W szkołach występuje niemal ogólny wpływ dzieci i nastolatków, którzy są cyfrowymi tubylcami. Najnowsze pokolenia szkół podstawowych i średnich składają się z uczniów, którzy urodzili się z postępem technologicznym i istnieniem Internetu z wysokimi wymaganiami.
Mimo że liczba uczniów urodzonych w obliczu nowej technologii przejęła klasę, szkoły wciąż są w trakcie dostosowywania się do ich przyjęcia. A pokolenie alfa, czyli osoby urodzone po 2010 r., a także pokolenie Z, przy czym osoby urodzone w latach 1996-2010 nadal nie mają potrzeb objętych wszystkimi instytucjami.
Zobacz więcej
Młodzi ludzie w reżimie półwolności więziennej będą mogli mieć dostęp do…
Zobacz główną postawę rodziców, która podważa szczęście…
Jest to coś naprawdę ciekawego i wyjaśniającego, jak kierował się twórcą terminu „pokolenie alfa”, Markiem McCrindle, zwracając uwagę, że dzieci, które są w szkole, nie będą pasować do metod uczenia się, o których mowa w innych pokolenia. Osoby urodzone w epoce cyfrowej nie polegają już na tradycyjnym nauczaniu opartym na metodach słuchowych. Te dzieci urodziły się w bezpośrednim kontakcie z mediami społecznościowymi i do nauki potrzebują atrakcyjnej metody i tego, co dzieje się z mediami społecznościowymi.
Propozycja może być interaktywna, atrakcyjna i interaktywna. Wykłady stają się nieskuteczne dla obu pokoleń, co nie generuje pozytywnego wpływu na akt nauczania. Trzeba coś zmienić, aby oba pokolenia miały efektywną edukację szkolną.
W 1996 roku metoda Lumiar została zaprezentowana pokoleniu Z i zaprogramowana przez brazylijskich i zagranicznych nauczycieli. Początkowo pomysł zakładał, że szkoła licząca 100 uczniów mogłaby skupić się na szkoleniu autonomicznych uczniów, rozwijaniu wiedzy i umiejętności. Metoda została zastosowana po raz pierwszy w 2003 roku i dotarła do takich krajów jak Portugalia, Anglia, Holandia, Stany Zjednoczone, Indie i Nigeria.
Projekt zakładał nauczanie w pełnym wymiarze godzin, od 8:00 do 15:30, z nauczaniem dwujęzycznym. Uczniowie uczą się rozwijać umiejętności i kompetencje podzielone między myślenie, tworzenie, badanie, odczuwanie, łączenie, wyrażanie, poruszanie się, działanie i obserwację. Metodologia zachęca uczniów do autonomii.
Metoda ta, według UNESCO, jest jedynym latynoamerykańskim uczestnikiem przemian edukacyjnych, uznawanym przez OECD za jedną z najwspanialszych metodologii na świecie.
Edukacja polega na udziale uczniów w projektach, nad którymi chcą pracować, z wykorzystaniem kontekstu społecznego, w którym znajduje się szkoła. Na przykład co trzy miesiące uczniowie decydują, czego chcą się uczyć. Nauczyciele i wychowawcy muszą monitorować rozwój uczniów poprzez program nauczania.
W ten sposób rozumie się, że obecne pokolenia, które są w klasie, mają interaktywne treści i propozycje, które mogą pasować do ich kontekstu społecznego, jak już widać w Krajowej Wspólnej Bazie Programowej (BNCK).
Miłośnik filmów i seriali oraz wszystkiego co związane z kinem. Aktywny ciekawski w sieci, zawsze podłączony do informacji o sieci.
