Tylko 27% brazylijskich szkół publicznych oferuje naukę w pełnym wymiarze godzin. Ta statystyka przedstawia inną rzeczywistość niż ta, którą określił rząd federalny w Narodowym Planie Edukacji (PNE).
Zgodnie z założeniami PNE do 2024 roku 50% placówek w sieci publicznej musi oferować kształcenie w trybie stacjonarnym. Jednak dane opublikowane przez organizację pozarządową Todos Pela Educação pokazują, że wzrost tej modalności jest poniżej oczekiwań od 2013 roku.
Zobacz więcej
„Mój dom, moje życie” Obszar wiejski: dowiedz się, jakie są…
Supertajfun z wiatrem dochodzącym do 230 km/h niepokoi mieszkańców…
Teraz, w 2023 r., rząd federalny ogłosił środki zachęcające do zapisania się do programu edukacja integralna. Nowy cel zakłada dotarcie do 3,2 miliona uczniów szkół publicznych z edukacją w pełnym wymiarze do 2026 roku.
Ale dla Ivana Gontijo, kierownika ds. polityki edukacyjnej w organizacji pozarządowej, osiągnięcie celu jest mało prawdopodobne. Dla niego główną przeszkodą jest tzw brak inwestycji, ponieważ modalność całkowa wiąże się z wysokimi kosztami.
„Koszt jest dwa do trzech razy wyższy niż rejestracja w niepełnym wymiarze godzin, a głównym czynnikiem jest jedzenie” – powiedział Gontijo portalowi informacyjnemu Poder 360.
W integralnym trybie nauczania szkoła musi oferować uczniowi zajęcia programowe, działania uzupełniające oraz pomoc, np. wyżywienie.
Cel 6 PNE to tekst broniący znaczenia wszechstronnego wykształcenia w kraju. Tekst rządowy został zatwierdzony ustawą 13.005/2014 i stanowi, że celem narodowym jest:
„Zaoferować kształcenie w pełnym wymiarze godzin w co najmniej 50% (pięćdziesięciu procentach) szkół publicznych, w celu obsługi co najmniej 25% (dwadzieścia pięć procent) studentów edukacji podstawowy".
Dekret obowiązuje jednak przez 10 lat, czyli cel musi zostać osiągnięty do 2024 roku. Jednak kształcenie w pełnym wymiarze godzin wzrosło tylko o 5,7% od 2013 r.
(Zdjęcie: Freepik/Odtwarzanie)
Chociaż projekt przedstawia strategie zachęt edukacyjnych, jego realizacja nadal napotyka na szereg przeszkód finansowych i strukturalnych, które uniemożliwiają jego rozwój.
Na przykład nauczyciele i inni specjaliści ds. edukacji muszą być przygotowani i dyspozycyjni, aby sprostać pełnemu zapotrzebowaniu na nauczanie.
Gontijo podkreśla, że częściowe jednostki dydaktyczne mają do trzech zmian, podczas gdy szkoły w pełnym wymiarze mają tylko jedną zmianę. Dlatego instytucja musi posiadać infrastrukturę do prowadzenia zajęć programowych i pozalekcyjnych.
Mimo to krajowy kompleksowy plan edukacji ma moc zapewnienia wysokiej jakości edukacji i doświadczeń, które mogą rozwinąć znacznie więcej niż tradycyjny program nauczania.
Jednak do tej pory projekt kompleksowej edukacji w Brazylii nie otrzymał niezbędnej struktury i inwestycji, aby cel, który miał zostać osiągnięty do 2024 r.
