A Mexicaanse revolutie was een gewapende verzetsbeweging die in het jaar in Mexico plaatsvond 1910. Het werd aanvankelijk geleid door Francisco I. Madero in tegenstelling tot de autocratische generaal Porfirio Diaz.
Beschouwd als een van de eersten grote revoluties van de 20e eeuw, dissidenten van de regering, boeren en inheemse volkeren nemen deel aan de beweging.
Bekijk meer
Wetenschappers gebruiken technologie om geheimen in oude Egyptische kunst te ontrafelen...
Archeologen ontdekken prachtige graven uit de Bronstijd in…
De opstand werd gekenmerkt door liberale ideologieën, socialistisch en anarchistisch. De groepen streden voor landbouwhervorming gekenmerkt door de verdeling van land, de nationalisatie van multinationale ondernemingen en een regeneratie van de nationale politiek.
30 jaar lang (tussen 1876 en 1911) maakte Mexico een lange periode door dictatoriale fase, onder bevel van militair leider Porfírio Diaz.
Bekend als de "Porfirista-dictatuur", werd deze periode in de Mexicaanse geschiedenis gekenmerkt door de verspreiding en ongelijke controle over stukken land in handen van enkelen (latifundio), naast bijna onbestaande vrijheid democratisch.
De dictator gebruikte dubieuze methoden, zoals verkiezingsfraude (vooral tijdens de verkiezingen van 1910) en corruptie om aan de macht te blijven.
Te midden hiervan bevond de Mexicaanse bevolking zich in een zorgwekkende situatie. Om je een idee te geven: in die tijd kon bijna 70% van de mensen niet lezen of schrijven. Hiermee samenhangend versterkte de latente economische crisis de revolutionaire stemmingen nog verder.
Met de inwerkingtreding van de Lei dos Baldios (1893 – 1902) kreeg de regering het recht om het land in te nemen van inheemse eigendommen en geef ze door aan landeigenaren, de meesten van hen investeerders uit andere landen landen.
De intrede van Europees en Noord-Amerikaans kapitaal in het land ging ten koste van de decadentie en toename van de moeilijkheden van de Mexicaanse bevolking die, ontevreden, het vertrek van Porfírio Diaz uit de regering.
Onder druk van de arme klasse, mensen uit de politieke elite en zelfs vertegenwoordigers van de kerk trad de dictator in 1910 af. Dus, met de acceptatie en hulp van de meest populaire lessen, geleid door Emiliano Zapata en Pancho Villa, Francisco Madero 1911 aan de macht kwam.
De belangrijkste voorstellen van de nieuwe heerser waren onder meer de eerlijke herverdeling van grondbezit en de herformulering van agrarische en politieke wetten.
Met Madero aan de macht verwachtte het Mexicaanse volk een verbetering van de benarde situatie waarin ze zich bevonden. De situatie bleef echter hetzelfde en verslechterde in sommige opzichten zelfs.
Ontevreden over de nieuwe regering begonnen boerenleiders Emiliano Zapata en Pancho Villa een revolutie die zou Francisco Madero uit de macht zetten, aangezien hij zijn beloften van sociale verbeteringen en hervormingen niet echt nakwam agrarisch.
Madero's opvolgers leden ook onder represailles van de revolutionairen. In het jaar 1917 neemt Venustiano Carranza echter de functie van president van Mexico op zich.
Om voor eens en voor altijd een einde te maken aan het opgefokte revolutionaire gevoel, riep de leider de hulp in van ONS om de dood van de rebellen Zapata en Villa te beramen, respectievelijk in 1919 en 1923. Zo verloor de beweging aan kracht en opende de deuren voor buitenlandse investeringen in het land.
Tussen de gevolgen van de Mexicaanse Revolutie, kunnen we de goedkeuring van de grondwet van Mexico in 1917 benadrukken, tijdens het mandaat van Venustiano Carranza.
Het document herdefinieerde de sociale structuur van het land. Een van de positieve punten waren de onteigeningswetten voor grote landgoederen, naast de erkenning van inheemse rechten.
Er was ook de invoering van het minimumloon en de verkorting van de werkdag tot 8 uur per dag. Ook werd de scheiding tussen staat en kerk ingevoerd, waarmee een einde kwam aan de medezeggenschap van de religieuze instelling in de besluitvorming door de overheid.
Ondanks beperkte veranderingen bracht de Mexicaanse Revolutie meer hoop en ontwikkeling in de Mexicaanse natie. De landbouwhervormingen werden namelijk niet volledig doorgevoerd en de situatie van de Indianen wordt vandaag de dag nog steeds verwaarloosd.
Daarbij kwam nog de moeilijkheid om te concurreren met buitenlandse industrieën die hun producten op grote schaal produceerden. Schulden en de strijd om land hebben ook een diepe stempel gedrukt op de politieke, sociale en economische geschiedenis van het land.
De figuur van de revolutionair Emiliano Zapata Salaza is een symbool van strijd in Mexico. Zijn heldendaden markeerden een generatie die verlangde naar veranderingen en verbeteringen in de kwaliteit van leven.
Naast de Mexicaanse Revolutie werd Zapata de belangrijkste leider van het Bevrijdingsleger van het Zuiden, met het bevel over bijna 30.000 man in geschillen tegen de regering.
Bewogen door anarchistische posities, werd hij in 1914 verhinderd de macht in het land over te nemen.
Moderne bewegingen die verband houden met Zapata's idealen blijven echter vandaag sterk. Het zogenaamde Zapatista National Liberation Army – EZLN verwierf bekendheid op 1 april 1994 in een actie tegen de gemeentehuizen van verschillende steden in het land.
Jij verdedigde idealen bestond uit het einde van de marginalisering van de inheemse persoon, het einde van de politieke corruptie, naast het einde van NAFTA - Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst.
Momenteel is de leider van Zapatismo wordt geïntroduceerd als subcomandante Marcos. De figuur van de leider wordt gekenmerkt door zijn altijd bedekte gezicht, revolutionaire toespraken ontstoken op internet, naast het bekritiseren van de huidige regeringen, met behulp van een mengeling van humor, folklore en poëzie.
Zie ook:Wat was de Franse Revolutie?
