In baanbrekend onderzoek werkten wetenschappers van Dartmouth College samen met Claudio Vieira, een Braziliaan die in dit gebied woont Monte Santo, in het achterland van Bahia, en wordt geconfronteerd met een zeldzame aandoening die bekend staat als Arthrogryposis Múltipla Congenita (AMC).
In dit unieke project werd Claudinho – zoals hij liefkozend wordt genoemd – een sleutel tot het ontsluiten van de geheimen van onze brein als het om gaat menselijke gezichten identificeren.
Bekijk meer
Senai biedt 8.630 plaatsen voor gratis en betaalde cursussen
Google viert 25 jaar geschiedenis met een nieuwe thema-doodle; uitchecken…
Zijn geïnspireerde verhaal en samenwerking met onderzoekers hebben waardevolle inzichten opgeleverd in hoe onze hersenen zich aanpassen aan visuele informatie en deze verwerken in experimentele situaties.
Claudio stond voor verschillende uitdagingen, aangezien hij een medische prognose kreeg die hem nog maar 24 uur te leven gaf. Hij werd geboren met geatrofieerde benen, armen vastgekleefd aan zijn borst en zijn hoofd naar achteren gedraaid in een hoek van 180°.
(Afbeelding: reproductie/persoonlijk archief)
De wetenschappelijke gemeenschap was zich er al van bewust dat gezichtsherkenning een complexere taak werd wanneer het gezicht 180° draaide, maar het riep een intrigerende vraag op over bekwaamheid.
De onderzoekers vroegen zich af: was dit het resultaat van evolutionaire aanpassingen of simpelweg omdat de meesten van ons omgaan met mensen die rechtop staan?
Het onderzoek begon in 2015 en liep door tot 2019, een periode van vier jaar waarin de onderzoekers evalueerden nauwgezet Claudio's vermogen om gezichten in posities te detecteren en te overwegen omgekeerd.
De resultaten onthulden iets werkelijk verrassends: Claudio toonde opmerkelijke precisie bij het hanteren met de detectie van omgekeerde gezichten en bij het maken van oordelen met betrekking tot het “Thatcher-effect” (face omgekeerd).
Een interessante bevinding was dat, als het om gezichtsidentificatie ging, zoals bij Cláudio gebeurde, dit vergelijkbaar was met personen in de controlegroep.
Dit is bijzonder intrigerend, omdat het contrasteert met het ‘Thatcher-effect’, een fenomeen dat optreedt wanneer het moeilijk is lokale veranderingen in een gezicht waar te nemen, als het zich in een gezichtsveld bevindt. hoofd naar beneden.
Aan de andere kant zouden dezelfde veranderingen duidelijk zijn als het gezicht zich in de gebruikelijke rechtopstaande positie bevond.
De studie suggereert dat ons vermogen om gezichten rechtop te bekijken een complex samenspel is tussen evolutionaire mechanismen en ervaring.
Claudio toonde, vanwege zijn uitgebreide ervaring met rechtopstaande gezichten, geen vaardigheid superieur in het opmerken van omgekeerde gezichten in vergelijking met het vermogen om gezichten in de omgeving te detecteren verticaal.
Dit benadrukt het belang van ervaring in onze gezichtsherkenningsmogelijkheden, gevormd door de manier waarop we omgaan met mensen in alledaagse omgevingen.
Wetenschappers bevestigen echter dat er nog veel te onderzoeken en te begrijpen is over de verschillen tussen gezichtsherkenning in rechtopstaande en omgekeerde posities.
Evenals andere aspecten van gezichtsoordeel, waaronder uitdrukkingen, leeftijd, geslacht, aantrekkelijkheid, blikrichting en betrouwbaarheid.
De studie biedt meer inzicht in één specifiek aspect van gezichtsperceptie, maar er schuilt een hele wereld aan nuances in de manier waarop onze hersenen blijkbaar informatie verwerken.
Bij Trezeme Digital begrijpen we het belang van effectieve communicatie. We weten dat elk woord ertoe doet, en daarom streven we ernaar om inhoud te leveren die relevant, boeiend en gepersonaliseerd is om aan uw behoeften te voldoen.
