Jakość japońskiej edukacji jest uznawana na arenie międzynarodowej i sprawia, że kraj ten zajmuje pierwsze miejsca w głównych światowych rankingach edukacji. To nic nowego, ale czy wiesz, jakie szczegóły podnoszą japoński system edukacji na tak wysoki poziom?
Brazylijczycy mieszkający w tym kraju i specjaliści od edukacji ujawniają specyfikę, która buduje solidną japońską metodologię edukacyjną. W kraju, w którym nowe współistnieje ze starym, szacunek dla spraw publicznych, zachęty do pracy zespołu, uznanie nauczyciela i udział rodziców są kluczowymi elementami takich wyników. korzystny.
Zobacz więcej
IBGE otwiera 148 wakatów dla agenta ds. badań spisu powszechnego; Zobacz jak…
Opublikowano ustawę ustanawiającą „Program nabywania…
Przychodzenie do szkoły, uczęszczanie na zaplanowane zajęcia, odrabianie lekcji, interakcja z kolegami z klasy… czy myślisz, że rutyna uczniów w japońskich szkołach sprowadza się do tego? Bardziej niż szkolny program nauczania, instytucja głosi znaczenie pracy zespołowej, szacunku dla tego, co należy do wszystkich i zajęć pozalekcyjnych.
Różnice zaczynają być odczuwalne w zdobywaniu materiałów szkolnych. Lista, o którą proszą szkoły, zawiera rzeczy, które mogą być nam obce, takie jak maseczka chirurgiczna, osłona zapobiegająca wypadki (bosai zukin), ściereczka do kurzu (zokin) oraz bucik uwabaki, z którego należy korzystać zawsze, gdy dziecko wchodzi do szkoła.
Konstytucja spisu szkół wiele mówi o roli ucznia w szkole. Pierwsza z nich dotyczy pomocy w sprzątaniu środowiska, od sali lekcyjnej po transport obiadów kolegów (tam potrzeba maseczki). Zadania wykonywane są rotacyjnie i obejmują mycie kartonów po mleku użytym w przekąsce.
Filozofia szacunku dla osób starszych jest również kształcona w szkole jako przygotowanie do rynku pracy. W firmach pracownik musi rozumieć relacje między weteranami a nowicjuszami, sempai-kohai, coś, co zaczęło się podczas zajęć sportowych prowadzonych w szkole.
Zajęcia takie, nawet jeśli nie są obowiązkowe, są realizowane przez uczniów, którzy boją się wykluczenia z grupy. Funkcje pełnione w każdym zespole różnią się w zależności od stopnia doświadczenia ucznia. Oznacza to, że początkujący nigdy nie wejdzie na kort w zawodach sportowych, mimo codziennych treningów.
Pierwsze wykonywane przez nich zadania to wsparcie dla starszych kolegów, takie jak łapanie piłki wyrzuconej poza boisko, wspomaganie, uzupełnianie wody i noszenie sprzętu sportowego kolegów z drużyny. Wejście do konkursów jest stopniowe, w miarę jak uczniowie zdobywają większe doświadczenie.
Jednym z głównych aspektów japońskiej edukacji jest uznanie zawodu nauczyciela. Zadania wykonywane przez nauczyciela wykraczają daleko poza prowadzenie zajęć dydaktycznych i obejmują jego udział w obsłudze administracyjnej, wizyty w domach studenckich oraz poradnictwo. Wskazuje to na efektywny udział nauczyciela w procesie pedagogicznym.
Wskazuje na to opublikowany niedawno raport Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Japońscy profesorowie są tymi, którzy pracują najciężej, w porównaniu do profesjonalistów mieszkających w podobnych krajach. rozwinięty. Pracują 1883 godzin rocznie, podczas gdy średnia światowa wynosi 1640.
