Dla formacji dobrego ucznia niezbędny staje się udział rodziców, ponieważ baza rodzinna jest podstawą w rozwój dziecka. Nauka w szkole to tylko część całego procesu budowania etyki i moralności dziecka, co bez wątpienia działa lepiej, gdy na co dzień towarzyszy mu zachęta rodziców.
Wychowawcy muszą pełnić funkcję pomostu komunikacyjnego między rodzicami a dziećmi, mając na celu integrację wszystkich etapów edukacyjnych, pobudzanie poczucia własnej wartości i zamiłowania do nauki. W tym partnerstwie dziecko i nastolatek czują się docenieni i bezpieczni w swoich umiejętnościach, zmniejszając ryzyko ewentualnych problemów behawioralnych.
Zobacz więcej
Wydajność nauczyciela jest kluczowym czynnikiem pełnego włączenia uczniów…
Zrozum, w jaki sposób zachowanie dzieci może wskazywać na cierpienie w…
Dobrą wskazówką jest, aby zawsze informować rodziców lub opiekunów o postawach i zachowaniu ucznia, poprzez indywidualne lub grupowe rozmowy z zebrania rodziców.
Istotne jest, aby szkoła dobrze znała rodziców i vice versa. Spotkanie rodziców to świetny sposób na ustanowienie więzi między domem a klasą.
Ty teksty na spotkanie rodzic-nauczyciel można wykorzystać podczas tych spotkań iz pewnością posłuży jako narzędzie świadomości w poszukiwaniu bardziej zintegrowanego i skutecznego nauczania.
Dzieci uczą się, czym żyją
Jeśli dzieci żyją w atmosferze krytyki, nauczą się potępiać.
Jeśli dzieci żyją w atmosferze wrogości, nauczą się walczyć.
Jeśli dzieci żyją z wyśmiewaniem, staną się nieśmiałe.
Jeśli dzieci żyją ze wstydem, nauczą się poczucia winy.
Jeśli dzieci mieszkają tam, gdzie jest zachęta, nauczą się pewności siebie.
Jeśli dzieci żyją tam, gdzie występuje tolerancja, nauczą się cierpliwości.
Jeśli dzieci mieszkają tam, gdzie jest pochwała, nauczą się doceniać.
Jeśli dzieci żyją tam, gdzie panuje akceptacja, nauczą się kochać.
Jeśli dzieci mieszkają tam, gdzie panuje aprobata, nauczą się lubić siebie.
.Jeśli dzieci żyją tam, gdzie panuje uczciwość, nauczą się prawdomówności.
Jeśli dzieci będą żyły bezpiecznie, nauczą się wierzyć w siebie i otaczających ich ludzi.
Jeśli dzieci żyją w przyjaznym środowisku, nauczą się, że świat jest dobrym miejscem do życia.
(Dorota Law Nolt)A ty? Czego uczysz swoje dziecko? Czy będziemy się zastanawiać?
siać zboże
Ziarno jest pielęgnowane, obserwując glebę, na której zostanie zasiane.
Ziarno jest pielęgnowane poprzez spulchnianie ziemi, kładąc ją powoli na ziemi, jak gdyby składano tam skarb.
Ziarno jest otoczone opieką niezbędną do kiełkowania...
Sadzonka jest następnie pielęgnowana, aby gdy dorośnie, dawała kwiaty, które zachwycą najbardziej wymagających obserwatorów...
Zadbaj o kwitnącą roślinę, aby jej owoce były delikatne, smaczne...
Dba się również o to, aby owoc miał w sobie ciągłość życia:
NASIONO.
Bądźmy więc nasionami, gdy chcemy uwiecznić
co w nas najlepsze.
Bądźmy kwiatami, kiedykolwiek i gdziekolwiek jesteśmy, a zapach optymizmu i zachwytu jest potrzebny.
Bądźmy owocni, gdy spotykamy drugiego człowieka potrzebującego uwagi i miłości, karmiąc go naszą życzliwą obecnością.
Bądźmy zatem istotami ludzkimi pod każdym względem, aby nasza prosta obecność mogła zakiełkować w każdym cierpiącym możliwość wyjścia;
w każdym pesymiście uśpiona nadzieja; w każdym dar bycia szczęśliwszym każdego dnia.
Alseni das Chagas Vieira Lima
Węzeł uczucia
To było spotkanie w szkole. Pani dyrektor zachęcała rodziców do wspierania dzieci, mówiąc o potrzebie ich obecności przy dzieciach. Mimo świadomości, że większość ojców i matek pracuje poza domem, była przekonana o konieczności znalezienia czasu dla swoich dzieci.
Wtedy ojciec w prosty sposób wyjaśnił, że tak wcześnie wyszedł z domu, że jego synek jeszcze śpi, a gdy wrócił, mały zmęczony już zasnął. Wyjaśnił, że nie może przestać tak dużo pracować, ponieważ coraz trudniej jest mu utrzymać rodzinę. I opowiedział, jak bardzo go to niepokoiło, że spędzał czas z synem praktycznie tylko w weekendy.
Następnie ojciec opowiedział o tym, jak próbował się odkupić, całując dziecko każdej nocy, kiedy wracał do domu. Powiedział, że przy każdym pocałunku zawiązywał mały supeł w prześcieradle, aby jego syn wiedział, że tam był. Kiedy się obudził, chłopiec wiedział, że ojciec go kocha i był przy nim. A węzeł był sposobem na związanie się ze sobą.
