O Jeleń podmokły(Blastocerus dichotomus) prosperował w dużej części Ameryki Południowej, od Argentyny po Boliwię, Paragwaj, Brazylię i Peru. Obecnie gatunek ten maleje z powodu degradacji siedlisk.
Jednym z zakątków Ameryki Południowej, gdzie schronienie znalazło to czerwono-brązowe zwierzę z czarnymi nogami, były mokradła brazylijskiego Pantanalu. Ten rozległy obszar sprzyja temu płochliwemu jelonkowi, aby przetrwać ataki drapieżników.
Zobacz więcej
Nauczyciel biologii zwolniony po lekcjach za chromosomy XX i XY;…
Kannabidiol występujący w pospolitej roślinie w Brazylii przynosi nową perspektywę…
Lekko kudłata sierść jest czerwonawo-brązowa lub podpalana, a spód, zwłaszcza dolna powierzchnia szyi, jest jaśniejszy. Dolne nogi są koloru czarnego. W przeciwieństwie do wielu gatunków jeleni, młode rodzą się bez skazy.
Jego pysk i wargi są wyraźnie czarne. Uszy są duże i pokryte białym zabarwieniem. Powierzchnia ogona jest tego samego koloru co grzbiet, natomiast spód jest ciemnobrązowy lub czarny. Samce noszą parę dużych, ciemnożółtych rogów o długości około dwóch stóp, z czterema lub pięcioma zębami na każdym. Jego długość może sięgać prawie dwóch metrów, a waga do 110 kg.
Ciąża trwa 260 dni i zwykle rodzi się tylko jedno cielę. Odsadzanie następuje po około 5 miesiącach, a dojrzałość płciowa około roku.
Młode mogą pozostawać pod opieką matki przez ponad rok po urodzeniu.
Pozostając w ukryciu w ciągu dnia, jelenie bagienne wychodzą o zmierzchu, aby paść się na zalanych polanach, a wczesnym rankiem wycofują się ponownie. Jak sugeruje jego nazwa i preferencje siedliskowe, jeleń bagienny często wkracza do środowisk wodnych.
Nadmierne powodzie powodują, że jelenie te schronią się na wyższych terenach, gdzie często stykają się z bydłem domowym, przenoszącym różne śmiertelne dla tego gatunku choroby. Samce nie walczą o przywileje hodowlane, co sprawia, że rogi stają się przedmiotami ozdobnymi.
Równiny zalewowe i wilgotne lasy w środkowej Ameryce Południowej.
