Kraje Ameryki Łacińskiej od drugiej połowy XX wieku przechodziły przez dyktatorskie rządy wprowadzone po zamachach stanu. Niektóre z nich kontynuują ten typ reżimu, ale większości udało się zdemokratyzować politykę, tak jak Brazylia i Chile.
W tym artykule dowiesz się nieco więcej o okresie Dyktatura wojskowa w Chile, w tym jego początkowy proces, główne cechy i kim był Augusto Pinochet, jego główny przywódca.
Zobacz więcej
Naukowcy wykorzystują technologię, aby odkryć tajemnice sztuki starożytnego Egiptu…
Archeolodzy odkrywają wspaniałe grobowce z epoki brązu w…
Podobnie jak Brazylia, Chile przeszło przez dyktaturę wojskową, która spowodowała poważne demokratyczne niepowodzenie w tym kraju. W Chile dyktatura trwała prawie 17 lat (od września 1973 do marca 1990). W tym okresie Chile było rządzone przez generała Augusto Pinocheta.
Dyktatura w Chile trwała prawie 17 lat, począwszy od września 1973 r., a skończywszy w marcu 1990 r. Przez cały ten okres krajem rządził Augusto Pinochet. Zrozum, jak wyglądał początek reżimu w kontekście historycznym.
Chilijska gospodarka na początku lat 70. była silnie uzależniona od inwestycji międzynarodowych, zwłaszcza międzynarodowych. Pomimo udanego procesu industrializacji większość ludności cierpiała z powodu ubóstwa.
W polityce niestabilność nie różniła się, biorąc pod uwagę podział Chile między kapitalistów i socjalistów w wyniku zimnej wojny. Ci pierwsi opowiadali się za reformami obecnego porządku politycznego i umiarkowanymi reformami zgodnymi ze Stanami Zjednoczonymi.
Socjaliści z kolei zamierzali przeprowadzić radykalne reformy oparte na rewolucji, która zburzyłaby struktury gospodarcze i doprowadziła kraj do tego typu rządów. W tym scenariuszu prezydentem został socjalista Salvador Allende.
Wsparcie w jego kampanii pochodziło od partii lewicowych, które utworzyły Jedność Ludową. Intencją Allende było zwalczanie nierówności społecznych i lewarowanie gospodarki poprzez reformy socjalistyczne.
Wśród działań zaproponowanych przez prezydenta elekta znalazła się reforma rolna oraz nacjonalizacja przedsiębiorstw i surowców mineralnych, takich jak miedź. Oczywiście propozycje były skierowane przeciwko Siłom Zbrojnym, klasie średniej, biznesmenom i Stanom Zjednoczonym.
Mając silny wpływ na Chile, kraj Wuja Sama nie chciał, aby kraj ten sprzymierzył się ze Związkiem Radzieckim, jego przeciwnikiem w zimnej wojnie, poprzez socjalistyczne środki Allende. Co gorsza, chilijski kryzys gospodarczy pogłębił się w 1973 roku.
Inflacja osiągnęła 300%, a PKB spadł. Od tego czasu panował wysoki poziom niezadowolenia z rządu Allende, tworząc odpowiednie środowisko dla wojskowego zamachu stanu, który miał nastąpić w tym samym roku.
Rząd Salvadora Allende został obalony 11 września 1973 roku w wyniku zamachu stanu promowanego przez Siły Zbrojne. Siedziba polityczna, Palacio de la Moneda, została zbombardowana przez wojsko. Przed obrazem Salvador Allende popełnił samobójstwo.
Wtedy rozpoczęła się dyktatura wojskowa w Chile, okres, który trwał prawie 17 lat w rękach generała Augusto Pinocheta. Jego mottem była odbudowa narodowa, ale promował neoliberalne reformy doradzane przez ekonomistów znanych jako Chicago Boys.
Podobnie jak w Brazylii, reżim dyktatorski prezentował cechy totalitarne z zaciekłymi prześladowaniami przeciwników. W gospodarce ludność ucierpiała na skutek wzrostu nierówności społecznych.
Główną cechą charakterystyczną rządu Pinocheta była przemoc. Szacuje się, że jest ponad 3000 zabitych lub zaginionych, ekstremalne tortury więźniów i ponad 200 000 przymusowych zesłań. Sprawdź główne punkty tego okresu:
Rząd Pinocheta, podobnie jak dyktatury na całym świecie, był totalitarny i brutalny. Jej praktyki kreowały negatywny wizerunek kraju, powodując jego izolację poprzez przeciwstawne naciski ze strony innych państw i instytucji międzynarodowych.
W 1980 roku Augusto Pinochet zalegalizował swoje dyktatorskie rządy poprzez ogłoszenie nowej konstytucji. Konsekwencją była mobilizacja grup zorganizowanych przez rząd w kraju i poza nim.
Pod koniec lat 80. kilka stosunków dyplomatycznych z Chile zostało zerwanych w odpowiedzi na wojowniczy rząd generała. Jeśli sytuacja była źle widziana z zewnątrz, Chilijczycy nie tolerowali już społecznych nierówności, problemów i przemocy Pinocheta.
Chile przeszło następnie przez ogólnokrajowy plebiscyt w 1988 roku. Ruch ten był przewidziany przez Konstytucję i pozwolił ludności zdecydować się na pozostanie Pinocheta u władzy (tak) lub na nowe wybory w następnym roku (nie).
W kontekście doświadczanym przez Chilijczyków zdecydowana większość głosowała za odejściem generała iw 1989 roku odbyły się wybory bezpośrednie. Koalicja Partii na rzecz Demokracji wybrała Patricio Aylwina, który objął urząd 11 marca 1990 r. Koniec dyktatury w Chile.
W okresie reżimu utworzono Dyrekcję Wywiadu Narodowego (DINA), na czele której stał Manuel Contreras. Agencja miała uprawnienia do zatrzymywania i przetrzymywania ludzi sprzeciwiających się rządowi generała Pinocheta. Dokonywali przy tym aktów porwań, tortur i morderstw.
W 1993 roku, trzy lata po rozpoczęciu rządów cywilnych, Contreras został postawiony przed sądem. W 2008 roku został skazany na dożywocie za zabójstwo generała Pratsa i jego żony w Buenos Aires w 1974 roku.
W 2009 roku chilijski wymiar sprawiedliwości nakazał aresztowanie 120 wojskowych i byłych agentów służb specjalnych za łamanie praw człowieka podczas dyktatury. Z kolei Augusto Pinochet zmarł w 2006 roku po dziesiątkach procesów sądowych.
Sprawdź także:
