In de uitgestrekte woestijn van Namibië en Zuid-Angola, a plant uniek en oogverblindend gaat volledig onopgemerkt, gecamoufleerd tussen de duinen.
de Welwitschia (Welwitschia mirabilis), zelfs met zijn kadaverachtige uiterlijk, is een waar natuurverschijnsel dat de tijd en de meest ongunstige omstandigheden trotseert.
Bekijk meer
Astrologie in de kijker: 'supermaan' in Waterman brengt uitdagingen met zich mee...
Echo's van vrijgevigheid: 36 miljoen BRL uit de erfenis van Sinéad O'Connor...
Stel je een kleine dikke houten stam voor, die eruitziet als een dwergboom en slechts een hand of twee hoog is. Verrassend genoeg splitst deze stam zich in twee delen en aan elke kant groeit een enkel blad.
Ja, deze duizendjarige plant heeft gedurende zijn hele bestaan slechts twee bladeren. Dergelijke bladeren, droog en hard, lijken op stukken groenachtig leer, waardoor het onaantrekkelijk wordt voor het nietsvermoedende oog.
Deze eigenaardige verschijning is het resultaat van een lange evolutie waardoor sommige welwitschia konden bereiken een indrukwekkende duizend jaar oud, en onderzoekers durven te geloven dat sommigen wel twee jaar oud kunnen worden millennia.
Het is op aarde sinds de Jura-periode en botanici geloven dat mogelijk vergelijkbare soorten in de afgelopen 150 miljoen jaar zouden zijn verdwenen.
Charles Darwin noemde het het "vogelbekdier van het plantenrijk", verwijzend naar het semi-aquatische zoogdier dat eieren legt, een andere kandidaat voor natuurlijke eigenaardigheid.
De excentriciteit van Welwitschia houdt daar niet op. Zijn bladeren kunnen maar liefst vier meter lang worden! Zo'n ononderbroken horizontale dimensie vindt alleen grenzen door de dorheid en meedogenloze winden van de woestijn.
(Afbeelding: openbaarmaking)
Misschien is het de visie van deze lakens die zich uitstrekken waardoor het de merkwaardige bijnaam "woestijnoctopus" heeft gekregen, wat het idee van fladderende tentakels suggereert.
Dit is echter een illusie, want ondanks dit ogenschijnlijke uiterlijk blijven er slechts twee over van de originele bladeren.
Het overleven van welwítschia in zo'n onherbergzame omgeving is te danken aan het ingenieuze mechanisme dat het deelt met andere vetplanten.
In tegenstelling tot de meeste, zoekt zo'n groente niet via zijn wortels water in de grond. De wortels zijn diep, maar het doel is om te voorkomen dat wind de plant van zijn plaats verdringt. Water wordt opgevangen uit luchtvochtigheid, wat een indrukwekkende aanpassing onthult.
Wanneer je wordt geconfronteerd met een welwítschia, is de eerste indruk dat de gerafelde banden en banden zich vermenigvuldigen en lijken op de tentakels van een octopus.
Maar nogmaals, dit is een visuele illusie, omdat, temidden van deze overvloedige verschijning, de twee en enige originele bladeren ongewijzigd blijven.
De opmerkelijke plant heeft een geschiedenis zo oud als de aarde zelf. Het was getuige van het Jura-tijdperk en is miljoenen jaren intact gebleven en trotseerde drastische veranderingen in klimaat en omgeving.
Botanici speculeren dat andere mogelijk vergelijkbare planten in de afgelopen 150 miljoen jaar zijn verdwenen, maar de welwítschia blijft bestaan, stevig en majestueus.
Bij Trezeme Digital begrijpen we het belang van effectieve communicatie. We weten dat elk woord ertoe doet, dus we streven ernaar om inhoud te leveren die relevant, aantrekkelijk en gepersonaliseerd is om aan uw behoeften te voldoen.
