Aristoteles, Griekse Aristoteles, (geboren in 384 v.Chr., Stagira, Chalkidiki, Griekenland - overleden 322, Chalkis, Euboea), oude Griekse filosoof en wetenschapper, een van de grootste intellectuele figuren in de westerse geschiedenis. Hij was de auteur van een filosofisch en wetenschappelijk systeem dat het kader en voertuig werd voor zowel de christelijke scholastiek als de middeleeuwse islamitische filosofie. Zelfs na de intellectuele revoluties van de Renaissance, Reformatie en Verlichting bleven aristotelische concepten ingebed in het westerse denken.
Het intellectuele bereik van Aristoteles was enorm en omvatte de meeste wetenschappen en vele kunsten, waaronder biologie, botanie, scheikunde, ethiek, geschiedenis, logica, metafysica, retorica, filosofie van de geest, wetenschapsfilosofie, natuurkunde, poëtica, politieke theorie, psychologie. en zoölogie. Hij was de grondlegger van de formele logica en ontwierp er een voltooid systeem voor dat eeuwenlang werd beschouwd als de som van discipline; en hij was een pionier in de studie van zoölogie, zowel observationeel als theoretisch, waar een deel van zijn werk tot in de negentiende eeuw onovertroffen bleef. Maar hij is natuurlijk de meest opvallende als filosoof. Zijn geschriften in ethiek en politieke theorie, evenals in metafysica en wetenschapsfilosofie, gaan door wordt bestudeerd, en zijn werk blijft een krachtige stroming in het filosofische debat. hedendaags.
Filosoof en pedagoog Mortimer Adler bespreekt Aristoteles' geschriften over ethiek, rekening houdend met de filosofische kwestie van "wat maakt een goed menselijk leven - wat maakt het de moeite waard om te leven en wat we zouden moeten doen, niet alleen leven, maar leven?" is goed". 1963 geproduceerd door Encyclopædia Britannica Educational Corporation.
Dit artikel gaat over het leven en denken van Aristoteles. Voor de verdere ontwikkeling van de aristotelische filosofie, zie aristotelisme. Voor een behandeling van het aristotelisme in de volledige context van de westerse filosofie, zie westerse filosofie.
Inhoudsopgave
Aristoteles werd geboren op het Chalkidiki-schiereiland van Macedonië in het noorden van Griekenland. Zijn vader, Nicomachus, was de arts van Amyntas III (regeerde c. 393 - ca. 370 BCE), koning van Macedonië en grootvader van Alexander de Grote (regeerde 336-323 BCE). Na de dood van zijn vader in 367 migreerde Aristoteles naar Athene, waar hij zich aansloot bij Plato's Academie (ca. 428-c. 348 voor Christus). Hij bleef er 20 jaar als student en collega van Plato.
Veel van Plato's latere dialogen dateren uit deze decennia en weerspiegelen mogelijk Aristoteles' bijdragen aan het filosofische debat in de Academie. Sommige geschriften van Aristoteles behoren ook tot deze periode, hoewel de meeste slechts in fragmenten bewaard zijn gebleven. Net als zijn leraar schreef Aristoteles aanvankelijk in dialoogvorm en zijn vroege ideeën vertonen een sterke platonische invloed. Zijn dialoog Eudemo, bijvoorbeeld, weerspiegelt de platonische kijk op de ziel als opgesloten in het lichaam en alleen in staat tot een gelukkiger leven als het lichaam is achtergelaten. Volgens Aristoteles zijn de doden gezegender en gelukkiger dan de levenden, en sterven is echt thuiskomen.
Guardians of History: The Olympia Obstacles is een meeslepend audio-avontuur dat je meeneemt op geheime missies naar het verleden. Een eenvoudige spraakopdracht brengt je terug naar de magische wereld van het oude Griekenland!
Een ander jeugdwerk, Protrecticus ("Vermaning"), is door moderne geleerden gereconstrueerd uit citaten in verschillende werken uit de late oudheid. Iedereen moet filosoferen, zegt Aristoteles, want zelfs argumenteren tegen de praktijk van filosofie is op zich al een vorm van filosoferen. De beste vorm van filosofie is de beschouwing van het universum van de natuur; het is voor dit doel dat God de mens schiep en hen een goddelijk intellect gaf. Al het andere - kracht, schoonheid, macht en eer - is nutteloos.
