Medycyna kubańska jest światowym wzorcem jakości i jest to powszechnie znane wszystkim zainteresowanym tym obszarem. Niewiele osób wie, że uniwersytety na karaibskiej wyspie przyciągają nieco nieoczekiwaną publiczność: studentów z Ameryki Północnej. Dzięki łatwości stypendiów czarni i Latynosi z Wujka Sama udają się do Hawany w celu uczestniczenia w ukończeniu swoich marzeń bez zaciągania długów studenckich.
Zachętę przyznaje Latynoamerykańska Szkoła Medyczna ELAM. Założona w 1999 roku instytucja oferuje bezpłatną edukację ubogiej młodzieży z biednych krajów Karaibów i Ameryki Środkowej dotkniętych huraganami Georges i Mitch. Obecnie studenci urodzeni w ponad 124 krajach są częścią organizacji studenckiej. Partnerstwo ze Stanami Zjednoczonymi rozpoczęło się w 2001 roku za rządów Fidela Castro.
Zobacz więcej
IBGE otwiera 148 wakatów dla agenta ds. badań spisu powszechnego; Zobacz jak…
Opublikowano ustawę ustanawiającą „Program nabywania…
Wszystko zaczęło się od wizyty czarnych amerykańskich kongresmanów z Kongresowego Czarnego Klubu na Kubie. Liderzy informowali wówczas, że na terenach zamieszkanych przez mniejszości brakuje lekarzy, w odpowiedzi kubański przywódca zaoferował stypendia studentom o niskich dochodach. Odtąd za wybór odpowiadała Międzyreligijna Fundacja Organizacji Społeczności (IFCO), popierana przez ELAM.
Średnia liczba wniosków wynosi 150, ale faktycznie składa się tylko 30 wniosków. Dziesięć z nich trafia na Kubę. Studia trwają sześć lat, dwa lata dłużej niż w Stanach Zjednoczonych, gdzie notabene oferowane są jako studia podyplomowe. Oprócz czasu przeznaczonego na ukończenie studiów, jest dodatkowy rok przeznaczony na zajęcia przygotowawcze ukierunkowane na naukę języka hiszpańskiego i przedmioty ścisłe.
Jeśli chodzi o stypendium, obejmuje to zakwaterowanie w akademikach, trzy posiłki dziennie oferowane w stołówce na terenie kampusu, a także mundurek, książki w lokalnym języku i miesięczną pomoc finansową. Około 170 lekarzy z Ameryki Północnej ukończyło już ELAM, mając w zamian zobowiązanie do pracy w obszarach pozbawionych usług medycznych po powrocie do Stanów Zjednoczonych.
Dwa czynniki budzą pewne zdziwienie, gdy mowa o Amerykanach z Ameryki Północnej studiujących medycynę na Kubie. Pierwszym z nich jest napięcie polityczne między dwoma krajami. Jednak studenci twierdzą, że kwestia ta jest pomijana, jeśli chodzi o studia. Drugim jest zastanowienie się, co sprawia, że studenci wyjeżdżają z bogatego kraju, aby wziąć udział w programie skierowanym do uczniów o niskich dochodach.
Odpowiedź na to pytanie tkwi w statystykach. W Stanach Zjednoczonych kurs medyczny kosztuje średnio od 200 000 do 300 000 USD. Większość latynoamerykańskich i czarnych studentów w kraju nie może sobie pozwolić na te koszty. Tak bardzo, że są częścią zaledwie 6% zapisanych studentów. Analizując liczbę studentów ELAM, 47% amerykańskich absolwentów to czarnoskórzy, a 29% to Latynosi.
Podczas procesu rekrutacji studenci z Ameryki Północnej są informowani o lokalnych szczegółach, takich jak proste zakwaterowanie i trudności w dostępie do Internetu i zasilania. Jednak rzeczą, która zaskakuje studentów, jest metoda edukacji ukierunkowana na interakcję z pacjentem i profilaktykę. Sarpoma Sefa-Boakye, absolwentka ELAM, relacjonuje, że kontakt jest nawiązywany od początku kursu.
W rozmowie z BBC lekarka mówi, że w Stanach Zjednoczonych aktorzy są wykorzystywani przez szkoły do reprezentowania pacjentów. Na Kubie w pierwszej klasie uczniowie uczą się robić zastrzyki i wszystkiego uczą się bezpośrednio w przychodniach. Melissa Barber, również absolwentka ELAM, podkreśla wspólnotowy charakter kubańskiego systemu medycznego. Młoda kobieta opisuje, że każdy zespół odpowiada za określony region geograficzny.
Lekarze i pielęgniarki utrzymują w nim bezpośredni kontakt z mieszkańcami, poznając go dogłębnie i odwiedzając go od domu do domu. W ten sposób profesjonaliści są w stanie postawić diagnozę uwzględniającą elementy psychologiczne, społeczne i biologiczne. Jeśli sytuacja wymaga szczególnej opieki, pacjent kierowany jest do poliklinik wyposażonych we wszystkie specjalności.
Ponownie porównuje się system z północnoamerykańskim. Obaj lekarze przypominają sobie, że w Stanach Zjednoczonych wielu pacjentów nie ma nawet ubezpieczenia zdrowotnego. Dlatego konsultacja lekarska odbywa się wtedy, gdy sprawa wymaga pilności i nie ma już czasu na profilaktykę.
Lekarze wyszkoleni na Kubie po powrocie do kraju muszą zdać wcześniejsze egzaminy, a także przejść program rezydentury medycznej. Większość z nich pracuje w podstawowej opiece zdrowotnej, obszarze, w którym brakuje lekarzy w Stanach Zjednoczonych. Odgrywają przy tym fundamentalną rolę w zmniejszaniu śmiertelności dzieci i innych problemów typowych dla biednych grup społecznych.
Jedną z największych trudności zgłaszanych przez niedawnych absolwentów jest czas spędzony z pacjentami. Na Kubie przyzwyczajają się do długiej służby, podczas gdy na ziemi amerykańskiej konsultacja trwa średnio 15 minut. Sarpoma wyznaje, że nawyk jest frustrujący, ponieważ czuje potrzebę dowiedzenia się więcej o pacjencie. Twierdzi również, że przeszła niewielkie szkolenie w zakresie bardziej powszechnych przypadków w Stanach Zjednoczonych.
Jako przykłady podaje nagłe wypadki związane z przedawkowaniem i ranami postrzałowymi, które na karaibskiej wyspie są rzadsze. Jest jeszcze jedna różnica między tymi dwoma systemami, tym razem związana z wykorzystaniem badań obrazowych i laboratoryjnych. W USA ich zastosowanie jest większe niż na Kubie, gdzie w większości przypadków są zalecane jako uzupełnienie wstępnej diagnostyki.
W każdym razie profesjonaliści przeszkoleni w innych krajach ostrzegają, że nie ma powodu do podejrzeń co do przygotowania zdobytego na maturze. Wywiady BBC wskazują, że nawet przy takiej mentalności rzeczywistość lekarzy na Kubie jest inna. Tam są bardzo mile widziani w społecznościach, także za dotarcie tam, gdzie profesjonaliści z innych krajów nie docierają.
