie de ideale manier vormden om alle menselijke activiteiten te organiseren.
Weber definieerde ook de essentiële kenmerken van de moderne bureaucratie als volgt:
Weber waarschuwde dat bureaucratie, als ze niet goed wordt gecontroleerd, de individuele vrijheid kan bedreigen en mensen kan opsluiten in een "ijzeren kist" op basis van controleregels.