Het is mogelijk dat twee van Aristoteles' overgebleven werken over logica en dispuut, de Sophistic Topics en weerleggingen, tot deze vroege periode behoren. De eerste laat zien hoe je argumenten opbouwt voor een standpunt dat je al hebt aangenomen; de tweede laat zien hoe je zwakke punten in de argumenten van anderen kunt ontdekken. Hoewel geen enkel werk een systematische verhandeling over formele logica vertegenwoordigt, kan Aristoteles terecht: om aan het einde van de sofistische weerleggingen te zeggen dat hij de discipline van de logica uitvond - er bestond niets toen het is gestart.
Tijdens de residentie van Aristoteles aan de Academie voerde koning Filips II van Macedonië (regeerde tussen 359 en 366 voor Christus) oorlog tegen verschillende Griekse stadstaten. De Atheners verdedigden hun onafhankelijkheid slechts halfslachtig en lieten Filips na een reeks vernederende concessies toe om in 338 meester van de Griekse wereld te worden. Het kan geen gemakkelijke tijd zijn geweest om een Macedonische inwoner van Athene te zijn.
De reikwijdte van Aristoteles' wetenschappelijk onderzoek is onthutsend. Veel ervan houdt zich bezig met de indeling van dieren in geslachten en soorten; meer dan 500 soorten komen voor in zijn verhandelingen, waarvan vele in detail beschreven. Tal van informatie over anatomie, dieet, habitat, manieren van copulatie en voortplantingssystemen van zoogdieren, reptielen, vissen en insecten zijn een mengeling van grondig onderzoek en sporen van bijgeloof. In sommige gevallen werden hun onwaarschijnlijke verhalen over zeldzame vissoorten vele eeuwen later nauwkeurig geverifieerd. Elders beweert hij duidelijk en terecht een biologisch probleem dat millennia heeft geduurd om op te lossen, zoals de aard van de embryonale ontwikkeling.
Ondanks een mengeling van fabelachtigen, moeten de biologische werken van Aristoteles als een ontzagwekkende prestatie worden beschouwd. Zijn onderzoeken werden uitgevoerd in een echte wetenschappelijke geest, en hij was altijd bereid om onwetendheid te bekennen waar het bewijs onvoldoende was. Wanneer er een conflict is tussen theorie en observatie, moet je op observatie vertrouwen, hield hij vol, en theorieën zijn alleen betrouwbaar als hun resultaten overeenkomen met waargenomen verschijnselen.
In 343 of 342 werd Aristoteles door Filips II naar de Macedonische hoofdstad Pella geroepen om op te treden als leermeester van de 13-jarige zoon van Filips, de toekomstige Alexander de Grote. Er is weinig bekend over de inhoud van Aristoteles' instructie; hoewel Alexander's Retoriek al eeuwenlang in het Aristotelische corpus is opgenomen, wordt het nu algemeen als een vervalsing beschouwd. 326 Alexander was de heerser geworden over een rijk dat zich uitstrekte van de Donau tot de Indus en dat Libië en Egypte omvatte. Oude bronnen melden dat Alexander tijdens zijn campagnes ervoor zorgde dat biologische exemplaren uit alle delen van Griekenland en Klein-Azië naar zijn leermeester werden gestuurd.
Andere artikelen:
Volgens Aristoteles zijn er vier oorzaken betrokken bij het bestaan van iets:
Bekijk enkele van de belangrijkste geschriften van Aristoteles, gescheiden door hun algemene onderwerpen:
"Het mooie is de pracht van de orde."
"De mens is van nature een politiek dier."
"De mens is een taaldier."
"Niets dat potentieel bestaat, wordt een handeling als niet voor iets dat al bestaat in een handeling."
Schrijf u in op onze e-maillijst en ontvang interessante informatie en updates in uw e-mailinbox
Bedankt voor het aanmelden.
