Teoria uczenia się Lwa Wygotskiego

Biografia

Lew Siemionowicz Wygotski, czyli Wygotski (1896 – 1934) był białoruskim psychologiem, autorem psychologii kulturowo-historycznej. Myśliciel podkreślał rolę języka i procesu społeczno-historycznego w rozwoju intelektualnym jednostki.

Został odkryty przez zachodnich uczonych dopiero wiele lat po jego śmierci, ale jego wpływ był głęboki w sensie zmiany hegemonicznego postrzegania, którego uczeń byłby jedynie podmiotem uczenie się.

teoria Lwa Wygotskiego

Zgodnie z zaproponowanym przez niego modelem interakcja dziecka z otoczeniem za pomocą znaków (języka mówionego lub pisanego) miałaby skutkować rozwojem poznawczym. To stawiało uczenie się jako doświadczenie społeczne i kładło nacisk na nauczanie na warunki życia ucznia i jego interakcje społeczne z nauczycielem.

Rola nauczyciela, według Wygotskiego, polegała raczej na ingerowaniu niż po prostu przekazywaniu wiedzy, prowokując w ten sposób to, co konceptualizował jako strefy najbliższego rozwoju.

Idea ta odnosi się do abstrakcyjnego stanu uczenia się usytuowanego pomiędzy tym, co dziecko już umie robić samodzielnie, a tym, co byłoby w stanie zrobić z interwencją osoby dorosłej. Między faktyczną wiedzą a potencjałem.

Dla Wygotskiego internalizacja, zapamiętywanie i naśladowanie interakcji społecznych odbywałoby się poprzez obserwację kultury przez jednostkę. Istnieje zasadnicza różnica między dominującymi wówczas sposobami rozumienia nauczania, bo ten model sugeruje, że podmiot wiedzy nie rozumie bezpośrednio bezpośrednio przedmiotów, ale raczej reprezentację od nich. Język, kultura byłyby reprezentacją świata, zapośredniczeniem dostępnym dla uczących się.

Kontekst

Badając rozwój poznawczy, uczenie się i język w Związku Radzieckim, Wygotski podlegał wpływom i wymaganiom społeczno-politycznym. Podjęto próbę reorganizacji psychologii zgodnie z paradygmatem marksistowskiego materializmu.

Idee zbiorowości, plastyczności człowieka wobec kultury i użycia instrumentów Transformatory natury, aby ukształtować samego człowieka, są zgodne z mentalnością, w jakiej on się znajduje został wstawiony.

Zwroty

• „Wiedza, która nie pochodzi z doświadczenia, nie jest tak naprawdę wiedzą”
• „Dzięki innym stajemy się sobą”
• „Bawiąc się, dziecko przyjmuje role i akceptuje reguły zabawy, wykonując wyimaginowane zadania, do których jeszcze nie potrafi lub nie czuje się przyjemnie w rzeczywistości”
• „Aby zrozumieć, co mówi drugi, nie wystarczy zrozumieć jego słów, ale także jego myśli i motywacje”
• „Struktura języka, którym posługuje się dana osoba, wpływa na sposób, w jaki ta osoba postrzega wszechświat”