Zanim przejdziemy do tematu tego wpisu, proponujemy obejrzeć krótki film. Chodźmy?
Zobacz więcej
Wydajność nauczyciela jest kluczowym czynnikiem pełnego włączenia uczniów…
Zrozum, w jaki sposób zachowanie dzieci może wskazywać na cierpienie w…
Jak widać, powyższy fragment to zwiastun filmu „Pelos Olhos de Maise”. Film, w którym występują Julianne Moore i Alexander Skarsgard, opowiada o trudnym rozwodzie rodziców małej Maise i psychologicznych konsekwencjach, jakie może to mieć dla dziecka.
Jednak bardziej niż sama separacja, film porusza bardzo skomplikowany temat: alienację rodzicielską.
Rozwód pary z dziećmi sam w sobie niesie ze sobą różnego stopnia cierpienie najmłodszych, z poczucia winy, tęsknoty, smutku i poczucia sporu. Sprawa staje się jeszcze poważniejsza, gdy małżonkowie lub osoby trzecie zaczynają pielęgnować w dziecku negatywne uczucia wobec jednego z rodziców.
Zasadniczo jest to koncepcja alienacji rodzicielskiej, ale daleko jej do tego. Uznane za przestępstwo przez prawo brazylijskie, jest to jedno z najokrutniejszych działań, jakie rodzice i członkowie rodziny mogą podjąć w obliczu procesu separacji.
Następnie zajmiemy się nieco głębiej alienacją rodzicielską i konsekwencjami, jakie może ona przynieść dzieciom.
Ustawa nr 12.318/2010, lepiej znana jako ustawa o alienacji rodzicielskiej, brzmi następująco:
„Alienacja rodzicielska polega na psychologicznej ingerencji wywołanej u dziecka lub nastolatka przez jednego z jego rodziców rodzice, dziadkowie, wujkowie lub inny członek rodziny, który jest również odpowiedzialny za opiekę nad nimi i nadzór".
Alienacja rodzicielska jest uważane za przestępstwo za naruszenie prawa dziecka do zdrowego życia rodzinnego.
Ta ingerencja może być reprezentowana przez oddalenie dziecka od drugiego rodzica w celu wywołania negatywnych uczuć i nieporozumień. Temat ten był badany przez amerykańskiego psychiatrę Richarda Gardnera, który zaproponował termin Syndrom Alienacji Rodzicielskiej (PAS).
Sytuacja ma miejsce, gdy ojciec, matka lub osoby trzecie sprzyjają zerwaniu więzi uczuciowych poprzez swego rodzaju „pranie mózgu”. Zdaniem psychologa prawnego Andrei Calçady, nienawiść w sporze jest jednym z czynników wyzwalających tego typu postawy. Najczęstsze praktyki anulowania obecności drugiego to:
Na problem nie można jednak patrzeć powierzchownie. Proces separacji może być tak bolesny, że rodzic lub osoby bliskie nie mogą oddzielić cech małżeńskich od rodzicielskich. Oznacza to, że jeden rodzic może odepchnąć dziecko od drugiego w poczuciu, że je chroni.
Z biegiem czasu manipulowanie uczuciami dziecka lub nastolatka zamienia się w zaburzenie, które zmienia jego świadomość. W efekcie dochodzi do destrukcji więzi między dziećmi a rodzicami, począwszy od braku winy dziecka w oskarżaniu drugiego rodzica, aż po zerwanie związku.
Andreia wyjaśnia, że w Brazylii istnieją pewne ograniczenia dotyczące syndromu alienacji rodzicielskiej, ponieważ nie jest to dokładnie choroba, ale dynamika rodziny. Faktem jest, że niezależnie od tego, czy jest to choroba, czy nie, problem ma poważne konsekwencje dla dziecka lub nastolatka, a także dla zaatakowanego rodzica.
U dzieci mogą wystąpić zaburzenia najróżniejszego typu, takie jak:
U rodzica problemy są niewiele mniejsze i mogą dotyczyć zaburzeń osobowości i zaburzeń psychicznych.
A jak uniknąć alienacji rodzicielskiej? To jest możliwe? Tak, nawet w najtrudniejszych sprawach rozwodowych.
Proces separacji jest bolesny dla obu stron, a rodzice i dzieci nie zawsze są w stanie samodzielnie go przezwyciężyć. Dlatego profesjonalna pomoc jest więcej niż konieczna, aby zapobiec psychologicznemu wpływowi nagłej zmiany logistycznej. Z pomocą terapeuty łatwiej zaakceptować nową dynamikę.