Z drugiej strony czas faktycznie poświęcany na nauczanie jest krótszy niż w innych krajach. W pierwszych sześciu klasach szkoły podstawowej spędzają 610 godzin na nauczaniu, w porównaniu z 701 godzinami pokazanymi na całym świecie. W ciągu najbliższych trzech lat osiągną 511 godzin dydaktycznych, podczas gdy średnia OECD wynosi 655.
Kolejną kwestią, na którą zwracają uwagę japońscy nauczyciele podczas wizyty w Brazylii, jest obecność mężczyzn w klasie. W Japonii mężczyźni stanowią 37,7% kadry nauczycielskiej w pierwszych klasach i 57,7% w ostatnich klasach szkoły podstawowej. W Brazylii statystyki spadają do 11,1% nauczycieli pierwszego stopnia i 31,1% drugiego stopnia.
Udział rodziców i społeczności w rozwoju edukacji ma ogromne znaczenie, aw Japonii kwestia ta jest traktowana poważnie! Domy i placówki handlowe umieszczają na swoich drzwiach pieczęć „Kodomo 110ban”, identyfikując się jako schroniska dla dzieci, które czują się zagrożone.
Jeśli chodzi o rodziców, ich zaangażowanie nie kończy się na przyjęciu nauczycieli w ich domach. Często można zobaczyć, jak wielu z nich jeździ na rowerze po ulicach, niosąc ze sobą tabliczkę z napisem „na patrolu”. Bliskość szkół i społeczności wskazuje na poważne zmiany w japońskim systemie edukacyjnym.
Jeśli wcześniej kładziono nacisk na reprodukcję treści, grupową dyscyplinę i posłuszeństwo, mając na celu ukształtowanie światowej potęgi, to dziś szkoły dążą do formowania kreatywnych i uczestniczących ludzi. W obliczu konieczności wprowadzenia zglobalizowanych profesjonalistów na rynek, nastąpiły również zmiany w formach wstępu i programach szkolnych.
Od 2020 roku język angielski będzie obowiązkowy w szkołach publicznych i nauczanych treściach we wszystkich dyscyplinach będą cenić aktywne uczenie się, zachęcając ucznia do poszukiwania odpowiedzi. Zmianie powinien ulec także egzamin wstępny na uczelnie, z którego mogą skorzystać kandydaci z większą łatwością w analizowaniu danych i informacji.
Światowe rankingi edukacji zawsze pokazują, że Japonia zajmuje najwyższe pozycje w takich dziedzinach, jak nauki ścisłe i matematyka. Międzynarodowy program oceny uczniów (PISA), przeprowadzany co trzy lata test OECD dla 15-letnich uczniów, pokazuje kraj w pierwszej piątce pod względem tych treści.
Jednak wyniki w testach czytania ze zrozumieniem są inne, co doprowadziło kraj do spadku z 4. pozycji w 2012 r. na 8. miejsce w Pizie 2015 r. Według Ministerstwa Edukacji spadek wyników można przypisać spadkowi słownictwa, ponieważ więcej młodych ludzi korzysta ze smartfonów i mniej czyta.
Wyniki w Pizie są motorem napędowym zmian, jakie należy wprowadzić w japońskim systemie edukacji. Ale co mówią Brazylijczycy mieszkający w Japonii, kiedy zapisują swoje dzieci do szkół publicznych w tym kraju? Wielu nadal woli zapisywać swoje dzieci do szkół prowadzonych przez rodaków.
Wśród różnych powodów wymienia się myśl o powrocie do Brazylii i brak zrozumienia samego systemu. Aby zminimalizować wpływ szoku kulturowego, rysownik Maurício de Sousa, twórca Turma da Mônica, stworzył broszurę „Turma da Mônica i szkoła w Japonii”.
Publikacja jest dystrybuowana w japońskich szkołach z brazylijskimi uczniami oraz wśród osób przygotowujących się do zamieszkania na archipelagu. Celem jest pokazanie, co znajdą dzieci i ich rodzice, aby ułatwić adaptację.
źródło: BBC
