Góra Olimp: Naukowcy odkrywają FASCYNUJĄCE szczegóły największego wulkanu w Układzie Słonecznym

Powstawanie wulkanów to jeden z naturalnych procesów, który najbardziej urzeka geologów, ponieważ stanowi imponujący i dynamiczny zapis procesy geologiczne które kształtują ciała niebieskie.

Wulkany są postrzegane jako prawdziwe okna do wnętrza Ziemi. W przypadku Mars, która również jest planetą skalistą, taką jak nasza, nie jest inaczej.

Wulkany Czerwonej Planety są również w stanie ujawnić wskazówki dotyczące historii geologicznej i warunków, jakie panowały na przestrzeni czasu.

Naukowcy badają największą z tych struktur, Olimp, jej skład i materiały wyrzucane podczas erupcji geolodzy są w stanie zrekonstruować wydarzenia z przeszłości i zrozumieć mechanizmy napędzające aktywność wulkaniczną w tamtym czasie. planeta.

Niedawno Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) wykorzystała kamerę stereofoniczną o wysokiej rozdzielczości (HRSC), znajdującą się na statku kosmicznym Mars Express, do uchwycenia obrazy przedstawiające aktywność wulkaniczną na Marsie.

(Zdjęcie: ESA/DLR/FU Berlin/Canaltech/Reprodukcja)

Wulkan jest naprawdę wyjątkowy, gdyż do dziś króluje jako największy, jaki kiedykolwiek zarejestrowano w całym Układzie Słonecznym.

Dzięki badaniom prowadzonym przez NASA odkryto niezwykłe zjawisko: rodzaj halo rozciągającego się u podstawy na setki kilometrów.

Najnowsze zdjęcia przedstawiają bogactwo szczegółów na temat Lycus Sulci, nazwy nadanej tej wyjątkowej formacji, która zarysowuje kontury tej aureoli.

Dzięki temu teleskopowemu widokowi naukowcy mają możliwość zbadania i rozszyfrowania skomplikowanych wzorów i cech tworzących taki region wulkaniczny.

Podróżuj przez chronologię największego wulkanu w Układzie Słonecznym:

• Około 100 milionów lat temu wewnętrzne boki zapadły się;
• W tym okresie ze zboczy wulkanu spłynęły duże strumienie lawy, powodując osunięcia się skał ze zboczy do podstawy góry, gdzie znajdował się lód i woda;
• Obecność gorącej lawy miała znaczący wpływ, powodując stopienie lodu i późniejszą utratę jego stabilności;
• Z powodu tej utraty stabilności skalista krawędź Olympus Mons ustąpiła i uległa częściowemu zawaleniu, objawiającym się dużymi skałami i osunięciami ziemi;
• Rozkład takich osuwisk rozciągał się częściowo w kierunku sąsiednich równin, powodując zmianę lokalnej topografii;
• Części lądu zostały wypłukane z wulkanu podczas osuwisk i ostatecznie rozproszyły się po powierzchni Marsa;
• Z biegiem czasu te fragmenty terenu uległy kompresji i separacji, dając początek płaskorzeźbie widocznej obecnie na najnowszych zdjęciach Lycusa Sulci.

A ty, czy znasz już Olimp na Marsie?

W Trezeme Digital rozumiemy znaczenie skutecznej komunikacji. Wiemy, że każde słowo ma znaczenie, dlatego staramy się dostarczać treści, które są istotne, wciągające i spersonalizowane, aby spełnić Twoje potrzeby.