O Federalny Sąd Najwyższy (STF) zdefiniował podczas sesji, która odbyła się w zeszłym tygodniu, że nauczanie domowe w Brazylii, lub nauczanie w domu, nie powinno być uważane za legalny środek edukacji, dopóki nie zostanie uregulowane prawem. Zdaniem większości ministrów dopuszczenie modalności powinno nastąpić jedynie w drodze rozporządzeń Kongresu Narodowego.
Spośród dziesięciu głosujących tylko Luís Roberto Barroso, sprawozdawca w tej sprawie, opowiedział się za konstytucjonalizacja nauczania domowego w kraju, uznając za rodzaj przymusu szkolnego „paternalizmu”. Jednak wniosek otrzymał dziewięć głosów przeciw z różnych powodów. Według Alexandre de Moraes prawo rodziców do opieki nad edukacją ich dzieci musi zostać uznane, zgodnie z artykułami 205 i 227 CF.
Zobacz więcej
IBGE otwiera 148 wakatów dla agenta ds. badań spisu powszechnego; Zobacz jak…
Opublikowano ustawę ustanawiającą „Program nabywania…
Wciąż powołując się na tekst Konstytucji, minister wspomniał o art. 226, który gwarantuje swobodę zakładania planowania rodziny. Musi to jednak odbywać się w partnerstwie z państwem i które Parlament musi ustanowić wymagań kontroli obecności, oceny pedagogicznej i socjalizacji, unikając w ten sposób uchylania się szkoła. Najbardziej krytyczny głos w sprawie nauczania w domu oddał minister Luiz Fux.
Według niego Konstytucja nie zapewnia legalności nauczania w domu, ustanawiając ogólne zasady, które nie obejmują tej formy nauczania. Ponadto minister uważa edukację domową za jeden ze sposobów tuszowania nadużyć i przemocy oraz zahartowania moralnego. Jako podstawę swojego głosu Fux podał swoje doświadczenie jako prokuratora, podczas którego miał kontakt z opresyjnymi rodzinami.
W swoim wystąpieniu skomentował, że „24,1% agresorów dzieci to ich rodzice lub ojczymowie”. Minister wspomniał także o Ricie Hipólito z Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, podkreślając rolę edukatora jako interwenienta w cyklu przemocy wobec nieletnich. Innym argumentem używanym przez Luiza Fuxa była koegzystencja szkoły, coś, czemu teoretycznie można by zapobiec w sytuacjach nauczania domowego.
Cała dyskusja na temat regulacji homeschoolingu pochodzi z nadzwyczajnego apelu 888815, którego geneza nawiązuje do nakazu mandamus złożonego przez rodzinę z Rio Grande do Sul w 2016 roku. Rodzice dziewczynki zaapelowali do władz miejskich o odmowę nauczania dziecka w domu. Po przybyciu na poziom stanowy rodzinie polecono zapisać córkę do zwykłego systemu szkolnego.
Do czasu sesji STF nauczanie domowe w Brazylii nie było zabronione, ale napotkało przeszkody w trzech tekstach – Konstytucji Federalnej, Ustawie o Dzieciach i Młodzieży oraz Kodeksie Karnym. Pierwszy zakłada, że edukacja jest rolą władzy publicznej. Ten z kolei przewiduje karanie rodziców stosujących się do systemu porzucenia intelektualnego pod karą grzywny lub aresztu do miesiąca.
Pomimo przeciwnych fal, National Association of Home Education (Aned) zwraca uwagę, że 7 tysięcy rodzin przyjęło nauczanie domowe jako sposób nauczania swoich dzieci. Na całym świecie ponad 60 krajów zapewnia wsparcie prawne dla modelu edukacyjnego, przy czym Stany Zjednoczone są największym zwolennikiem. W Brazylii projekt poprawki do Konstytucji 444 w 2009 roku przeszedł przez Kongres, ale został odłożony na półkę w 2015 roku.
