astronomowie z Instytut Astronomii na Uniwersytecie Hawajskim odkrył planetę trzykrotnie większą od Jowisz. Znajduje się w gwiazdozbiorze Liry, 1200 lat świetlnych stąd, Kepler-88D przejście jednego obiegu wokół układu gwiezdnego, którego jest częścią, zajmuje cztery lata (Keplera-88).
Dzięki eliptycznej orbicie zwróciła uwagę naukowców już w 2013 roku, kiedy odkryli obecność dwóch egzoplanet o nieco egzotycznym zachowaniu.
Zobacz więcej
Potwierdzono: Samsung naprawdę produkuje składane ekrany dla…
Chiny przeprowadzają eksperymenty z danio pręgowanym na stacji kosmicznej…
Obaj imienniki systemu różnią się literami B i C w swoich nazwach, przy czym planeta B jest kategorią pod-Neptuna, okrążającego gwiazdę w zaledwie 11 dni. Z kolei planeta C ma okres orbitalny wynoszący 22 dni i masę podobną do Jowisza, do tej pory uważanego za największą na świecie. Układ Słoneczny.
Naukowcy zbierali dane w W.M. Keck sześć lat temu, aby wesprzeć odkrycie. Osiągnięcie to może prowadzić do nowych wskazówek na temat roli planet olbrzymów w formowaniu się innych planet, jak to miało miejsce w przypadku Jowisza w naszym Układzie Słonecznym.
Teoria głosi, że one, masywne i dysponujące ogromną siłą grawitacji, przyczyniły się do powstania planet skalistych, takich jak Ziemia, kierując komety, które niosły wodę na planetę.
Kepler-88 C ma masę Jowisza i jest dwadzieścia razy większy niż Kepler-88 B, a gazowa planeta. Ze swoimi rozmiarami i przyciąganiem grawitacyjnym Kepler-88 C wpływa na orbitę Keplera-88 B, nieco mniejszego niż Neptuna. Dynamika wpływu między tymi dwiema planetami nazywana jest rezonansem.
W związku z tym może zakończyć swoją orbitę dwanaście godzin wcześniej czy później. Ta cecha nazywana jest zmianami czasu tranzytu (VTT) i została zaobserwowana przez kosmiczny teleskop Keplera, który został zamknięty w 2018 roku.
Wraz z odkryciem planety takiej jak Kepler-88 D astronomowie muszą zmierzyć się z jeszcze jedną zmienną, aby zrozumieć, jak działa układ planetarny Kepler-88.
„Prawdopodobnie Kepler-88 D miał większy wpływ na historię systemu Kepler-88 niż tak zwany „Król”, Kepler-88 C, który ma masę Jowisza” — wyjaśnia naukowiec. dr Lauren Weiss, lider grupy badaczy, którzy dokonali odkrycia.
Odkrycia można było dokonać dzięki instrumentowi zwanemu spektrometrem Echelle. Dzięki wysokiej rozdzielczości odpowiadał za analizę rozproszenia światła analizowanej lokalizacji w 2 etapach, przekształcając wyniki na wzór 2D.
Każda minimalna zmiana w emisji światła może przynieść niespotykane dotąd informacje, takie jak wywierana grawitacja to, pozwalając na bliższe przyjrzenie się odnalezieniu ciał niebieskich, które mogą być za to odpowiedzialne zmiany. To właśnie spektrometr podłączony do teleskopu Keck I zrobił różnicę.
Czytaj więcej:
