Norweg „przez przypadek” znajduje zabytkowe złote przedmioty przy użyciu wykrywacza metalu

To, co zaczęło się od zwykłego spaceru zaleconego przez lekarza, stało się przygodą, która otworzyła portal do przeszłości, kiedy Erlend Bore, 51-letni Norweg, wybrał się na wycieczkę zaskakujące odkrycie.

Twój wykrywacz metali Nowo nabyta własność, zakupiona w ramach wysiłków mających na celu zwiększenie jego aktywności fizycznej, doprowadziła go do odkrycia złotych artefaktów datowanych na VI wiek.

Wydarzenie to przykuło uwagę społeczności archeologicznej i zostało okrzyknięte „złotym odkryciem stulecia” w Norwegii.

„Złoto stulecia”

(Zdjęcie: Anniken Celine Berger/Muzeum Archeologiczne/Reprodukcja)

Przed aspirantem archeologBore spełnił swoje dziecięce marzenie w nieoczekiwanym zrządzeniu losu, kiedy nawet nieświadomie znalazł kilka złotych przedmiotów.

Jego dążenie do większej aktywności fizycznej przerodziło się w przygodę archeologiczną, polegającą na odkrywaniu przedmiotów, które można by wystawić w muzeum. Znaleziony skarb zawiera dziewięć wisiorków, trzy pierścionki i dziesięć złotych koralików.

Ich początkowe domysły dotyczące znalezienia zwykłych „czekoladowych monet” lub bibelotów podobnych do tych fikcyjnego norweskiego pirata, Kapitana Sabertootha, szybko zostały rozwiane. „To było całkowicie surrealistyczne” – wykrzyknął Bore.

Ważące nieco ponad 100 gramów relikty te dają rzadki wgląd w okres migracji w Norwegii (400–550 r. n.e.). C.), epokę naznaczoną szerokimi migracjami ludności w całej Europie.

Znaczenie odkrycia

Profesor nadzwyczajny Håkon Reiersen powiązał skarb z tym okresem, podkreślając znaczenie płaskich, cienkich, jednostronnych złotych medali, zwanych brakteatami.

Te wisiorki, z wygrawerowanym przedstawieniem konia, Mitologia nordycka, były częścią luksusowego naszyjnika noszonego przez najbardziej wpływowych ludzi tamtych czasów.

Ole Madsen, dyrektor Muzeum Archeologicznego na Uniwersytecie w Stavanger, nie wahał się wyrazić swojego podziwu, stwierdzając: „To odkrycie złota stulecia w Norwegii”.

Ostatniego znaleziska tej wielkości dokonano w XIX wieku, co czyni odkrycie Bore wydarzeniem naprawdę rzadkim w kraju.

Zdaniem profesora Reiersena lokalizacja i charakter przedmiotów sugerują, że mogły one zostać ukryte lub ofiarowane bogom w niespokojnych czasach.

Zgodnie z norweskim prawem zarówno Bore, jak i właściciel gruntu otrzymają nagrodę za to odkrycie. Jednak dokładna wartość nie została jeszcze ustalona.