Na długo przed Draculą: zrozum, jak pojawił się „model” współczesnego wampira

Kiedy o tym myślimy wampir, Dracula jest jednym z pierwszych wspomnień, jakie mamy, ale postać tej istoty, którą znamy dzisiaj, pojawiła się na długo przed wydaniem emblematycznej książki Brama Stokera, w 1897 roku.

Kolejna publikacja literacka, zapoczątkowana prawie sto lat wcześniej, która już mówiła o metaludziach z ostrymi kłami, wywołała kontrowersje w Europie i była zalążkiem współczesnego wampira.

Według redaktora Roberta Morrisona w tej publikacji wizja wampirów została podniesiona na wyższy poziom i „zapoczątkowała wampirze szaleństwo, które po dwóch stuleciach nadal potrafi złapać nas za gardło”.

W jednej z wersji tej historii źródła podają, że w 1816 r. poeta Lorda Byrona zgromadziła wybraną grupę osób, aby przeczytać wybrane teksty niemieckie z motywem duchów, zbiór Fantasmagorian.

Wśród gości byli Percy Shelley, Mary Shelley, Claire Clairmont i lekarz John Polidori.

Narodziny współczesnego wampira

W wyniku tego spotkania autorzy stworzyli kilka tekstów ważnych dla literatury, m.in szkic do klasycznego Frankensteina autorstwa Mary Shelley i opowiadanie zatytułowane The Vampire autorstwa Johna Polidori.

Kontrowersje wskazują, że Polidori napisałby wówczas inną historię. W rzeczywistości Mary Shelley stwierdziła, że ​​autorka stworzyła narrację o kobiecie z głową czaszki.

Ponadto Polidori rzekomo wykorzystał pomysły z wiersz którą czytał Lord Byron, gdy spotykał się z przyjaciółmi, aby napisać historię, która stała się sławna.

(Zdjęcie: Wikimedia Commons/Reprodukcja)

Dziedzictwo Polidoriego

W każdym razie historia „Wampir” została oficjalnie opublikowana później, w 1819 roku. W tym czasie Polidori nie utrzymywał już relacji z Byronem.

Mimo to tekstowi nadal towarzyszyło zamieszanie co do autorstwa, ponieważ został on opublikowany przez The New Monthly Magazine pod tytułem „The Vampire: A Tale of Lord Byron”.

Z tego powodu Polidori zarzucił magazynowi poważny błąd, gdyż był jedynym autorem. Narracja o wampirze nie została wówczas dobrze przyjęta przez społeczeństwo, czego kulminacją był briefing karierę literacką przez Polidoriego.

Pomimo kontrowersji praca cieszyła się dużym zainteresowaniem przez wiele lat i utorowała drogę współczesnej idei wampirów.

Dla niektórych osób, mimo że opowieści nie napisał Lord Byron, z pewnością wywarł on wpływ na narrację.

Według Roberta Morrisona obecny w fabule wampir Lord Ruthven był wyraźnie inspirowany Lordem Byronem, as „Oboje łączy uroda, niewrażliwość, wysoka pozycja, mobilność, bogactwo i apetyt seksualny ostry."

Wreszcie wiadomo, że po publikacji Polidoriego wiele opowieści o wampirach powstało w oparciu o tę wizję fantastycznej postaci.

W rzeczywistości mógł wywrzeć wpływ na wielkich autorów, takich jak Edgar Allan Poe, w opowiadaniach „Berenice” (1835) i „Upadek domu Usherów” (1839).