DE verpersoonlijking het is een stijlfiguur geclassificeerd als een stijlfiguur. Het is ook bekend als prosopopeia en treedt op wanneer we acties en betekenissen toekennen aan irrationele wezens die inherent zijn aan rationeel zijn.
Je weet misschien al dat er werkwoorden zijn die niet vervoegen omdat ze onpersoonlijk zijn. Dit is bijvoorbeeld het geval bij regen. Het werkwoord regen kan aan geen enkele persoon worden toegeschreven en kan daarom niet worden vervoegd. Er bestaat bijvoorbeeld niet zoiets als "ik regen", "jij regent", "het regent", enz.
Als we deze vraag als voorbeeld nemen, kunnen we niet zeggen dat regen een gevoel heeft of iets doet dat uitsluitend voor rationele wezens is. Als je het niet leuk vond dat het regende op het moment dat je het huis verliet, is de regen daarom niet erg. Het is een gevolg van vele factoren die wetenschappelijk verklaard kunnen worden.
Dit voorbeeld is gebruikt om u beter te laten begrijpen hoe deze stijlfiguur werkt. In een eerdere tekst gaven we het volgende voorbeeld: “De hond was van plan het eten van zijn baasje te stelen”. Deze, een dier dat niet denkt, heeft al snel niet genoeg intelligentie om iets te plannen. Handel in het beste geval op instinct.
Met andere woorden, prosopopeia is de handeling van het personifiëren van iets levenloos en irrationeels. De betekenis van het woord, van Latijnse oorsprong, is "gemaskerde persoon", wat staat voor persoonlijke acties achter andere wezens.
Zie ook:Slecht of slecht.
Laten we de onderstaande voorbeelden bekijken:
Vrijwel alle bovenstaande voorbeelden zijn ontleend aan bekende nationale liederen. Personificatie is, net als andere stijlfiguren, zeer aanwezig in de kunsten. Of het nu televisie- of filmproducties zijn, of in liedjes. De poëtische factor is wat telt. Zoals we al hebben uitgelegd, zijn denkfiguren die waarin het idee achter wat er wordt gezegd het belangrijkst is.
Laten we elk voorbeeld uitleggen. In het eerste geval huilen harten niet, maar omdat dit orgaan direct in verband wordt gebracht met emoties, is het gebruikelijk om het de droefheid toe te schrijven van een persoon die in tranen is.
In het tweede voorbeeld, dat door veel milieuactivisten wordt gebruikt, betekent dit dat de schade die we aan het milieu aanrichten, aan ons wordt teruggegeven.
Het derde voorbeeld betreft het feit dat de wind constant in beweging is. Het vierde voorbeeld is een gesprek tussen de minnaar en de Maan. Het vijfde en zesde voorbeeld benadrukken bijna een metafoor waarin de maan en de zee twee verliefde mensen voorstellen.
Het zevende voorbeeld gaat over het geluid dat de banden maken op het asfalt. In het achtste voorbeeld zou het juister zijn om te zeggen dat de persoon wordt afgeleid door naar de horizonlijn te kijken. In het laatste voorbeeld kunnen we passie en verlangens interpreteren als laaiende vlammen.
leer meer over spraakfiguren door verder te bladeren op onze blog. Twijfels? Laat het achter in de reacties.
Schrijf u in op onze e-maillijst en ontvang interessante informatie en updates in uw e-mailinbox
Bedankt voor het aanmelden.
