Zeker, je bent je hele leven die klassieke scène tegengekomen: een personage uit een film of tekenfilm loopt, meestal wegrent van een persoon of een dier, wanneer hij plotseling een plas zand tegenkomt verschuiven.
Bekijk meer
Bedrijf lanceert de 1e "vliegende schotel" voor bemanningsleden; ontmoeten…
Mercurius ging Leeuw binnen; ontdek hoe het uw teken zal beïnvloeden
Meestal zijn er in scènes twee opties. Of hij wordt helemaal opgeslokt door de plas, of hij weet zich ergens aan vast te houden en redt zichzelf. Maar zijn deze scènes mogelijk buiten beeld? Dat gaan we nu ontrafelen.
Allereerst moet je weten dat het een natuurlijk fenomeen is dat nergens voorkomt. Om in feite drijfzand te vormen, is water nodig. Daarom is het te vinden aan de oevers van rivieren, meren, stranden, ondergrondse bronnen, moerassen en mangroven.
Een andere voorwaarde om te bestaan is gerelateerd aan de bodem. Het moet korrelig zijn, niet per se zand, en vol met fijne, losse deeltjes. Dit is essentieel, want om het te vormen, moet water de lege ruimtes tussen deze deeltjes opvullen.
Daarmee zijn ze verzadigd, zonder wrijving, waardoor ze gemakkelijker kunnen bewegen. Deze binding geeft de grond een vloeibaar karakter. Vandaar de oorsprong van de naam “moveiça”.
De dichtheid van drijfzand is 2 gram per kubieke millimeter. In het menselijk lichaam is de dichtheid de helft, dat wil zeggen 1 gram per kubieke millimeter. Omdat ze zwaarder is dan ons lichaam, is het technisch gezien alleen mogelijk voor mensen om naar de taille te zakken, of niet veel meer dan dat.
Het is mogelijk. Maar niet zoals de films en tekenfilms laten zien. Juist omdat het lichaam minder dicht is dan zand, kunnen mensen drijven. Maar dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk is om van een drijfzandplek af te komen.
Wanneer mensen met dit soort situaties worden geconfronteerd, raken ze in paniek. Dus hoe meer ze worstelen, hoe meer ze vast komen te zitten.
Als je niemand in de buurt hebt aan wie je om hulp kunt vragen, kan die persoon lange tijd in de val zitten. tijd, onderworpen aan omstandigheden zoals onderkoeling, uitdroging, blootstelling aan de zon, dieren en andere factoren extern.
Als ze zich dicht bij de zee bevinden, kunnen ze ook het slachtoffer worden van verdrinking als het tij stijgt terwijl ze vastzitten.
Op deze momenten, hoe moeilijk het ook is, moet je kalm blijven. Mensen die vast komen te zitten in deze omgeving mogen nooit worden teruggetrokken. Door de hoge viscositeit neemt het lichaamsgewicht toe en wordt het zelfs vergeleken met het gewicht van een gemiddelde auto. Dus de kracht die nodig is om de persoon eruit te krijgen, is onvoorstelbaar.
Een andere belangrijke informatie is dat ze niet erg diep zijn. Daarom is het ideaal dat de persoon onbeweeglijk blijft, met de armen open zodat het contactoppervlak groter wordt. Naarmate de dichtheid van het individu kleiner is, zal het lichaam binnen korte tijd gaan zweven.
Sommige wetenschappers beweren dat een andere mogelijke manier om van deze valkuil af te komen, is om de benen kronkelig, langzaam en progressief te bewegen. Deze beweging maakt het zand losser, waardoor de uitgang mogelijk is.