Amandelmelk is een van de meest gewilde alternatieve zuivelproducten. Ondanks alle gezondheidsvoordelen is de impact op het milieu echter robuust geweest.
Meer dan 80% van de amandelen in de wereld komt uit Californië, dat de laatste tijd te kampen heeft met een verschrikkelijke droogte.
Elke plant heeft ongeveer vijf liter water nodig om te groeien. Er is ook 100 liter water nodig om 100 ml amandelmelk te produceren.
Dit zorgt voor een grote vraag naar water, waardoor boeren gedwongen worden om putten te boren, wat bekend is voor het aantasten van bruggen, wegen, irrigatiekanalen en het veroorzaken van destructieve effecten op het milieu omgeving.
De landbouw draagt bij met ongeveer 14,5% van de broeikasgassen in de wereld, waarvan 65% afkomstig is van vlees- en melkvee.
De Amerikaanse Natural Resources Defense Council schat dat elk pond geproduceerd vlees ongeveer 27 kg koolstofdioxide uitstoot.
Als je de hoeveelheid vlees optelt die elke dag over de hele wereld wordt geconsumeerd, betekent dit dat rundvlees grote gevolgen heeft voor het milieu.
Bovendien produceren koeien methaangas, geclassificeerd als een schadelijk gas dat bijdraagt aan het broeikaseffect. In veel landen is de ontbossing voor veeteelt enorm.
Lamsvlees, evenals vleesdieren in de landbouw, dragen bij aan de klimaatverandering. Elke kg lamsvlees zorgt voor 22,9 kg CO2-uitstoot.
De productie van rood vlees vergt veel hulpbronnen, omdat er een grote hoeveelheid diervoeder voor nodig is (voornamelijk maïs en sojabonen).
Kunstmest en mest die worden gebruikt om maïs en sojabonen te verbouwen, stoten lachgas uit, een klimaatopwarmende verontreinigende stof die 298 keer sterker is dan koolstofdioxide.
Kaas staat ook bekend als een belangrijke veroorzaker van koolstofdioxide. Ten eerste is het afkomstig van koeien, die methaangas uitstoten. Ten tweede vereist het koeling en transport.
Rijstvelden zijn de grootste bron van methaangas op aarde. Als het op een na meest geproduceerde en gevraagde voedsel ter wereld, is de rijstproductie grotendeels verantwoordelijk voor de stijgende temperaturen als gevolg van methaan.
Micro-organismen die koolmonoxide produceren produceren methaan in rijstvelden. Stijgende koolstofdioxidegehaltes verhogen de rijstopbrengsten, maar verhogen tot op zekere hoogte de methaanemissies.
Bijgevolg zal de hoeveelheid methaan die wordt geproduceerd per kilogram rijstproductie toenemen, wat resulteert in een hogere temperatuur in de buurt van de rijstvelden.
De wereldwijde vraag naar rijst neemt toe, en dit in combinatie met een groeiende wereldbevolking betekent dat de hoeveelheid methaanuitstoot van de rijstoogst in de loop van de tijd zal toenemen.
De productie van witbrood vereist raffinage van tarwebloem door middel van een reeks energie-intensieve bewerkingsprocessen.
De processen vereisen uitgebreide raffinage die energiebronnen verbruikt en een grote negatieve impact heeft op de planeet. Er is ook een groeiende bezorgdheid over vervuiling door plastic verpakkingen.
De productie van één ei kost ongeveer 4,8 kg koolstofdioxide. De meeste emissies die gepaard gaan met eieren zijn afkomstig van de productie van kippenvoer, het gebruik van energie op de boerderij en het verbranden van brandstof tijdens het koken.
Tonijn is al lang het slachtoffer van overbevissing in de wateren van de wereld. Het vangen en consumeren van bedreigde tonijnsoorten versnelt alleen maar het uitsterven van soorten in de oceanen.
De methoden die grote commerciële vissersvaartuigen gebruiken om tonijn te vangen, bedreigen hun aantal, resulterend in de dood van talloze soorten van hun soort, evenals andere soorten zeeleven die vastzaten op de schepen van vissen.
Zalm is rijk aan omega 3, wat sterk wordt aanbevolen door gezondheidsexperts. Het kweken van zalm is echter een van de meest destructieve aquacultuursystemen die er zijn.
Door aquacultuurpraktijken komen afval, chemicaliën en ziekteverwekkende parasieten vrij in het oceaanwater, waardoor andere vormen van zeeleven worden bedreigd.
Je doet het milieu geen recht door kip te consumeren. De pluimveehouderij is een van de belangrijkste oorzaken van aantasting van het milieu.
Duizenden vogels zijn opeengepakt in uitzonderlijk kleine gebieden, wat resulteert in een omgeving smerig, smerig en door ziekte geteisterd door de schadelijke opsluiting van levende wezens in het klein ruimtes.