Na pewno słyszałeś o znaczeniu nawyku czytania w naszym życiu, prawda? Kultywowanie tego nawyku wśród dzieci i młodzieży jest bardzo ważne, dlatego tak ważny jest udział rodziny i szkoły w tym procesie. Ci dwaj agenci są odpowiedzialni za kształtowanie kompetentnych czytelników, zdolnych nie tylko do rozszyfrowania kodu, ale także interpretować i przyswajać informacje, w które później zostaną przekształcone wiedza.
Jednak rzadko zastanawiamy się, czym jest czytanie. Nie zadajemy sobie również pytania, dlaczego i jak czytać. Na te pytania można odpowiedzieć na różne sposoby, co ujawni koncepcję czytania wynikającą z przyjętej koncepcji przedmiotu, języka, tekstu i znaczenia. Nie ulega wątpliwości, że czytanie jest czynnością polegającą na uchwyceniu myśli autora, co również zależy od doświadczenia i wiedzy czytelnika. Jest to czynność, która wymaga od czytelnika skupienia się na tekście, na jego linearności; w ten sposób czytelnik dokonuje czynności rozpoznania, reprodukcji i interpretacji.
Zobacz więcej
Zapisy na warsztaty pisania w Unicamp kończą się jutro
Encceja wymaga pisania eseistyczno-argumentacyjnego
Czytanie należy rozumieć jako interakcję tekst-podmiot. W ten sposób możemy stwierdzić, że czytanie jest wysoce złożoną interaktywną czynnością tworzenia znaczeń, które odbywa się w oparciu o elementy językowe obecne w warstwie tekstowej i na jej drodze organizacja. Należy wziąć pod uwagę doświadczenia i wiedzę czytelnika, który musi przedstawić coś więcej niż tylko znajomość kodu językowego: trzeba też mieć kompetencje językowe do rozszyfrowania tego, czym jest byt być czytanym.
Czytanie nie jest procesem pasywnym: do czytelnika należy podjęcie aktywnej pracy nad zrozumieniem i interpretacją tekstu. zaczynając od Twoich celów, Twojej wiedzy na temat, o autorze, wszystkiego co wiesz o języku itp. To z procesów selekcji, antycypacji, wnioskowania i weryfikacji ma miejsce prawdziwe odczytanie, ponieważ pozwalają one czytelnik kontroluje to, co jest czytane, podejmując w ten sposób decyzje w obliczu trudności ze zrozumieniem, aby mógł posuwać się naprzód w poszukiwaniach wyjaśnienia. Czytelnik jest zatem konstruktorem znaczenia, podmiotem aktywnym w procesie, a nie tylko biernym odbiorcą.
Warto również pamiętać, że interakcja między treścią tekstu a czytelnikiem zależy od jego motywacji i intencji, biorąc pod uwagę, że procesem zawsze rządzą cele lektury. Na przykład czytamy gazety i czasopisma (fizyczne lub wirtualne) z wyraźnym celem bycia na bieżąco; inne teksty, które czytamy w celu tworzenia prac naukowych (rozprawy, rozprawy, książki, czasopisma naukowe); wciąż są takie, do których sięgamy dla przyjemności (wiersze, opowiadania, powieści) i oczywiście te z których korzystamy (słowniki, katalogi), a także te, z którymi mamy obowiązek się zapoznać (instrukcje, ulotki). Nie ma znaczenia gatunek ani rodzaj tekstu: tym, co będzie kierować lekturą, są cele czytelnika.
Gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że czytanie zależy od wiedzy czytelnika, akceptujemy również to samo czytanie może generować wielość znaczeń: ten sam tekst może ustanowić dla różnych czytelników różnorodność znaczeń. rozsądek. Abyśmy nie ekstrapolowali znaczeń tekstu, ważne jest, abyśmy zwracali uwagę na znaki w tekście. Istnieją teksty, które pozwalają na większą różnorodność znaczeń, a to będzie zależeć od tego, jak została ukonstytuowana. Zobacz tylko jeden przykład:
Nie kocham cię już
Będę kłamać mówiąc to
Nadal chcę cię tak, jak zawsze chciałem
jestem tego pewien
nic nie poszło na marne
Czuję to w sobie
nic nie znaczysz
Nie mogłem powiedzieć więcej niż
Karmię wielką miłością
Czuję coraz więcej
już cię zapomniałem!
I nigdy nie użyję tego sformułowania
Kocham cię!
Przykro mi, ale muszę powiedzieć prawdę
Jest już za późno.
Czy czytałeś wiersz? Teraz spróbuj czytać od dołu do góry:
Jest już za późno.
Przykro mi, ale muszę powiedzieć prawdę
Kocham cię!
I nigdy nie użyję tego sformułowania
już cię zapomniałem!
Czuję coraz więcej
Karmię wielką miłością
Nie mogłem powiedzieć więcej niż
nic nie znaczysz
Czuję to w sobie
nic nie poszło na marne
jestem tego pewien
Nadal chcę cię tak, jak zawsze chciałem
Będę kłamać mówiąc to
Nie kocham cię już.
Widziałeś? W stosunku do tekstu ten sam czytelnik będzie mógł dokonać dwóch diametralnie przeciwstawnych odczytań: w czytaniu prowadzonym od góry do dołu wątek dyrygent już cię nie kocham pokieruje produkcją znaczeń, podczas gdy w czytaniu prowadzonym od dołu do góry nić przewodnia będąca ja ty Kocham. Tytułem przykładu chcemy podkreślić, że ten sam tekst może mieć różne odczytania!
To zróżnicowanie w wytwarzaniu znaczeń może również wynikać z czynników językowych obecnych w tekście, czynniki, które mogą utrudniać zrozumienie, takie jak: leksykon (zbiór słów pewnego język); złożone struktury syntaktyczne charakteryzujące się obfitością elementów podrzędnych (zdania podrzędne); przyczyna/skutek, relacje przestrzenne, czasowe; brak znaków interpunkcyjnych lub niewłaściwe użycie tych znaków.
Jak więc zapobiegać takim czynniki utrudniające interpretację tekstu? Musimy coraz bardziej poświęcać się misji czytania, czytać więcej i zawsze, abyśmy mogli osiągnąć biegłość w języku portugalskim. Aby zrozumieć różne teksty, z którymi stykamy się na co dzień, konieczna jest interakcja z nimi, interakcja, która musi być dynamiczna i zależna od wiedzy czytelnika.
[box type=”info” align=”” class=”” width=””]
„Jeśli czytanie jest czynnością budującą sens, która zakłada interakcję autor-tekst-czytelnik, jest to konieczne weź pod uwagę, że w tym ćwiczeniu, oprócz wskazówek i znaków, które oferuje tekst, znajomość j czytelnik".
Ingedore Villaça Koch
[/skrzynka]
Luana Alves
Ukończył literaturę
