Okręg Maryborough w Goldfields (Australia) był w przeszłości miejscem wielkiego wydobycia złota. Dlatego wiele osób zwykle spaceruje po tym regionie z wykrywaczami metali w poszukiwaniu złota lub innych metali szlachetnych. Tak jest w przypadku Davida Hole'a, Australijczyka, który podczas poszukiwań złota znalazł rzadki meteoryt.
W 2015 roku, idąc przez Goldfields ze swoim wykrywaczem metalu, Hole natknął się na duży kamień. Wierzył, że w środku jest złoto, więc postanowił zabrać je do domu.
Zobacz więcej
Dyrektor szkoły delikatnie interweniuje, gdy zauważa ucznia w czapce w…
Matka informuje szkołę, że 4-letnia córka, która przygotowuje obiad, może…
Po próbach otwarcia skały na niezliczone sposoby i niepowodzeniach, nawet próbie użycia kwasu na materiale, David postanowił zabrać go do Melbourne Museum, aby specjaliści pomogli mu odkryć, z czego został wykonany. głaz.
Po przybyciu do muzeum skała została oceniona przez geologa Dermota Henry'ego, który stwierdził, że w rzeczywistości jest to meteoryt mający około 4,6 miliarda lat!
Ten meteoryt ważył około 17 kg i wyglądał na wyrzeźbiony, ponieważ jego powierzchnia była bardzo gładka, a ponadto zawierała dużo żelaza w swoim składzie.
Ze względu na dużą zawartość tego minerału geolog zaklasyfikował go jako „chondryt pospolity V kategorii”, czyli meteoryt „pospolity”.
Henry uważa, że ta skała pochodzi z pasa asteroid między Jowiszem a Marsem. Pas ten grupuje materiały pochodzące z wczesnego Układu Słonecznego i może dostarczyć ważnych informacji na temat tego okresu, takich jak wiek i powstanie naszego układu.
Twierdzi nawet, że - najprawdopodobniej - meteoryt spadł tu na ziemię między około 100 a 1000 lat temu! Dzieje się tak dlatego, że w tym okresie wiele osób widziało obiekty spadające z nieba w Maryborough.
Pewnie zastanawiasz się, czy David wrócił do domu z meteorytem, prawda? Odpowiedź brzmi nie. W Australii kosmiczne artefakty należą do rządu i stają się „własnością publiczną”.
Jednak okaże się, czy David zyska jakąkolwiek wartość na znalezieniu tego meteorytu.
