Słowa pionierów drukowanego kordelu w Brazylii i wielu ich następców będą częścią zdigitalizowanej kolekcji w Fundação Casa de Rui Barbosa, instytucji federalnej przechowującej jedną z najważniejszych kolekcji gatunku literackiego w kraj.
Projekt jest w początkowej fazie i obejmie 7000 z 9000 prac w Casa de Ruy Barbosa, które nie zostały jeszcze zdigitalizowane. Pozostałe 2000 otrzymało już wersję cyfrową.
Zobacz więcej
IBGE otwiera 148 wakatów dla agenta ds. badań spisu powszechnego; Zobacz jak…
Opublikowano ustawę ustanawiającą „Program nabywania…
Proces powinien trwać przez cały 2019 rok, a publiczna publikacja online będzie zależała od zgody każdego kordelisty lub jego rodziny. W przypadku utworów, które są już w domenie publicznej, dostępność w Internecie jest już gwarantowana.
Kolekcja fundacji jest bardzo poszukiwana przez badaczy, ponieważ zawiera prace z początku XX wieku. W tym czasie Cordel zyskał pierwsze drukowane wersje u autorów takich jak Leandro Gomes de Barros z São Paulo, zwany „księciem poetów”.
Mamy także Carlosa Drummonda de Andrade i Francisco Chagasa Batistę z Paraíba, którzy w 1905 roku opowiedzieli życie cangaceiro Antônio Silvino na ośmiu stronach, które zaczynają się następującą prezentacją:
„Powiem opinii publicznej
Historia mojego życia
Zbrodnie, które popełniłem,
Jak stałem się mordercą,
I dlaczego osądzam swoją duszę
Wiecznie zagubiony”.
Prace koordynuje dyrektor Centrum Pamięci i Informacji w Casa de Rui Barbosa Ana Ligia Medeiros.
Mówi, że kolekcja zaczęła się formować, kiedy Sebastião Nunes Batista, syn Francisco Chagasa Batisty, przekazał fundacji swoją prywatną kolekcję.
Oprócz tego, że był służącym w Casa de Rui Barbosa, Sebastião był także poetą i zorganizował antologię literatury kordelowej.
Kolekcja rzadkich strun podarowanych przez Sebastião powiększyła się o inne darowizny od intelektualistów, artystów i badaczy.
„Jeżeli nie organizuje ich żadna instytucja, prace te przepadają, bo materiał jest delikatny” – zastanawia się Ana Lígia.
Uważa, że niemożliwe jest zgromadzenie całej produkcji brazylijskiej kordeli, ponieważ wiele egzemplarzy ginie w domach czytelników lub samych kordelistów. „Cyfryzacja odgrywa rolę w zachowaniu pamięci”.
Reżyser wierzy, że dzięki zdigitalizowaniu i udostępnieniu zbiorów w Internecie będą mogli to zrobić naukowcy z całego kraju wzbogacić swoje badania na ten temat, a nauczyciele będą mogli używać kordelu jako materiału paradydaktycznego z większą liczbą łatwość.
„Od samego początku kordel pełnił funkcję szybkiego komunikowania bieżących wydarzeń z bardzo specyficzną wizją. To zapis zwyczajów – mówi i dodaje:
„Ma przystępny język i istnieje możliwość wykorzystania go jako materiału paradydaktycznego już w szkole podstawowej. W ten sposób zachowujemy własną kulturę kraju”.
Ana Lígia mówi, że tematy takie jak przyroda, miłość i aktualne sprawy każdej epoki i regionu są zapisane w historii kordelu, który w popularnym języku buduje piękne wersety. Informacje pochodzą z Agência Brasil.
