Aktywność interpretacja tekstu, skierowany do studentów VI roku, około żółw w niebiańskiej imprezie. W tej opowieści Monteiro Lobato spotykamy żółwia, który choć był zbyt wolny, uparł się, by pójść na niebiańskie przyjęcie… Już bezradny poprosił czaplę, by niosła go na plecach. Spełniła Twoją prośbę… Ale w pewnym momencie podróży z żółwiem stało się coś nieoczekiwanego… Czy ciekawiło Cię ciągłość tej historii? Dlatego koniecznie przeczytaj go, a następnie odpowiedz na różne pytania interpretacyjne, które badają tekst!
To ćwiczenie w języku portugalskim jest dostępne do pobrania w edytowalnym szablonie Word, gotowym do wydrukowania w formacie PDF, a także ukończonym ćwiczeniu.
Pobierz to ćwiczenie z języka portugalskiego pod adresem:
SZKOŁA: DATA:
PROF: KLASA:
NAZWA:
Czytać:
Kiedyś w niebie odbyła się wielka uczta, na którą zaproszono leśne zwierzęta. Wszyscy tam poszli, podobnie jak żółw – ale ten był za wolny, więc szedł, szedł i nigdy nie dotarł.
Impreza trwała tylko trzy dni, a żółw nie przybywa. Zniechęcony poprosił czaplę, aby poprowadziła go na plecach. Czapla odpowiedziała:
- Czy mogę pomóc. A żółw dosiadł.
Czapla leciała w górę, w górę, w górę. Od czasu do czasu pytał żółwia, czy widzi ląd.
– Tak, jestem, ale daleko.
Czapla wspinała się coraz wyżej.
- I teraz?
– Teraz nie widzę najmniejszego śladu ziemi.
Czapla, która była przewrotna, obróciła się w powietrzu, zsiadając z żółwia. Słaba! Zaczął opadać z coraz większą prędkością. A gdy upadł, mruknął:
– Jeśli ja z tej ucieczki, liee, lie, lee, jeśli ja tej ucieczki, to już nigdy nie zostanę zabrany do nieba.
Wtedy zobaczył ziemię w dole. Krzyknął:
– Trzymaj się z daleka, kamienie i kije, bo cię zmiażdżę! Kamienie i patyki rozstąpiły się i żółw upadł. Mimo to rozpadł się na sto kawałków.
Bóg, który wszystko widział, współczuł biednemu człowiekowi. W końcu ta hańba zdarzyła się tylko dlatego, że uparł się na przyjęcie w niebie. I Boże, złóż te kawałki z powrotem.
Dlatego skorupa żółwia składa się z połączonych ze sobą małych kawałków.
Monteiro Lobato. „Opowieści ciotki Nastazji”. Dzieła Ukończone, w.3.
Pytanie 1 - Kto opowiada historię?
a) żółw
b) czapla
c) Bóg
d) narrator-obserwator
Pytanie 2 - Zidentyfikuj konflikt, który generuje historię:
a) „Kiedyś w niebie była wielka uczta, na którą zaproszono zwierzęta [...]”
b) „[…] żółw… poprosił czaplę, aby poprowadziła go na grzbiecie”.
c) „Czapla wzniosła się, w górę, w górę”.
d) „Czapla, która była przewrotna, wykonała obrót w powietrzu, rozkładając żółwia”.
Pytanie 3 - Narrator opowiadania przedstawia we fragmencie opinię:
a) „[…] ale to było za wolno […]”
b) „Biedna rzecz!”
c) „Zaczęło opadać z coraz większą prędkością”.
d) „Mimo to złamał wszystko na sto kawałków”.
Pytanie 4 – W zdaniu „[…] ale to było za wolno […]” słowo „za dużo” ma na celu:
a) zdefiniować charakterystykę żółwia.
b) krytykować cechę żółwia.
c) zintensyfikować cechy żółwia.
d) uzupełnić cechę żółwia.
Pytanie 5 - W segmencie „[…] więc szedłem, szedłem i nigdy nie dotarłem.”, termin „i” można by zastąpić przez:
a) ale
b) więcej
c) ponieważ
d) ponieważ to
Pytanie 6 – Wynik historii nastąpił, gdy:
a) żółw obiecał, że nie wróci do nieba.
b) żółw połamał się na sto kawałków.
c) Bóg zebrał kawałki żółwia.
d) kije i kamienie przesunęły się i żółw spadł.
Pytanie 7 – Na końcu tekstu narrator przedstawia:
a) odliczenie
b) konkluzja
c) warunek
d) porównanie
Za Denyse Lage Fonseca – Absolwentka filologii i specjalistka w nauczaniu na odległość.
W odpowiedzi znajdują się w linku nad nagłówkiem.
zgłoś tę reklamę