De mysteries van evolutie van pigmentatie bij oude dieren wordt op verrassende manieren onthuld. Onlangs hebben paleontologen de ontdekking van de eerste aangekondigd bewijs van feomelanine, een pigment dat het haar rood maakt, in het fossielenbestand.
Deze openbaring kwam aan het licht via 10 miljoen jaar oude fossiele kikkers, wat een uniek inzicht opleverde in de evolutie van natuurlijke kleuren.
Bekijk meer
MCTI/Embrapii-partnerschap creëert centrum voor kwantumtechnologie
En nu? SC- en SP-rechtbanken geven bedrijven toestemming om te 'jagen'...
Wetenschappers hebben een opmerkelijke ontdekking gedaan door fossielen te onderzoeken Pelophylax pueyoi, een uitgestorven soorten van een grote kikker die Spanje bewoonde tijdens het vroege Mioceen, ongeveer 23 tot 5,3 miljoen jaar geleden.
Deze oude amfibieën hielden sporen van pheomelanine bij, een stof die verantwoordelijk is voor het genereren van rood haar bij mensen en andere dieren.
Hoewel dit niet betekent dat de kikkers noodzakelijkerwijs roodachtig van kleur waren, is dit moleculaire bewijs een mijlpaal in het begrijpen van pigmentatie.
(Afbeelding: Daragh Mc Sweeney/Bepaling/Reproductie)
Onderzoekers voerden innovatieve experimenten uit om te begrijpen hoe pigmenten overleven tijdens het fossielenproces.
Ze onderzochten leverweefsel afkomstig van oude kikkers, waarvan bekend is dat het hoge niveaus van pheomelanine bevat. Ze analyseerden ook vogelveren van verschillende kleuren, waaronder zwart, rood en wit.
De resultaten onthulden de aanwezigheid van pheomelanine in de leverweefsels van oude kikkers, wat de verwachtingen over de overleving van biomoleculen tijdens het fossielenproces tartte.
Feomelanine, een van de soorten melanine die de kleur van haar, ogen en huid reguleert, is een geelachtig rood pigment.
In tegenstelling tot eumelanine, dat donkere kleuren produceert, is pheomelanine verantwoordelijk voor blond en rood haar en een bleke huid.
Deze stof is echter giftig voor dieren, vooral bij blootstelling aan zonlicht, en kan schade aan cellen veroorzaken.
(Afbeelding: Wetenschappelijk grafisch ontwerp/reproductie)
Hoewel de ontdekking revolutionair was, blijven wetenschappers geïntrigeerd door de evolutie van pheomelanine en de rol ervan in de geschiedenis van pigmentatie.
Verder onderzoek naar nog oudere fossielen zou cruciale antwoorden kunnen opleveren.
Dergelijk moleculair bewijs voor pheomelanine in het fossielenbestand is de eerste stap in de richting van het begrijpen van de evolutie van natuurlijke kleuren en waarom pigmentengemberevolueren, ook al zijn ze giftig voor dieren.
De studie benadrukt het belang van paleontologie voor het begrijpen van de complexiteit van de evolutie en de geschiedenis van het leven op aarde, waardoor deuren worden geopend voor nieuwe ontdekkingen en vragen over het verleden en heden van onze wereld biodiversiteit.