Położona u południowo-wschodniego wybrzeża Chin, Tajwanu lub Formozy, jest małą wyspą na Oceanie Spokojnym. To jeden z największych ośrodków gospodarczych w Azji i jeden z liderów technologicznych na świecie.
Od 1949 roku Tajwan ma niepewny status polityczny. Wszystko zaczęło się wraz z zakończeniem II wojny światowej w 1945 roku, która zakończyła się wojną domową w Chinach kontynentalnych. Z jednej strony był Partia Nacjonalistyczna, Kuomintag, kierowany przez Czang Kaj-szeka, a z drugiej strony Partia komunistycznaz Mao Tse Tungiem na czele.
Zobacz więcej
Dziewiąta gospodarka na świecie, Brazylia ma mniejszość obywateli z…
Naukowcy wykorzystują technologię, aby odkryć tajemnice sztuki starożytnego Egiptu…
Nacjonaliści, którzy rządzili w Chinach od 1927 roku, zostali ostatecznie pokonani. Pod rządami Mao Zedonga Czang Kaj-szek i około 2 milionów Chińczyków udali się na Tajwan w poszukiwaniu schronienia.
W tym czasie Tajwan został niedawno zwrócony Chinom po okresie japońskiej dominacji, który się rozpoczął w 1895 r. wraz z zakończeniem pierwszej wojny chińsko-japońskiej i zakończył się w 1945 r. wraz z końcem II wojny światowej Świat.
Na wyspie, przy wsparciu Stanów Zjednoczonych, Czang Kaj-szek ustanawia nowy rząd, niezależny od reżimu komunistycznego w Chinach kontynentalnych: nacjonalistyczne Chiny. Podział wzmacnia napięty klimat ówczesnej międzynarodowej geopolityki, naznaczony zimną wojną i opozycją między Stanami Zjednoczonymi i ich systemem kapitalistycznym a Związkiem Radzieckim i socjalizmem.
Wrogość polityczna jest jeszcze bardziej widoczna, gdy Chińska Republika Ludowa Mao Zedong dołączył do ZSRR w 1950 roku, związek ten trwał do 1960 roku. W 1954 r., po zbombardowaniu Cieśniny Tajwańskiej przez Chińską Republikę Ludową, Tajwan i Stany Zjednoczone podpisują porozumienie o wzajemnej obronie.
Dzięki amerykańskiemu wsparciu gospodarczemu Tajwan odnotowuje wyjątkowy wzrost. Wraz z Koreą Południową, Hongkongiem i Singapurem ówczesne nacjonalistyczne Chiny są częścią pierwszej grupy Tygrysów Azjatyckich. Rozwój odzwierciedla się w populacji, która ma standard życia podobny do krajów takich jak Stany Zjednoczone, Japonia i inne.
Od 1970 roku scenariusz zmienia się na Tajwan. W 1971 roku Tajwan zostaje zastąpiony przez Chińską Republikę Ludową w Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), co jest odzwierciedleniem otwarcia i poprawy stosunków między Chinami kontynentalnymi a Zachodem. W 1979 r. Stany Zjednoczone wznowiły stosunki dyplomatyczne z Chinami i przeniosły swoją ambasadę ze stolicy Tajwanu, Tajpej, do Pekinu. To kładzie kres traktatowi obronnemu, jaki zawarli z wyspą. Jednak wsparcie gospodarcze i militarne trwa.
Pomimo lepszej jakości życia niż w Chinach kontynentalnych, Tajwan również nie był pod rządami demokratycznymi. Czang Kaj-szek rządził wyspą pod dyktatorskim reżimem wojskowym, który nie zakończył się nawet wraz z jego śmiercią w 1975 r., ponieważ Partia Nacjonalistyczna pozostaje u władzy.
W 1988 roku zostaje wybrany Lee Teng-Hui, pierwszy rodzimy prezydent Tajwanu. W latach 90. nadchodzą wolne i demokratyczne wybory. Jednak dopiero w 2000 roku wybrano pierwszego nienacjonalistycznego przywódcę kraju – Chen Shui-Bian z Postępowej Partii Demokratycznej (PDP).
Wybór Chen Shui-Biana zaczął budzić dyskusje na temat statusu Tajwanu, ponieważ PDP ma pozycję sprzyjającą niepodległości wyspy – pozycję, która doprowadziła go nawet do ponownego wyboru 2004.
Obecnie Tajwan ma własny rząd, walutę narodową, siły zbrojne i niezależne instytucje. Wyspie udało się zachować taką autonomię dzięki polityce „Jeden kraj, dwa systemy”, przyjętej przez Chiny w latach 80. XX wieku, a także przyjęty w Hongkongu i Makau, specjalnych regionach administracyjnych kraj.
Dziś Tajwan nazywa się Republiką Chińską i przez wielu uważany jest za suwerenne państwo. Jest również nazywany autonomiczną wyspą i separatystycznym terytorium.
Jednak Chiny i większość społeczności międzynarodowej nie postrzega wyspy w ten sposób. Dla nich Tajwan to chińska prowincja – rebeliancka, bo ruch niepodległościowy jest tam bardzo silny.
Z tego powodu Tajwan ma trudności w nawiązywaniu stosunków dyplomatycznych z innymi państwami. Stanowisko takie jak to grozi napiętą relacją z Chinami, jedną z największych potęg gospodarczych i ważne elementy światowej geopolityki, ponieważ kraj ten stwierdza, że naród nie może mieć stosunków z Chinami i Tajwanem, a jedynie jeden z nich.
Po wystąpieniu z ONZ Tajwan podejmował kolejne próby powrotu do instytucji międzynarodowej, co zawsze potęgowało napięcia z Chinami. W 2005 r. kraj zatwierdził nawet w parlamencie ustawę antysecesyjną, która zezwala na użycie siły przeciwko wyspie, jeśli terytorium ogłosi niepodległość.
Przyszłość Tajwanu jest nadal niepewna. Według obecnego prezydenta wyspy, Tsai Ing-Wen z PDP, Tajwan nie zaakceptuje żadnego porozumienia z Chinami, które mogłoby zniszczyć suwerenność i demokrację tego terytorium. Jednak mimo siły ruchu niepodległościowego na wyspie, partia nacjonalistyczna, która sympatyzuje z Pekinem, a co za tym idzie z ideą zjednoczenia, zyskała w ostatnich latach na sile wybory.