O betekenis van barbaren: Barbaren – een woord dat tegenwoordig vaak verwijst naar onbeschaafde mensen of slechte mensen en hun slechte daden. De term is ontstaan in het oude Griekenland en verwees aanvankelijk alleen naar mensen die van buiten de stadstaten kwamen of geen Grieks spraken.
Tegenwoordig is de betekenis van het woord verre van zijn oorspronkelijke Griekse wortels. in feite de betekenis van het woord barbaar het is in de loop van de tijd ingrijpend veranderd en het woord heeft inderdaad niet altijd voor iedereen een negatieve betekenis gehad.
Bekijk meer
Wetenschappers gebruiken technologie om geheimen in oude Egyptische kunst te ontrafelen...
Archeologen ontdekken prachtige graven uit de Bronstijd in…
Het woord "barbaar" is afgeleid van het oude Griekse woord βάρβάρος, dat 3200 jaar geleden werd gebruikt. In die tijd regeerde een beschaving die moderne geleerden "Myceens" hebben genoemd, over een groot deel van Griekenland.
Het woord is geschreven op kleitabletten gevonden in Pylos, een grote Myceense stad op het Griekse vasteland. In de verzameling Pylos-kleitabletten was het woord eenvoudig van toepassing op buitenlanders.
Verschillende geleerden beweren dat de "barbaar" in het woord "barbaar" een poging kan zijn om een stotterende stem die vermoedelijk sommige niet-Griekse sprekers kunnen laten horen wanneer ze proberen te spreken Grieks.
Niet-Griekse sprekers kunnen vriendelijk of vijandig zijn. De Perzen die Griekenland binnenvielen werden "barbaren" genoemd in Herodotus' beschrijving van hun strijd tegen een door Spartanen geleide strijdmacht bij Thermopylae.
De oude Grieken gebruikten het woord soms op een verwarrende en tegenstrijdige manier. Een probleem dat ze hadden was dat er onder de oude Grieken geen overeenstemming was over wie Grieks sprak en wie niet, tenminste tot de tijd van Alexander de Grote.
Er was een verscheidenheid aan lokale en regionale dialecten, die in meer of mindere mate onderling verstaanbaar waren.
De betekenis van het woord "barbaar" zou enigszins veranderen toen de Romeinen (van wie velen geen Grieks spraken) het woord "barbaar" gebruikten. woord om te verwijzen naar alle buitenlanders, vooral de grote verscheidenheid aan mensen die hun land binnenvielen grenzen.
Deze barbaren waren nooit verenigd. Sommigen plunderden het Romeinse rijk terwijl anderen bondgenoten werden. Er waren talloze groepen en hun loyaliteit veranderde in de loop van de tijd.
Rome ging actief om met Goten, Vandalen, Helden, Suezes, Saksen en Gepiden. Evenals Sarmaten, Alanen, Hunnen, Avaren, Picten, Carpi en Isauriërs zijn inbegrepen in deze periode.
De beroemdste "barbaar" van deze periode was ongetwijfeld Attila de Hun. Hij regeerde over een enorm rijk dat andere barbaarse groepen beheerste. In het begin van zijn heerschappij sloot hij zich aan bij de Romeinen tegen de Bourgondiërs (een andere "barbaarse" groep).
Later keerde hij zich tegen de Romeinen en marcheerde tegen hen in Frankrijk. De Romeinen sloten toen een bondgenootschap met de Visigoten (ook "barbaren") en versloegen Attila.
Onder moderne geleerden en het grote publiek raakt de definitie van barbaar zelfs nog verwarder en verwarder.
De Chinezen gebruikten bijvoorbeeld termen die soms in het Engels worden vertaald als 'barbaar' om mensen te beschrijven tegen wie ze vochten, zoals de Yi.
Sommige mensen beschouwen de Vikingen als "barbaren", ook al beschikten ze over geavanceerde navigatietechnieken waarmee ze IJsland konden koloniseren en naar de Nieuwe Wereld konden zeilen.
Tegenwoordig beschouwen sommige mensen zelfs medische behandelingen die in de oudheid werden gebruikt als "barbaars", ook al worden ze nog steeds gebruikt.
Voor de oude Grieken was een barbaar iemand van buiten de stad of die geen Grieks sprak, ongeacht of die persoon goede of slechte bedoelingen had. De term is in de loop van de tijd veranderd tot een punt waarop de oude Grieken het waarschijnlijk niet zouden hebben herkend.
Gerelateerde inhoud:
