Bij planetaire bewegingswetten gedefinieerd door Johannes Kepler, de wetten van Kepler worden genoemd, leer ze kennen in dit artikel
De mens, op het moment dat hij het vermogen creëerde om zijn eigen voedsel te verbouwen, was gebaseerd op de sterren zoals de zon en de maan om te slagen in zijn landbouw.
En ook de notie van tijd werd gemaakt door deze sterren. Daarmee begon een onderzoek dat constant wordt geobserveerd om het universum te begrijpen.
De eerste conclusie was dat de zon en planeten om de zon draaien. Dit model werd het geocentrische model genoemd. Het vertoonde gebreken die andere onderzoekers aanmoedigden om perfectie te vinden.
Astronoom Nicolaus Copernicus ontwikkelde in de 16e eeuw een heliocentrisch model waarbij de zon in het centrum van het universum staat en de planeten cirkelvormige banen om hen heen hebben.
Al in de 17e eeuw toonde astronoom, wiskundige en astroloog Johanes Kepler wetten die het planetenstelsel beheersen en gebruikte hij de aantekeningen van astronoom Tycho Brahe om zijn studie te formuleren.
Hij creëerde drie wetten:
Inhoudsopgave
1e - Wet van banen
De planeten hebben elliptische banen rond de zon die een van de brandpunten van de ellips innemen.
2e – Wet van Kepler – Wet van Gebieden
Het systeem dat de zon verbindt met een planeet heeft gelijke oppervlakten met gelijke tijdsintervallen.
3e – Wet van perioden
Wetende dat de translatiebeweging van een planeet gelijk is aan de tijd die nodig is om een draai rond de zon te maken.
De conclusie is dat hoe verder weg van de zon, hoe verder weg de translatietijd van deze planeet zal zijn, die haar jaar verlengt.
Zie ook: Oerknaltheorie
___
Johannes Kepler was een Duitse astronoom, astroloog en wiskundige. Beschouwd als een sleutelfiguur in de 17e-eeuwse wetenschappelijke revolutie, staat hij niettemin bekend om het formuleren van de drie fundamentele wetten...
Ik raad ook aan: Gemiddelde snelheid.
Schrijf u in op onze e-maillijst en ontvang interessante informatie en updates in uw e-mailinbox
Bedankt voor het aanmelden.