Ta historia poruszyła dyrektora szkoły, który ze zdziwieniem stwierdził, że chłopiec jest jednym z najlepszych i najlepiej dostosowanych uczniów w klasie. Skłoniło ją to do zastanowienia się nad nieskończonymi sposobami komunikowania się rodziców i dzieci, aby być obecnymi w swoim życiu. Ojciec znalazł swój prosty, ale skuteczny sposób na pokazanie się i, co najważniejsze, sprawienie, by syn uwierzył w jego obecność.
Aby komunikacja miała miejsce, dzieci muszą „słuchać” serca swoich rodziców lub opiekunów, ponieważ uczucia przemawiają głośniej niż słowa. Z tego powodu pocałunek, przytulenie, pieszczota, otoczone czystym uczuciem, leczą nawet bóle głowy, zadrapania, zazdrość o brata, lęk przed ciemnością itp.
Dziecko może nie rozumieć niektórych słów, ale wie, jak zarejestrować i zapisać gest miłości, nawet jeśli jest to prosty węzeł.
A ty? Czy robiłeś supeł w prześcieradle swojego dziecka?
Eloi Zanetti
Genialni Rodzice
-Płacz ze swoimi dziećmi i przytulaj je. To jest ważniejsze niż dawanie im fortuny lub dawanie im góry krytyki.
– Nie twórzcie bohaterów, ale ludzi, którzy znają swoje granice i swoją siłę. – Spraw, aby każda łza była okazją do wzrostu.
– Zachęcaj dziecko do wyznaczania sobie celów.
– Pamiętaj: mówienie to mówienie o otaczającym nas świecie.
– Dialog to mówienie o świecie, jakim jesteśmy.
– Przytulanie, całowanie, spontaniczna rozmowa.
– Opowiadanie historii. – Siewanie pomysłów.
– Bez strachu mów nie. – Nie poddawaj się szantażowi. – Do wychowania potrzebna jest cierpliwość.
Augusta Cury'ego
Ogólne wytyczne prawidłowego rozwoju w odrabianiu prac domowych
- Miej dobrze wentylowane, wentylowane i oświetlone miejsce.
- Użyj stołu i krzesła odpowiednich do wzrostu dziecka: stopy muszą sięgać podłogi lub mieć podpórkę, aby je oprzeć.
- Zachęć dziecko do wykonania lekcji z zachowaniem prawidłowej postawy: usiądź na krześle, zawsze z krzesłem wyprostowany kręgosłup i podparte stopy (unikaj pozycji ciała leżącej na podłodze, na sofie lub pochylonej nad stołem).
- Zapewnij zarezerwowane otoczenie: ciszę, wyłączony telewizor i dźwięk, brak ruchu i rozmów osób w pobliżu, aby nie rozpraszać uwagi dziecka.
- Stwórz stały harmonogram odrabiania pracy domowej (organizacja czasu, włączona w rutynę), jeśli to możliwe, respektowanie „zegara biologicznego” dziecka, czyli czasu, w którym jest ono psychicznie bardziej chętne do działania więcej.
- Trzymaj niezbędne materiały uporządkowane (ołówek, papier, nożyczki, klej, czasopisma itp.) i trzymaj je blisko dziecka, unikając straty czasu i koncentracji na ich szukaniu.
- Zarezerwuj weekendy na wypoczynek swoich dzieci z przyjaciółmi i rodziną.
Dziesięć przykazań dobrych rodziców uczniów
- Postrzega szkołę jako sojusznika, a nie przeciwnika;
- Najczęściej jest przychylny decyzjom szkoły i je popiera, bo wie, że starannie wybrał szkołę do opieki nad synem, krótko mówiąc, nie krytykuje bez uprzedniego wysłuchania szkoły;
- Nie współczuje dzieciom, gdy mają do wykonania obowiązki domowe, badania lub naukę; wie, że nauka, podobnie jak praca, jest dobra tylko dla dzieci i młodzieży;
- Nadzoruje pracę i naukę syna, ale nie wykonuje za niego prac domowych, tylko kieruje, przegląda program szkolny, aby na co dzień być świadomym komunikatów wysyłanych przez szkołę;
- Umie jednoznacznie rozróżnić sytuacje, w których pozytywne wyniki w szkole są wynikiem wysiłku, a negatywne związane są z brakiem poświęcenia dzieci;
- Zachęca dzieci słowami i gestami uczucia, zachęty i zrozumienia, nawet jeśli nie biorą doskonałe stopnie, ponieważ zdaje sobie sprawę, kiedy dali z siebie wszystko, a kiedy nie wykonali części, o którą zostali poproszeni. pasuje;
- Zapewnia dzieciom to, co jest niezbędne do przezwyciężenia trudności, które ostatecznie pojawiają się w życiu uczniów, nie poddając się jednak, nie piętnując dzieci ani nie obwiniając bezpośrednio szkoły;
- Nie ułatwia ani nie dopuszcza nieobecności, opóźnień lub „zawieszania” zajęć lub nieobecności w dniach szkolnych bez absolutnie uzasadnionego powodu;
- Przestrzega i sprawia, że dzieci przestrzegają regulaminu szkolnego, nigdy nie zachęcając ani nie pragnąc specjalnych zasad dla swojego dziecka, które uznają za równe innym dzieci, z prawami i obowiązkami, krótko mówiąc, bez „naciskania” na szkołę, aby zmieniła swoje założenia i postępowała zgodnie z tym, co uważa za osobisty interes;
- Nie naciska na szkołę ani na konkretnego nauczyciela, gdy dzieje się coś nieoczekiwanego, tylko analizuje rzeczywistą sytuację, bo dobra szkoła nigdy nie chce popełniać błędów i wie, że dobra edukacja szkolna jest najlepszym sprzymierzeńcem rodziny w kształtowaniu uczciwych, produktywnych i udany.
Zobacz też: 7 Dynamika spotkania rodziców
