Ouder zijn van een adolescent Het is een reis vol uitdagingen en de behoefte aan begeleiding is nog nooit zo cruciaal geweest.
Met de toenemende druk waarmee jongeren tegenwoordig worden geconfronteerd, is het essentieel om het verschil te identificeren tussen gewone tienerstress en mogelijke angst.
Bekijk meer
Ontdek het echte verhaal achter de film ‘The Revenant’, die…
Zonsverduistering: DEZE tekenen zullen enorm worden beïnvloed door deze zeldzame…
Het navigeren door de tienerjaren kan extreem stressvol zijn voor jonge mensen, waardoor veel ouders zich afvragen: Is het gewoon de stress van de leeftijd of een dieper probleem?
In de Verenigde Staten is de angst onder tieners groot geworden. Uit recente onderzoeken blijkt dat bij ongeveer 32% van hen de diagnose angststoornis is gesteld.
Gezien deze alarmerende statistiek is de kans groot dat u een jongere kent, of zelfs maar om hem geeft, die met soortgelijke uitdagingen wordt geconfronteerd.
Maar wat is angst precies? Volgens deskundigen is het de reactie van de hersenen op stress, gegenereerd door de perceptie van dreigend gevaar.
(Afbeelding: openbaarmaking)
Dergelijk gevaar kan verband houden met een reële fysieke dreiging of het anticiperen op toekomstige gebeurtenissen, waardoor het individu zich zorgen gaat maken over situaties die zich nog niet hebben voorgedaan.
Interessant genoeg kan angst zich zelfs manifesteren zonder een duidelijke trigger of specifieke gedachten.
Het menselijk brein heeft, in zijn onophoudelijke zoektocht naar veiligheid, het vermogen om momenten van stress vast te leggen en zich voor te bereiden op soortgelijke situaties in de toekomst.
Hoe vaker de hersenen toegang krijgen tot dit ‘stressgeheugen’, des te sneller en intenser deze reactie bij volgende gelegenheden zal worden geactiveerd.
Om al deze redenen is het van essentieel belang dat ouders, onderwijzers en gezondheidswerkers zich bewust zijn van deze signalen om tieners in deze emotionele uitdaging de nodige steun te kunnen bieden.
Om angst bij tieners te begrijpen, moet dieper worden gekeken naar hoe de hersenen werken. De amygdala, een hersenstructuur die qua vorm lijkt op een amandel, bevindt zich in het epicentrum van het genereren van angst.
Het integreert het limbisch systeem, verantwoordelijk voor het beheersen van emoties, herinneringen en overlevingsinstincten. Daarom is het ontworpen om prioriteit te geven aan situaties van gevaar, letsel of angst.
Als deze structuur echter overactief wordt, kan dit overmatige angstgevoelens veroorzaken. Wanneer het een bedreiging waarneemt, activeert de amygdala de afgifte van adrenaline en andere hormonen, waardoor de ‘vecht- of vluchtreactie’ wordt geactiveerd. Dit proces stuurt bloed naar de ledematen, waardoor een snelle reactie mogelijk is, zowel ter verdediging als om te ontsnappen.
Hoewel dit een essentiële biologische reactie is, wanneer geactiveerd zonder dat er sprake is van een reëel gevaar – zoals in anticiperende angst – de opgehoopte energie kan in het lichaam achterblijven, wat resulteert in een continu gevoel in spanning.