W wyjątkowym wydarzeniu astronomicznym zjawisko znane jako „koronalny wyrzut masy” miało miejsce w październiku 2021 r., wyrzucając ogromne ilość plazmy słonecznej w kierunku Ziemi.
Zjawisko to, które uwalnia naładowane cząsteczki gazu z powierzchni Słońca, może wpływać na systemy komunikacyjne Ziemi, gdy wchodzi w interakcję z polem magnetycznym naszej planety.
Zobacz więcej
NIEWIARYGODNE: Krokodyle wyciągnięte spod chodnika w…
STRAŻ: pies przejechał 4-letnie dziecko z wózkiem golfowym w…
(Obraz: Pixabay/Odtwarzanie)
Wydarzenie było szczegółowo badane przez naukowców w ciągu ostatnich dwóch lat, a wyniki tych analiz zostały niedawno opublikowane w czasopiśmie naukowym „Geographic Research”. Listy.
Osobliwość kosmicznego zjawiska polega na synchronizacji, z jaką cząstki słoneczne docierały nie tylko do Ziemi, ale także do Księżyca i Mars, jednocześnie.
Informacje o tej jednoczesności uzyskano za pomocą sond i sprzętu kosmicznego, z naciskiem na Łazik Curiosity NASA i sonda ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) Język angielski).
Takie urządzenia umożliwiły jaśniejszy i pełniejszy obraz zjawiska, dostarczając danych cenne dla zrozumienia wpływu wiatru słonecznego na pola magnetyczne i powierzchnie planet zaangażowany.
To kosmiczne wydarzenie było 73. zarejestrowanym od 1940 roku i stanowi ważny postęp w zrozumieniu interakcji między Słońcem a planetami Układu Słonecznego.
Godne uwagi jest to, że Ziemia, chroniona swoim polem magnetycznym, była w stanie powstrzymać najbardziej szkodliwe skutki tego koronalnego wyrzutu masy, podczas gdy Księżyc a Mars, pozbawiony tej magnetycznej obrony, doświadczył bardziej bezpośrednich uderzeń.
Zjawisko ujawniło również unikalne cechy Marsa, chociaż czerwona planeta nie ma tak silnego pola magnetycznego jak Ziemia.
Oznacza to, że ma atmosferę, która spowalnia cząstki radioaktywne, minimalizując szkody spowodowane tego typu zdarzeniami słonecznymi.
Istotne jest zrozumienie wpływu rozbłyski słoneczne nie tylko do badań naukowych, ale także do przyszłej eksploracji kosmosu i misji załogowych.
Jingnan Guo, główny autor badania, podkreśla znaczenie tych odkryć dla rozwoju środków ochronnych w przyszłych misjach załogowych, zwłaszcza tych skierowanych na powierzchnię księżycowy.
Chociaż równoczesność nie była dokładna ze względu na odległości i ograniczenie prędkości światła, ten historyczny zapis będzie świadectwem zawiłej sieci zjawisk, które kształtują nasz system słoneczny.
